کفش طبی

اصطلاحا کفش طبی به کفشی گفته می شود که در کارگاهی خاص، با تجویز پزشک و زیر نظر مهندسین ارتوپدی فنی ساخته شود.

بیمارانی هستند که به دلیل مشکلاتی از قبیل قطع عضو در ناحیه پا و یا قسمتی از پنجه و دیگر بیماری ها دچار دفورمیتی و ناهنجاری شده اند که استفاده این افراد از کفش طبی و کفی های مخصوص می تواند، کمک قابل توجهی را به این عزیزان بکند.

و اما کفش هایی که در بازار و مغازه های کفش فروشی موجود است و گاهی برای فروش بیشتر، نام کفش طبی روی آن ها می گذارند که ممکن است واقعیت نداشته باشد. بعضی از کفش ها که جدیدا در بازار یافت می شوند که به آن ها نیز کفش طبی گفته می شود، این کفش ها گرچه طبی نیستند ولی ساختار طبیعی پای سالم را رعایت کرده اند. این کفش ها فقط برای افراد سالم خوب هستند نه برای کسانی که با مشکلات و دمفورمیتی های شدید مواجهند.

کفی طبی چگونه ساخته می شود؟

امروزه در بسیاری از مراکز توانبخشی و کلینیک های ارتوپدی فنی، با معاینه بالینی و لمس کف پا، مشاهده چگونگی راه رفتن و بر اساس تجربیات متخصص، کفی طبی برای افراد تهیه می شود.

در مراکز توانبخشی در کشورهای پیشرفته، اطلاعات شخص با استفاده از دستگاه های اندازه گیری نیرو و فشار کف پا در حالت حرکت و ایستاده دریافت و پردازش می شود.

نحوه توزیع فشارهای کف پا با امکانات گرافیکی به صورت نوار کف پا نشان داده می شود. به کمک چنین اطلاعات کمی و کیفی، متخصصین با سهولت بیشتری می توانند نسبت به تجویز دقیق تر کفی اقدام نمایند.

کفی

کاربرد کفش ها و کفی های طبی در دفورمیتی ها

دفورمیتی ( بدشکلی) در ناحیه پا در اثر حوادث و بیماری ها عارض می شود و بیماران را با مشکلات زیادی در راه رفتن و زندگی روزمره دچار می کند حتی در کودکان و نوجوانان استفاده از این نوع کفش ها به اصلاح و درمان آنان می انجامد.

سن مناسب برای تهیه كفش های طبی

از سنین خردسالی باید پای كودك را با كفشی مناسب آشنا كرد تا او اولین گام هایش را درست بردارد. پای كودك گوشتی است، او نیاز به كفشی دارد كه پاشنه اش سفت و ساق دار باشد تا مچ پایش را بگیرد. بدین طریق كودك موقع راه رفتن محكم قدم برمی دارد. از نظر پزشكان متخصص استفاده از كفی طبی در افرادی كه تغییر شكل آن ها هنوز به صورت ثابت درنیامده است، مفید است. یعنی در كودكان با استفاده از كفی طبی می توان صافی كف پا، پای طاقدیسی، انحراف پاشنه و انحراف زانوها به طرفین را اصلاح كرد. در سنین بالاتر نیز كفی اثر نگهدارنده دارد.

برهمین اساس، افراد نیازمند به استفاده از كفی های طبی شامل موارد زیر می شوند:

1- افراد دارای ناهنجاری های متحرك، برای اصلاح (صافی كف پا در كودكان).

2- افراد دارای ناهنجاری های ثابت برای كاهش درد و توزیع فشار.

3- افراد دارای پاهای دردناك برای كاهش درد (خار پاشنه و التهاب كیسه زلالی زیرپاشنه).

4- برای جلوگیری از تغییر شكل پا. اگر این كفی ها برای كودكان در سنین 7 تا 12 سال كه كف پای آن ها درحال شكل گیری است، مورد استفاده قرار گیرد حاصل آن برخورداری از كف پایی استاندارد تا آخر عمر است. به علاوه این كفی ها درباره زنان باردار كه در یك دوره 6 ماهه با اضافه وزن تحمیلی روبه رو هستند، توصیه می شود.

كفی های طبی

وظیفه هر كفی كفش باید این باشد كه انواع ناهنجاری های بدن و یا الگوهای غلط راه رفتن را اصلاح كند. این كفی ها تنها به منظور تصحیح صافی كف پا به كار گرفته نمی شوند؛ بلكه هدف اصلی آن ها راحت تر كردن ایستادن، راه رفتن و دویدن است. به این ترتیب كه به مقدار بسیار كمی، زاویه هایی را كه در آن ها به پا ضربه می خورد، تغییر می دهند. هر شخصی با مقدار مشخصی از یك لایه نرم در كف پای خود متولد می شود. این لایه بالشتكی به صورت طبیعی امواج ضربه ای را كه به كف پا وارد می شوند، ملایم تر كرده و به شیوه ای مناسب به كل پا اعمال می كند. متاسفانه با افزایش سن افراد این لایه طبیعی در طول زمان اثر خود را از دست داده و تحلیل می رود.

کفی سخت

جنس و شکل کفی ها

كفی ها از نظر جنس به 3 دسته كفی های نرم، كفی های نیمه سخت و كفی های سخت تقسیم می شوند. كفی ها از نظر شكل و ساختار نیز به انواع مختلف مثل كفی با حمایت كننده قوسی طولی، كفی با پد متاتارسال (برای صافی قوس عرضی و درد انتهایی استخوان كف پایی)، كفی با بالابر پاشنه (برای كسانی كه قد كوتاهی دارند) تقسیم می شوند.

كفی های مواج بیشتر برای رفع خستگی و جلوگیری از اعمال فشار به پاها استفاده می شوند و موارد استفاده درمانی آن ها محدود است و كفی های دیگر نیز بسته به نوع عارضه به صورت خاص مورد استفاده قرار می گیرند.

گفتنی است، كفی های طبی غیرمواج در رفع خستگی مفید نیستند یا جذب شوك و امثال آن ها را انجام نمی دهند و درعین حال كفی های مواج برای اصلاح تغییر شكل، مثل صافی كف پا، نمی توانند كاربرد داشته باشند.

كفی های مواج خود به دو دسته عمومی و طبی برای پاهای خاص تقسیم می شوند. در نوع عمومی، این كفی ها كار پمپاژ خون، تقسیم وزن بدن در سطح كف پا و جذب شوك ها را انجام می دهند و نوع پاهای خاص این كفی ها نیز برای 3 دسته از افراد، یعنی كسانی كه دارای خار پاشنه (زایده ای درقسمت جلوی استخوان پاشنه) هستند و هنگام راه رفتن، احساس درد در پاشنه می كنند یا افت قوس طولی پا دارند و همچنین برای استفاده، در بخش علمی تكمیلی در ارتوپدی و توانبخشی توصیه می شود. به علاوه كفی های مواج به واسطه جریان مواد سیال بر نقاط واكنش كف پا تاثیر می گذارند و با ماهیچه، رگ ها و تاندون ها سروكار دارند.

در كفش های تیز، كوچك ترین ضربه كه به كفش وارد شود، مستقیماً به كمر منتقل می گردد. درحالی كه در كفش های نوك گرد این ضربه ها گرفته می شود. در یك كفش مناسب، پاشنه و پنجه كفش باید گرد و خورده شود تا فشار را كم كند و انرژی زیادی از فرد هنگام راه رفتن گرفته نشود. نصب یك قالب مناسب در كفشی با این مشخصات باعث می شود، فرد احساس كند كه در منزل نشسته و با غلتاندن پاهایش بر روی وردنه وریدهای پایش را استراحت می دهد.

آیا در هر نوع كفشی می توان از كفی های طبی استفاده كرد؟

كفش خریداری شده باید ویژگی های خاصی داشته باشد. امروزه تولید كننده ها دنبال مد و جنس ارزان قیمت هستند. كفش تولید شده فضای مناسبی برای نصب كفی های طبی ندارند و از كفش بیرون می زنند. كفش باید با رعایت اصول پزشكی ساخته شود و قالب طبی آن نیز توسط یك صنعت كار تهیه و در كفش تعبیه گردد.

کفش طبی

چگونه از کفش های طبی مراقبت نماییم؟

امروزه به دلیل افزایش روز افزون قیمت مواد اولیه باعث شده که هر روز قیمت این نوع کفش ها روز به روز افزایش پیدا کند و مدت زمان سفارش و ساخت طولانی تر شود پس باید در مورد مراقبت و نگهداری بهتر و طول عمر بیشتر کفش ها به چند نکته آسان توجه کنیم.

1- حداقل هفته ای دوبار واکس بزنید.

2- چون برای ساخت کفش های طبی از چرم و مواد طبیعی استفاده می شود از شستن آن ها جدا خودداری نمایید.

3- در کفش های طبی معمولا از نوع و مدل ساق بلند و بندی استفاده می شود برای پوشیدن و در آوردن کفش، بندها را بیشتر باز کنید.

4- استفاده مکرر از کفش ها باعث ساییدگی زیره و تغییر حالت اولیه آن می شود که حتی اثر اصلاحی و درمانی آن را از بین می برد و به بدتر شدن وضعیت پا منجر می شود که باید تقریبا هر سه ماه یک بار جهت اصلاح آن مراجعه شود.

توجه:

متاسفانه آمار بیماران دیابتی رو به افزایش است و این بیماران برای این که در آینده دچار قطع عضو نشوند در کنار دیگر درمان ها نیاز به مراقبت از پا و استفاده از کفش مناسب دارند که این امر در این عزیزان خیلی لازم و ضروری به نظر می رسد.

منابع:

کفش طبی مهر

 

تاریخچه کایروپراکتیک چیست ؟

 

                 دستکاری ستون فقرات از هزاران سال پیش تا کنون انجام می شود و نوشته هايي مبنی بر آن در مصر باستــان و چين وجود دارد. گرچه ،اغلــب تاریخ پیدایش کايروپراکتــيک مدرن را 18 سپتامبر 1895 ذکر می کنند .در این روز، دانيل ديويد پالمر (Daniel David Palmer)يک عطار و کار آموز درمان مغناطيسی در Iowa ،شنوایی مردي را که به مدت 17 سال ناشنوا بود، فقط با تنظيم کردن ستون فقرات از محور خارج شده (misaligned)  به حالت اول بر گرداند. 

 
      در سالهاي بعد ، پالمر اولين مدرسه کایروپرکتیک را بر پا کرد و آن را با نظم خاصی آراست . این مدرسه در حال حاضر معتبرترین آموزشگاه کایروپراکتیک موجود است و هنوز توسط خانواده پالمر اداره می شود . کارها و نوشته های پالمر در جنبه های مختلف کايروپراکتيک امروزي به چشم می خورد. برای مثال او به اين باور رسيده بود که تنگ شدن و جابجايي مسیر رشته های عصبی بعلت خارج از راستا بودن (misalignment) ستون فقرات ، موجب بوجود آمدن تقريباً تمام بيماريها است.. 
 
اين شيوه چگونه عمل مي كند ؟ 
      رويكرد کايروپراکتيک  به بحث سلامتی، شامل جنبه های مختلفی نظیر ساختاري ، غذايي و معنوی است. هدف یک درمانگر کايروپراکتیک اين است که به آرامي، تعادل ذاتی طبيعي و ظریفی که در همه افرادسالم وجود دارد را به حالت اولیه برگرداند. براي انجام اين کار، کايروپراکتور استخوانهاي ستون فقرات را معاينه مي کند و آنهايي که به طور صحیح حرکــت نمي کنند و يا سر جای خود نیستند را، شناسایی می کند. اين مناطــق که  مبتلا به نیمه دررفتــگی (subluxation) می باشند، نه تنها در رشته های عصبی و ماهيچه هاي مجاور آن نیمه دررفتگی ،بلکه در اعضاي داخلي بدن که با آن رشته های عصبی مرتبط هستند نیز، باعث ایجاد درد و عدم کارآیی می شوند. 
 
  درمانگر کايروپراکتیک اين  نیمه دررفتگي ها (همچنین ماهيچه ها ، تاندونها و رباط هاي مرتبط) را به آرامی و ملایمت با دستهایش، توسط منظم و متعادل کردن ستون فقرات درمان مي کند. طبق تئوري کايروپراکتيک ، هنگامی که اين بی نظمیها برطرف مي شوند سلامت سيستم عصبي باز مي گردد و عملکرد بهینه کل بدن را تضمین می کند . 
 
از این روش چه انتظاري مي توان داشت ؟
 
      کايروپراکتور پس از مرور سابقه پزشکی بیمار در مورد وضع کلي سلامتي او سؤال می کند و يک تست فیزیکی کامل شامل ارزیابی ارتوپديک (orthopedic) و اعصاب و روان (neurological)  انجام مي دهد .جلسه مي تواند شامل يک بازبيني از راديولوژيهاي گذشته باشد یا ممکن است راديولوژي جديدی درخواست شود . دوره درمان بيشتر شامل يک سري تنظيمات براي متعادل کردن مهره های ستون فقرات ، گردن و ديگر مناطق مشكل دار بدن است. 
 
     کايروپراکتور ممکن است براي رديف کردن ستون فقراتتان از شما بخواهد که روي يک تخت ماساژ تشك دار دراز بکشید يا روي یک چارپایه يا صندلي بنشينيد بطوری که دسترسي به پشت شما امکانپذیر باشد.شما مي توانيد لباسهای خود را بر تن داشته باشید يا لباس بيمارستان را بپوشيد . 
 
     قبل از شروع هر کاری روی بدن، کايروپراکتور بايد دقیقا کل فرایند را توضيح بدهد.تکنیکهای کايروپراکتيک با فشار بسیار کمی انجام مي شود، هر چند تنوع آنها زیاد است. در حين اينکه کايروپراکتور به ستون فقرات شما فشار وارد مي کند ، ممکن است صداي (pop) مانند صدای ترق تروق بشنويد ، اما نبايد از اين صداها احساس ناراحتي کنید. اگر چنين بود، مهم است که فورا کايروپراکتور را مطلع کنید .بسياري از بيماران، کايروپراکتيک را بسيار آرامش دهنده مي دانند. پس از آن بسياري راجع به احساس کم شدن درد و گرفتگی کمتر و انعطاف پذیری بيشتر در محلهايي که روی آنها کار شده است، توضيح مي دهند. 
 
     بعضــي از کايروپراکتــورها (آنهايـي که بعنوان کايروپراکتــور مستقيم (straight)  شناختــه مي شوند ) بطور اکید به تئوري پالمر وفادار هستند و فقط از تنظيمات ستون فقرات براي درمان مشکلات استفاده مي کنند. ديگـران با عنــوان ترکیبی ها (mixers) ،تنظيمات ستون فقرات را با درمانهاي کمکی مثل ماساژ ، گرما درمانی، سرما درماني، تمرينات توانبخشي، ورزش،طب سوزنی،کرانیوساکرال و مشاوره غذايي ترکيب مي کنند. 
 
  جلسه آغازين معمولاً حداقل يکساعت طول مي کشد ولی جلسات بعدی ممکن است 10 تا 30 دقيقه طول بکشد . گاهی اوقات فقط يک جلسه با  کايروپراکتور براي از بين بردن درد کافي است. براي مشکلات شديد ، يک دوره متوسط 3 تا 5 جلسه در هفته بمدت 2 هفته نیاز است . 
 
     کايروپراکتورها اصولاً رابطه هاي کاري با M.D ها (پزشكان طب رایج)و D.O ها ( دکترهاي استئوپاتي ) دارند و اگر وضعيت شما بدون تغيير بماند یا تستها و درمانهاي بیشتری لازم باشد، اغلب شما را به یک متخصص داخلي يا متخصص اعصاب(نورولوژیست)، ارجاع مي دهند. 
 
منافع کایروپراکتیک برای سلامتي چیست ؟ 
     کايروپراکتيک به عنوان يک درمان مؤثر براي از بين بردن دردهاي شديد يا موقتي ناحیه تحتانی کمر شناخته شده است. در سال 1994 آژانس تحقيقات و قانون نويسي سلامتي آمريکا کايروپرکتيک را به عنوان يک درمان بی خطر براي دردهاي شديد پايين کمر در بزرگسالان پيشنهاد کرد.اين آژانس از بيماران خواست تا در ابتدا قبل از استفاده از درمانهاي خشن مثل داروها و جراحي ها، درمانهاي سنتي مثل کايروپرکتيک را امتحان کنند.
 
 همچنين کايروپراکتيک مي تواند درد در ناحيه وسط  کمر، گردن، مفاصل دست و کف دست و پاها را تسکین دهد. با وجود اينکه تحقيقات علمي هنوز تاثير قطعی این روش را تائيد نکرده، بسياري از افراد اظهار می کنند که کايروپرکتيک درد ناشی از ميگرن و سردردهاي ديگر ، اسپاسمهاي ماهيچه ای و التهاب اعصاب که باعث بي حسي و يا سوزش مي شود را رفع مي کند . 
 
از کایروپراکتیک برای درمان چه بیماریهایی استفاده می شود ؟ 
- اسپاسم عضلانی و در رفتگی مفاصل
- آرتریت ، بورسیت ، تاندونیت ،فاسئیت
- التهاب اعصاب محیطی(Peripheral neuritis)
- اسکولیوز (انحراف جانبی ستون فقرات)و کیفوز(قوز ستون مهره ها)
- نشانگان تونل مچ دستی(Carpal tunnel syndrome)
- آسیبهای ناشی از ضربه نظیر آسیب گردن(Whiplash injury)
- سردردها
- اختلالات تنفسی
- بیش فعالیتی(Hyperactivity)
- نشانگان دردهای حاد و مزمن 
 
آموزش کایروپراکتیک شامل چه مراحلی است ؟ 
    کایروپراکتیک در 65 کشور دنیا به علاقمندان آموزش داده می شود . آموزش کایروپراکتیک در 16 کالج ویژه این رشته در سراسر ایالت متحده انجام می شود و تعداد ساعات مورد نیاز برای دریافت مدرک 4800 ساعت می باشد . پزشكان کايروپراکتیک معمولا باید 4 سال (شامل سه سال تئوری و يک سال عملی) در این رشته آموزش ببینند. در ضمن اکثر بیمه ها این روش را پوشش می دهند.
 
موارد احتياط در کایروپراکتیک چیست ؟  
     اگر براي شما تشخيص رماتيسم ،  اختلال سياتيك و پوکی استخوان(osteoporosis) داده شده، از کايروپراکتور خود بخواهيد تا قبل از شروع درمان با پزشک شما مشورت کند. زیرا انواع خاص دستکاری ستون فقرات مي تواند این شرايط را بدتر کند . 
   اگر پشت درد شما به همراه تب است باید با پزشک خود مشورت کنيد يا اينکه از کايروپراکتور خود بخواهيد اين کار را انجام دهد.

     

 مكانيسم تاثير كايرو پركتيك

  بيش از 24 قرن است كه انسانها براي شفاي مشكلات سلامتي خود به پزشكان وابسته اند با اينحال بسياري از افراد دنيا هنوز بيمار هستند و تعداد آنها نيز رو به افزايش است. اما امروزه بيشتر از چهل ميليون آمريكايي به پزشكان كايروپركتيك روي آورده اند و هر ساله افراد بيشتري به درمان با اين روش علاقه مند مي گردند.

 با پيدايش علم باكتري شناسي (bacteriology )  پزشكي رايج به يك علم تبديل شد. پس از آن آموزش پزشكان بر نظريه ميكروبهاي بيماري زا متمركز شد و فقط ميكروب به عنوان عامل ايجاد بيماري مورد توجه قرار گرفت.

 هر چند كه علم پزشكي در مبارزه با ميكروبها پيشرفت نموده ، اما اكنون در آغاز درك اين مسئله است كه در حقيقت ميزان ايمني طبيعي، دفاع طبيعي بدن و انرژي حياتي است كه موفقيت يا شكست در درمان را تعيين مي نمايد.

 به دليل اينكه پزشكان غربي بر ميكروبها، ويروسها و سرايت بيماريها متمركز شده اند دلايل اصلي بيماريها كه باعث آزار انسان است ناديده گرفته شده است.

 15 ميليون آمريكايي از سردردهاي مزمن رنج مي برند، 28 ميليون نفر ديگر مبتلا به آرتريت هستند و بيماريهاي قلبي هنوز اولين عامل مرگ و مير است. خستگي مزمن، فشار خون بالا، زخم معده، اختلالات عصبي، تب يونجه، آسم، مشكلات سينوسها  و درد سياتيك صدها هزار نفر را درمانده كرده است و  موارد كمردرد مزمن هر روز بيشتر مي شود. پزشكي رايج در مواجه با اين مشكلات موفق نشد تا اينكه گروه جديدي از پزشكان (پزشكان كايروپركتيك) پديدار شدند .

 كايروپركتيك بيماران را درمان مي كند و از بيمار شدن افراد سالم جلوگيري مي نمايد.

 معجزه اي پر از نظم به نام انسان    

هيچ يك از عملكردهاي بدن شما تصادفي نيست. قلب شما تصادفي نمي طپد. ريه هاي شما تصادفي دم و بازدم را انجام نمي دهد. معده شما تصادفي غذا را هضم نمي كند. همه پزشكان مي دانند كه مغز و سيستم عصبي اين اعمال را هماهنگ مي كند، و نتيجه آن زندگي به جاي مرگ است و سلامتي به جاي بيماري.اين مغز و سيستم عصبي شما است كه سبب مي شود قلب شما 72 بار در هر دقيقه، و 60 دقيقه در هر ساعت و 103680 بار در هر شبانه روز بزند و 4320 گالن خون را در تقريبا 100000 مايل رگهاي خوني پمپ كند، كه در نتيجه آن، اكسيژن و غذا به همه سلولهاي بدن ( تقريبا 75-50 تريلون سلول) مي رسد.

 بدليل دستور مغز و سيستم عصبي ، امروز شما مي توانيد 23040 بار نفس بكشيد، حدود ¼3 پاوند غذا را هضم نماييد، حدود 3 ليتر آب بنوشيد ، با 4800 كلمه صحبت نماييد، بيشتر از 600 ماهيچه را حركت دهيد و ميليونها سلول مغري خود را به كار بگيريد. هيچ كدام از اينها تصادفي نيست. سيستم عصبي كه اغلب سيستم مدير ناميده مي شود همه عمليات بدن شما را مستقيم يا غير مستقيم كنترل مي نمايد. اين امر نشان مي دهد شما به جاي مجموعه اي از اعضا ، يك مجموعه كامل و نظام مند هستيد .

داستان كايروپركتيك    

  اصول كايروپركتيك در 18 سپتامبر 1895 توسط دكتر دانيل پالمر كشف شد. يك روز دكتر پالمر در مطب خود مشغول صحبت با سرايدار تقريباً ناشنواي ساختمان Harvey Lillard بود. Lillard داشت با فرياد براي او توضيح مي داد كه حدود 17 سال قبل هنگاميكه در حال كار با فشار در يك وضعيت خم شده يود، يك شيء محكم روي كمرش مي افتد و بعد از آن واقعه شنوايي او رو به كاهش گذاشته و دائم بدتر شده است. دكتر پالمر كه يك مرد كنجكاو و باهوش بود كمر Lillard را معاينه كرد و در همان محل ضربه 17 سال قبل، يك مهره دردناك را كه از جاي طبيعي خود خارج شده بود پيدا نمود. او به ارتباط بين اين مهره كه از جاي خود خارج شده بود و معيوب شدن شنوايي  Lillardمشكوك شد و نتيجه گرفت اگر اين مهره كه از محل طبيعي خود خارج شده باعث ناشنوايي اين مرد باشد تصحيح آن بايد شنوايي او را برگرداند.

   دكتر پالمر با استفاده از دستانش و با فشار ملايم مهره را به جاي اصلي خود برگرداند و بلافاصله شنوايي  Lillardبهبود پيدا كرد. در اين لحظه پالمر يكي از بهترين روشهاي درماني طب مكمل را ابداع نموده بود.

 در طول چند روز بعد ، پالمر به درمان ستون فقرات Lillard با دست ادامه داد. بعد از يك هفته Lillard به خوبي سايرين قادر به شنيدن بود و موضوع درمان ستون فقراتش با دست توسط دكتر پالمر را براي همه بازگو مي كرد. آوازه دكتر پالمر به عنوان فردي كه ادعا مي كند درمان با دست براي همه نوع بيماري و اختلال موثر است، به سرعت در همه جا پيچيد. پالمر به يك متخصص مشهور و جهاني در درمان ستون فقرات و سيستم عصبي بدل شد. تحقيقات او در زمينه علت بيماريها ، وي را به اين نتيجه رساند كه نامنظم بودن ستون فقرات ، در عملكرد طبيعي اعصاب اختلال ايجاد مي كند و در نتيجه درماني با يك رويكرد و روش متفاوت را پايه گذاري نمود.

 

 

درمان با دستکاری مهره ای

    درمان با دستکاری مهره ای

  (spinal manipulation therapy; SMT) که متخصصان کایروپراکتیک آن را تنظیم مهره ای

 (spinal adjustment) (ردیف کردن مهره ها) یا تنظیم کایروپراکتیک (chiropractic

 adjustment) می نامند، شایع ترین درمان مورد استفاده در کایرو پراکتیک است و در ایالات

 متحده، بیش از 90% تمام دست درمانی ها را تشکیل می دهد. دستکاری مهره ای، مانور دستی

 غیر فعال (پاسیو)ی است که طی آن در یک مجموعه سه مفصلی، دامنه طبیعی حرکتی برقرار

 می شود، بدون آنکه تغییر محل یا آسیب مفصلی بروزکند.

 

;

 عامل مشخصه این نوع درمان، استفاده از نوعی حرکت پویا و وارد آوردن نیرویی ناگهانی است که با هدف افزایش دامنه حرکت مفصل صورت می گیرد.

 

کایروپراکتیک

    کایروپراکتیک

·     زندگی نوین شهری از طریق آسیب ها یا ضایعات یا حوادث تلخ، وضعیت غلط نشستن،

ایستادن و راه رفتن، عادات و حرکات غیرمعقول و غیرطبیعی و فشارهای اجتماعی و جسمی و روانی به

 تدریج در طول سال ها، مجموعه ای از حالات غیرطبیعی را در عضلات و مفاصل تولید می کنند که

 بازتاب آن ها، دردها و بیماری های گوناگون و کاهش یا اتلاف انرژی های اساسی و حیاتی بدن است.

·     عملکرد بدن انسان همیشه به بهترین نحو ممکن نیست. مغز

به سلول های بدن پیام می فرستد و به آن ها دستور می دهد که 

در نقاط معین بدن چه اعمالی باید صورت گیرد. این پیام ها در 

سیستم پیچیده ای از اعصاب منتقل می شوند. در مسیر انتقال، 

پیام های مزبور می توانند تداخل کنند یا دچار انحراف یا کندی 

سرعت شوند. بیشتر این تداخلات در طول ستون مهره ها روی 

می دهد که در حقیقت، مرکز فرماندهی دستگاه عصبی است.

تمام اعصابی که از مغز خارج می شوند در طول کانال ستون مهره ها عبور می کنند ودر این مسیر، 

شاخه های اعصاب، از سوراخ های واقع در طول ستون مهره ها خارج می شوند تا به مقصد نهایی خود 

برسند.

·   

  گاهی ممکن است یک یا چند مهره از جای خود جابه جا شود که این عارضه را نیمه در رفتگی (در

رفتگی ناکامل یا جزیی) یا subluxation  می نامند. جا به جایی مزبور بر راه عبور عصب اثر می 

گذارد و آن را تنگ می کند و در نتیجه،

جریان عصبی باعث می شود که 

بدن، پیام صحیح را از مغز در 

یافت نکند و کارآیی طبیعی خود را

از دست بدهد، مانند هنگامی که 

جریان آب با قرار دادن پا بر روی

شیلنگ قطع می شود. چنان چه 

اعصاب، تحت فشار قرار بگیرد و

انتقال پیام عصبی دچار اختلال شود و بدن، کارآیی لازم را نداشته باشد، توانایی بدن برای مبارزه با 

بیماری ها تضعیف خواهد شد و اشکال در انتقال عصبی  و درد در ناحیه کمری یا سایر نقاط بدن روی 

می دهد.

جریان عصبی باعث می شود که بدن، پیام صحیح را از

مغز در یافت نکند و کارآیی طبیعی خود را از دست بدهد، 

مانند هنگامی که جریان آب با قرار دادن پا بر روی 

شیلنگ قطع می شود. چنان چه اعصاب، تحت فشار قرار 

بگیرد و انتقال پیام عصبی دچار اختلال شود و بدن، 

کارآییلازم را نداشته باشد، توانایی بدن برای مبارزه با 

بیماری ها تضعیف خواهد شد و اشکال در انتقال عصبی  

و درد در ناحیه کمری یا سایر نقاط بدن روی می دهد.

جریان عصبی باعث می شود که بدن، پیام صحیح را از

مغز در یافت نکند و کارآیی 

طبیعی خود را از دست بدهد، مانند 

هنگامی که جریان آب با قرار دادن 

پا بر روی شیلنگ قطع می شود. 

چنان چه اعصاب، تحت فشار قرار

بگیرد و انتقال پیام عصبی دچار 

اختلال شود و بدن، کارآیی لازم را

نداشته باشد، توانایی بدن برای مبارزه با بیماری ها 

تضعیف خواهد شد و اشکال در انتقال عصبی  و درد در 

ناحیه کمری یا سایر نقاط بدن روی می دهد.

جریان عصبی باعث می شود که بدن، پیام صحیح را از

مغز در یافت نکند و کارآیی طبیعی خود را از دست بدهد، 

مانند هنگامی که جریان آب با قرار دادن پا بر روی 

شیلنگ قطع می شود. چنان چه اعصاب، تحت فشار قرار 

بگیرد و انتقال پیام عصبی دچار اختلال شود و بدن، 

کارآیی لازم را نداشته باشد،

توانایی بدن برای مبارزه با بیماری

ها تضعیف خواهد شد و اشکال در 

انتقال عصبی  و درد در ناحیه

کمری یا سایر نقاط بدن روی می 

دهد.

 

·   

  کایرو پراکتیک (chiropractic) به مجموعه ای از 

تدابیر درمانی گفته می شود که دستگاه عصبی را تعیین 

کننده سلامتی و بیماری می داند و سعی می کند با 

دستکاری ساختار های بدن، به ویژه ساختمان های ستون

مهره ها، عملکرد هنجار را بر قرار نماید. کایرو 

پراکتیک، لغتی یونانی و مرکب از دو لغت « chiro » به

معنی «دست» و «practice» به معنی «انجام کار»است 

و در مجموع به معنی «درمان به

وسیله دست» به کار می رود. 

کایروپراکتیک نوعی تخصص

اولیه پزشکی است که به تشخیص، 

درمان و پیشگیری از اختلالات 

عصبی عضلانی می پردازد و در واقع، علم شناخت 

مفاصل، و به ویژه ستون مهره ها و هنر تنظیم و تطبیق آن 

ها، به منظور پیشگیری و درمان، آن هم بدون استفاده از 

دارو و اعمال جراحی است.

 

 

·     متخصصان کایروپراکتیک (کایرو پراکتورها) از

حرکات آرام دست های خود و یا دستگاه های مخصوص 

تنظیم کننده، برای دستکاری های تخصصی مهره ها 

استفاده می کنند تا از این طریق به هدف کایروپراکتیک، یعنی قراردادن دستگاه اسکلتی به شکل منظم 

(ردیف) دست یابند و در نتیجه ، بدن بتواند مشکلات خود را بهبود بخشد و دستگاه عصبی به طور 

صحیح عمل نماید .

·        
معمولاً اولین ویزیت دکتر کایروپراکتیک، علاوه بر 

مشاوره، به معاینه کامل ستون مهره ها اختصاص می یابد

تا از این طریق بتوان اختلالات بیومکانیک یا جابه جایی ها را تشخیص داد. ممکن است برای تشخیص 

کامل تر، از وسایل و روش های مختلفی استفاده شود که همگی بدون خطر و بدون درد و عوارض ا ند. 

برنامه درمانی کایروپراکتیک، شامل تنظیم ستون مهره ها، ورزش های مخصوص و یا تغییر در

 نحوه ی زندگی، به وسیله متخصص کایروپراکتیک مشخص می شود و به اطلاع بیمار می رسد.

 

·     علایم اختلالات بیومکانیکی، نامیزانی و کجی ستون مهره ها در رادیوگرافی نمایان می شوند ولی

ممکن است ضایعات بافت ها، اعصاب عضلات و دیسک ها مشخص نشوند. برای تشخیص کامل تر، از

MRI، توموگرافی،EMG  (نوار عضلانی) و سی تی اسکن (CT scan) نیز استفاده می شود.

نکاتی برای ورزش در کودکان(1)

نکاتی برای ورزش در کودکان(1)

هر روز تعداد بیشتری از کودکان رو به ورزش می‌آورند. اگرچه فعالیت جسمی برای کودکان هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی ضروری و مفید است، اما باید بدانید که این ورزش باید کنترل شده و در چهارچوب خاص خود باشد...

ورزش برای بچه ها خوب است، اما نه بیش از حد!

ورزش کودکان، تبدیل به یک پدیدۀ جدی در جامعه شده است. 

ورزش برای کودکان مفید است
به نظر می‌رسد که همه (پزشکان، مربیان ورزش، روان شناسان و...) دربارۀ تأثیر فعالیت جسمی و ورزش به عنوان یک عامل انکار ناپذیر بر رشد کودکان توافق دارند. 
فواید ورزش چندگانه است، در ابتدا فواید جسمی و البته بعد از آن فواید روانی و فکری. ورزش نقش بسیار مهمی در اجتماعی شدن کودک بازی می‌کند. کودکان بیشتر و بیشتر به ورزش کردن تمایل نشان می‌دهند و تخمین زده می‌شود که امروزه در فرانسه، بیش از شش میلیون کودک ورزش می‌کنند.
کودکان قبل از هر چیز نیاز به بیرون ریختن انرژی شان دارند، و این تخلیۀ انرژی  با بازی صورت می‌گیرد. داشتن احساس خوب در بدن و جستجوی تفریح و خوشی، برای یک کودک بسیار مهم است.

فعالیت جسمی/ ورزش از لحاظ جسمی برای کودکان مفید است
فعالیت جسمی و ورزش تضمین کنندۀ رشد هماهنگ عضلات است و باعث برقراری تعادل در ستون فقرات می‌شود، اگر هم نیازی به اصلاح وجود داشته باشد، آن اصلاح را هم اعمال می‌کند. 
ورزش در مبارزه با بی تحرکی، که در جامعۀ مدرن ما تمام اقشار از جمله کودکان را مبتلا کرده، سهیم است. عامل این بی تحرکی هم می‌تواند تلویزیون باشد، هم کامپیوتر و هم کنسول های بازی.
در نهایت انجام فعالیت ورزشی اجازه می‌دهد که کودک زودتر از برخی کودکان دیگر اصول بهداشتی و شیوۀ زندگی را یاد بگیرد.

فعالیت جسمی/ ورزش از لحاظ روانی برای کودکان مفید است
فعالیت جسمی و ورزش برای کودکان همراه با فراگیری استقلال و درک طرحی کلی از بدنش است. 
ورزش هماهنگی زمانی – مکانی کودک را اصلاح می‌کند. در رشد کودک نیز سهیم است و باعث تخلیۀ فشارهای روزانه و تمرکز بهتر در مدرسه می‌شود. 
فعالیت جسمی به کودکان ترسو کمک می‌کند تا بهتر انرژی شان را تخلیه کنند و بالعکس کودکان عصبی یا پراسترس را آرام می‌کند.
به همین ترتیب، کودک خشنی که ورزش می‌کند، یاد خواهد گرفت که بهتر خود را کنترل و مهار کند.

فعالیت جسمی/ ورزش برای کودکان نقش جامعه پذیری دارد 
کودک در هر سنی که باشد، ورزش روحیۀ گروهی او را تقویت می‌کند، به او یاد می‌دهد که اصول را رعایت کند و همچنین به مخالفانش احترام بگذارد.
کودک بزرگ یا در سن بلوغ می‌تواند حس تعلق به گروه را در خود پرورش دهد و این امر  در جستجوی هویتش به او کمک می‌کند.    

مضرات ورزش برای کودکان بسیار اندک است
در بین تمام کودکانی که یک فعالیت جسمی منظم انجام می‌دهند، مراجعۀ سالیانه به پزشک ضروری است تا او به دنبال ناهنجاری های جسمی که می‌توانند آسیب رسان باشند، بگردد.
پزشک معاینات کامل بالینی انجام می‌دهد که این معاینات به طور ویژه شامل جستجوی یک صدای سوت هنگام گوش دادن به صدای قلب، یک وضعیت نامناسب در ستون فقرات، یک ناهنجاری در غضروف ها، معاینۀ اعضای بدن و یا حتی یافتن مشکلی در ریه ها می‌شود. 
باید یادآوری شود که کودکان مبتلا به بیماری های مزمن نیز می‌توانند ورزش کنند زیرا ورزش می‌تواند وضعیت جسمی آنها را اصلاح و بهتر کند. علاوه بر این، بی شک مهم ترین ویژگی ورزش این است که می‌تواند تمام خطوط ارتباطی بین کودک و بیماری ها را پاک کند و وضعیت او را بهبود ببخشد. 
اما کاملاً واضح است که این فعالیت ورزشی باید متناسب با نوع بیماری کودک انتخاب شود.   
یک کودک مبتلا به آسم می‌تواند تمام ورزش ها را انجام دهد، به شرطی که به خوبی خود را گرم کند و داروهایش را همیشه در دسترس داشته باشد. ضمناً می‌تواند چند دقیقه قبل از شروع ورزش، از داروهایش به عنوان پیشگیری کنندۀ حملۀ آسمی استفاده کند. 
ورزش، مانند رژیم غذایی و یا انسولین، بخشی از درمان کودکان مبتلا به دیابت است. با این حال، والدین باید حواس شان به میزان قند خون کودکان مبتلا به دیابت و آموزش دقیق به آنها باشد.

 

 

تهیه وترجمه : گروه سلامت  سیمرغ

راه ‌هاي صحيح نشستن، ايستادن، خوابيدن و بلند کردن اشيا

 راه ‌هاي صحيح نشستن، ايستادن، خوابيدن و بلند کردن اشيا 

ايستادن:اگر به نظر مي رسد که ايستادن يک عمل ساده و بدون درد است اما در حقيقت منشا‌ء بسياري از مشکلات کمر مي‌ باشد. زيرا بعد از مدتي ايستادن فرد احساس خستگي مي‌ کند اين خستگي نيز ابتدا در عضلات کمر رخ مي ‌دهد چون بيشتر فشار وزن بدن را اين عضلات تحمل مي‌ کنند. با شل کردن اين عضلات وزن معمولا به طرف عقب انتقال مي‌ يابد. اين انتقال وزن موجب کاهش فشار در قسمت جلويي و افزايش آن در قسمت پشت کمري مي‌ شود. از آن جايي که ايستادن به مدت طولاني منجر به بروز اختلالاتي مي ‌گردد بايد از آن اجتناب کرد. در ايستادن کوتاه مدت يا طولاني هميشه بايد دستور زير را بخاطر داشت که وزن بدن روي پاشنه‌ ها بيفتد و سينه کمي به طرف متمايل بوده به‌ طوري که در قسمت فوقاني شکم چيني به‌وجود مي ‌آيد(اين حالت موجب کاهش فشار در فقرات تحتاني کمر مي ‌شود) و يک يا ترجيحاً هر دو زانو خم باشد. بايد هميشه طوري ايستاد يا راه رفت که انگشتان پا تقريباً صاف قرار گرفته و راحت باشند زيرا همان گونه که گفته شد سطح اتکاي بدن در هنگام ايستادن کم است و با دور نگه داشتن پاها از هم سطح طرفي افزايش مي ‌يابد.

بنابراين هر قدر انگشت پا صاف تر نگه داشته شوند سطح اتکاي بدن بيشتر خواهد شد. توصيه مي‌ شود که انگشتان به حدي صاف نگه داشته شوند که فرد راحت‌ باشد زيرا برخي افراد با انگشتان کاملاً صاف احساس ناراحتي نمي کنند اما برخي ديگر در اين حالت احساس کشيدگي در بافت ‌ها دارند و اين تفاوت و احساس بستگي کامل به وضعيت تشريحي فرد دارد. در هر صورت اگر ايستادن ضروري باشد بايد در وضعيت راحت ايستاد. در اين ميان کفش ‌هاي پاشنه ‌بلند مشکل فوق را تشديد مي ‌کنند، زيرا استفاده از کفش ‌هاي پاشنه‌ بلند موجب مي ‌شود بدن به سمت جلو متمايل گردد، مگر اين که با جابجا کردن تنه به عقب با کشش جاذبه به طرف پايين، مقابله شود. بنابراين استفاده از کفش‌ هاي پاشنه کوتاه خصوصاً در افرادي که در روز زمان قابل توجهي کفش به پا دارند توصيه مي ‌شود. در حقيقت کفش ايده‌آل آن است که در حالت ايستاده کف آن از سطح پاشنه‌ بالاتر قرار بگيرد، زيرا اين گونه کفش‌ ها وزن بدن را روي پاشنه انداخته و الزاماً باعث مي ‌شوند تنه کمي به سمت جلو متمايل شده و مرکز ثقل را در مقعيت طبيعي حفظ کند. اين حالت موجب رفع فشار از لبه خلفي مهره هاي کمر مي ‌شود. وجود يک بار اضافي در قسمت جلوي بدن افراد چاق و زنان باردار موجب حرکتي جبراني به سمت عقب مي ‌گردد. اگر چه اين وزن اضافه باعث کاهش تاثير ورزش‌ هاي کمر مي‌ شود اما باز هم اين ورزش‌ ها مي ‌توانند درد را بهبود ببخشند. اين افراد در صورتي که درد شديدي داشته باشند، بايد جهت معاينات دقيق ‌تر به پزشک مراجعه کنند. اگر علت تغيير وضعيت بدن، حاملگي باشد قبل از ادامه‌ ورزش بايد با پزشک فيزيوتراپيست، مشورت کرد. با توجه به مباحثي که ارائه شد، مي ‌توان نتيجه گرفت که تنها با خم شدن به طرف جلو مي ‌توان کمردرد را بهبود بخشيد. اين نظر در وضعيت ايستاده با زانوهاي صاف صحيح نيست. براي روشن شدن مطالب فعاليت‌ هايي را در نظر بگيرد که به طور طبيعي با جابجايي وزن به طرف جلو انجام مي ‌گردند مانند اتو کردن، جارو زدن، مرتب کردن تخت و غيره. در صورت بروز کمردرد و پا درد بايد دانست که اين گونه فعاليت ها درد ايجاد مي‌ کنند. از آن جايي که پاها صاف هستند و وزن بدن به طرف جلو جابجا شده اين حالت موجب وارد شدن فشار اضافه‌اي بر کمر مي ‌گردد، زيرا عضلات پشت بايد به شدت منقبض شوند تا از پايين کشيده شدن تنه وسط جاذبه، جلوگيري کنند. در حقيقت در چنين وضعيت فقرات به طرف عقب خم شده و خم شدن به طرف جلو از مفاصل ران رخ مي ‌دهد. در اين وضعيت زانوها کمي خم بوده و گودي کمر از بين رفته است، در نتيجه فشار از ناحيه کمر رفع شده و فرد قادر به انجام فعاليت ‌هاي روزمره عاري از درد مي‌ گردد. اينک زمان آن رسيده که مجددا دستور خود را تکرار کنيم: «هميشه به گونه‌اي بنشينيد، بايستيد، راه برويد و بخوابيد که گودي کمر را کاهش داده و به حداقل خود برسانيد»

نشستن:

بايد هميشه به گونه‌اي نشست که گودي کمر کم شود. اين حالت«قوز کردن» ناميده شده و براي رهايي از کمردرد اختيار مي‌ شود. قابل ذکر است که اغلب صندلي ‌ها و مبل ‌ها متناسب با وضعيت جسماني آقايان طراحي و ساخته شده‌اند. بنابراين بسياري از خانم ‌ها در صورت استفاده از اين وسايل، دچار کمردرد مي‌ شوند. بالاتر قرار دادن زانوها نسبت به ران کليد راحت نشستن مي ‌باشد زيرا موجب کشش فقرات شده و سوراخ هايي بين مهره‌ هاي که اعصاب از آن مي‌ گذرند، باز مي ‌نمايد و در نتيجه فشار از روي اعصاب رفع مي ‌شود. اين نحوه نشستن به ويژه در رانندگي حايز اهميت مي ‌باشد، اکثر افراد هنگام رانندگي صندلي خود را به عقب مي‌کشند و بدين ترتيب زانوهايشان پايين ‌تر از سطح ران قرار گرفته، گودي کمر آن ها افزايش مي ‌يابد. در نتيجه دردکمر بيشتر شده و باعث خستگي مي ‌گردد. سپس بايد در چنين رانندگي صندلي را حتي الامکان جلو آورد و يا حداقل به ميزاني که زانوها بالاتر از سطح ران قرار بگيرند به سمت جلو جابجا کرد.

خوابيدن:

بدترين وضعيت براي مبتلايان به کمردرد خوابيدن به شکم(دمر خوابيدن) مي ‌باشد و کساني که مبتلا به کمر درد مي ‌باشند احتمالاً دريافته‌اند که در حالت به پهلو خوابيده راحت ‌تر هستند. دمر خوابيدن نه تنها گودي کمر را افزايش مي ‌دهد بلکه باعث زياد شدن انحناي گردن نيز مي ‌گردد. بنابراين افرادي که بنابر عادت در اين وضعيت مي ‌خوابند علاوه بر کمردرد از گردن درد نيز شکايت دارند زيرا مکانيک گردن و کمر مشابه مي ‌باشد. در بسياري از افراد طاق ‌باز خوابيدن نيز باعث کمردرد مي‌ شود که با قرار دادن يک بالش زير زانو، اين حالت تصحيح و موجب راحتي بيمار مي ‌گردد زيرا بدين وسيله گودي کمر کاهش يافته و فشار درد کم مي ‌شود، با قرار دادن يک بالش استوانه‌اي در زير تشک(در ناحيه زانوها) نيز همين نتيجه حاصل مي ‌شود. مزيت ديگر استفاده از بالش استوانه‌اي اين است که در هنگام به پهلو خوابيدن ستون فقرات را در وضعيت مناسبي قرار مي ‌دهد چون زانوها با قرار گرفتن روي بالش استوانه‌اي در سطحي بالاتر قرار مي گيرند. در اکثر افراد بهترين وضعيت خوابيدن طاق‌باز و يا به پهلو خوابيده با زانوي خم مي ‌باشند که بهتر است هنگام به پهلو خوابيدن يک بالش بين زانو‌ها قرار داده شود تا از چرخش لگن جلوگيري کند. خصوصاً در خانم‌ ها که لگن آن ها پهن ‌تر مي ‌باشد اکثر افراد معتقدند که براي مبتلايان به کمر درد تشک سفت مناسب ‌تر است. بدون شک اين باور از آن جا ناشي مي ‌شود که اکثر مبتلايان به کمر درد شديد يا خوابيدن روي سطح سخت بهبود مي ‌يابند(به ويژه اگر زانوها خم بوده و پاها روي نشيمن گاه يک صندلي قرار گيرد) سطح سفت با فشار بر ناحيه نشيمن گاه و به جلو آوردن لگن گودي کمر را از بين مي ‌برد. سطحي که تشک روي آن قرار مي ‌گيرد نيز بايد سفت باشد اما سفتي خود تشک بايد به حدي باشد که جريان خون مناطقي از بدن که در تماس با تشک است، برقرار بماند. در صورتي که گردش خون عضوي متوقف شود بعداً بايد براي برقراري مجدد جريان خون آن منطقه، به دفعات جابجا شود. اختلال گردش خون به خصوص در افراد ميانسال و مسن حايز اهميت مي‌ باشد. نکته مهم ديگري که در رابطه با افراد مسن بايد متذکر شد آن است که تخت بيمارستاني در افراد مسني که کمردرد دارند، به علت ايجاد موقعيت‌ هاي متفاوت هنگام خوابيدن ارزش ويژه‌اي دارد. سر تخت بايد 20 تا 25 درجه بالا آورده شود و زانوها نيز در سطحي به موازات جلوي سر قرار بگيرد. چرخيدن به پهلو در اين حالت باعث ايجاد درد مي ‌شود، به همين دليل تخت بايد موتور الکتريکي داشته باشد تا در صورتي که فرد بخواهد به پهلو خوابيده و زانوها را خم کند با فشار روي يک دکمه ويژه به حالت صاف برگردد. در اين صورت لازم نيست که فرد براي صاف کردن تخت از رختخواب خارج شود.

1- روي زيرانداز سفت دراز بكشيد و يك بالش در زير زانوهايتان قرار دهيد.

2- به پهلو بخوابيد، زانوهايتان را 90 درجه خم كنيد و يك بالش بين ساقهايتان قرار بدهيد.


3- به شكم بخوابيد ويك بالش زير شكم، و يك بالش زير پاهايتان قرار دهيد.


4- يك بالش بر روي صندلي گذاشته و مطابق شكل پاهايتان را روي آن قرار دهيد.

بلند کردن اشيا و حمل آن ها:

همان طور که گفته شد در صورتي ‌که بلند کردن اشياء به طور صحيح انجام شود به علت فشار بيش از حد باعث آسيب فقرات کمري مي ‌شود. هرگز نبايد با زانوي صاف اقدام به بلند کردن اشيا از روي زمين نمود زيرا اين حالت موجب مي ‌شود که همه فشار به عضلات پشت منتقل گردد. جهت بلند کردن اشياء به ‌طور صحيح بايد از پاها استفاده کرد، به طوري‌ که فرد روي پاها نشسته و تنها کف يکي از پاها روي زمين قرار گيرد. به اغلب افراد گفته مي ‌شود که هنگام بلند کردن اشياء فقرات خود را صاف نگه دارند، در حالي که اين نظر اشتباه است صاف بودن(فقرات) بالقوه آسيب‌زا است، زيرا اين امر مستلزم ايستادن روي نوک پا و افزايش قوسي کمر مي ‌باشد. هنگام نشستن جهت بلند کردن اشياء يک يا هر دو پا بايد به‌ طور صاف روي زمين قرار بگيرند، زيرا اين عمل باعث از بين رفتن گودي کمر مي ‌شود. بايد به خاطر داشت که هيچ گاه نبايد حتي براي بلند کردن يک سوزن از روي زمين بدون نشستن روي پاها عمل کرد، زيرا هنگام خم کردن تنه به طرف جلو باز زانوهاي صاف، انقباض شديدي در عضلات پشت رخ مي‌‌دهد تا بدن را در وضعيت صاف نگه دارد. اشياء را مي ‌توان روي پشت حمل کرد بدون آن که موجب درد و بروز علائم ديگر شود در حقيقت اين عمل تمرين بسيار خوبي مي ‌باشد، زيرا عضلات شکم منقبض شده و گودي کمر را از بين مي ‌برد. در نتيجه فشار وارده به کمر به راحتي تحمل مي ‌گردد و در صورتي‌ که هنگام بلند کردن اشياء زانوها خم بوده و جسم بالاتر از سطح کمر نگه داشته شود هر گونه باري را مي ‌توان با اطمينان بلند کرد، در چنين حالتي براي بلند کردن اشياء و حمل آن ها از پاها استفاده مي ‌شود. نيرويي که بر اثر صاف بودن زانوها بر عضلات کمر وارد مي‌ شود موجب فشار بر لبه ‌هاي خلفي فقرات کمر و در نتيجه فشرده شدن مفاصل و تحت فشار قرار گرفتن اعصاب مي‌ گردد. غيرممکن است که با زانوهاي صاف بتوانند بدون انقباض عضلات کمر و تحت فشار قرار گرفتن عناصر مهره‌اي جسمي را تا سطحي بالاتر از ناحيه کمر بالا ببرد. مقايسه وضعيت‌ هاي فيزيکي روزمره انسان ‌هاي نخستين و مردم کنوني بسيار جالب است زيرا انسان‌ هاي نخستين اکثر مواقع در وضعيت چمباتمه بوده و براي حمل اشياء از پشت سر خود استفاده مي‌ کردند که بدين ترتيب از فشار بر کمر آن ها جلوگيري مي ‌شد. از اين بخش که مربوط به بلند کردن اشيا مي ‌باشد، 4 نکته را مي ‌توان دريافت:
1- براي بلند کردن اشيا از زمين بايد نشست، به ‌طوري که حداقل يک پا به ‌طور صاف روي زمين قرار بگيرد.
2- براي بلند کردن هر شيء(حتي يک سوزن) که در سطح کمر يا سطح پايين‌تر از آن قرار گرفته، بايد نشست.
3- هرگز نبايد اشيا را در هنگام حمل بالاتر از کمر نگه داشت.
4- در حين حمل اشياء بايد جسم در سطح کمر نگه داشته شده و ران ‌ها و زانوها خم باشند.

درمان در كلينيك جامع توانبخشي تبسم

تلفن:[phone](ده خط)
۶۶۵۷۶۴۲۲-۳

تهران :اتوبان چمران- ابتدای باقرخان غربی -کلینیک توانبخشی تبسم

منبع:http://zatun1003.persianblog.ir/post/1068

ديسك كمر و علائم ديسك كمر

بیماری دیسک کمر یکی از بیماری‌های ناتوان کننده‌ای است که متاسفانه امروزه شیوع بالایی پیدا کرده است و بسیاری افراد از ابتلا به آن رنج می‌برند. از طرفی با وجود گسترش وسیع علم پزشکی، روش‌های تشخیص و درمانی جدید و موثری برای آن پیدا نشده است و بی‌توجهی به آن و پیشرفت بیماری می‌تواند عواقب ناخوشایندی به دنبال داشته است.

آقای دکتر لطفا بفرمایید بیماری دیسک کمر چیست؟

در حالت کلی منظور از بیماری دیسک کمر، در رفتگی با بیرون زدگی قسمت مرکزی یا هسته دیسک می‌باشد که با پارگی‌های کوچکی که به‌صورت شیارهای باریکی در اطراف آن، کم‌کم ایجاد می‌شود همراه است. این بیرون زدگی‌ها و دررفتگی‌ها روی ریشه‌های عصبی پشت این دیسک فشار می‌آورند و باعث ایجاد درد و سایر عوارض می‌شوند.

عوامل ایجاد کننده بیماری دیسک کمر یا پارگی یا بیرون زدگی دیسک کمر چیست؟

در ایجاد بیماری دیسک کمر عوامل زمینه‌ای مانند ژنتیک مطرح می‌باشد ولی اصولا بیرون زدگی و پاره‌ شدن دیسک در اثر استفاده ناصحیح از مهره‌ها و طرز رفتار ناصحیحی است که افراد با بدن خود انجام می‌دهند. در حیوانات چهارپا اصولا چیزی به نام پارگی دیسک کمر نداریم و این بیماری بهایی می‌باشد که انسان برای راست ایستادنش می‌‌پردازد. به علت فشاری که برآیند نیروهای وزن آدم روی مرکز ثقل وارد می‌کند و فشاری که روی آن ناحیه از مهره‌های تحتانی کمر وارد می‌شود، ستون فقرات بار بیش‌تری را نسبت به سایر قسمت‌ها تحمل می‌کند و علت این که ما بیش‌تر بیماری‌های دیسک را در این نواحی می‌بینیم همین می‌باشد. شایع‌ترین محل درگیری دیسک کمری در کشور ایران مهره‌های 4 و 5 و در کشورهای اروپایی معمولا مهره‌های 5 کمری و یکم خاجی می‌باشد و این تقاوت به علت نوع استخوان بندی می‌باشد. در ایران به طور معمول لگن‌ها برجسته‌تر هستند، ولی در اروپا لگن‌ها صاف‌تر می‌باشند.

پاره شدن دیسک طبق آمارهای موجود در خانم‌ها بیش‌تر است و معمولا در قسمت چپ دیده می‌شود. طرز نشستن، راه رفتن و خوابیدن و نوع بلند کردن اجسام و حمل آن‌ها در ایجاد دیسک کمر بسیار موثر می‌باشد. به عنوان مثال اگر می‌خواهیم کتابی را با خود حمل کنیم، هر چه به بدن نزدیک‌تر نگه داریم فشاری که به دیسک‌ها وارد می‌آید کم‌تر خواهد بود و هر چه دورتر نگه داریم و یا در حالت دولا شدن به سمت جلو، مخصوصا در حالت چرخش، جسم سنگینی را حمل یا جا به‌جا کنیم مانند جا به‌جایی گلدان، امکان آسیب رسیدن به به این قسمت‌ها بیش‌تر می‌یاشد. بنابراین باید سعی شود از این نوع حرکات خودداری شود و اگر مجبور باشید که چیزی را از زمین بلند کنید حتما زانوها را خم کرده و با خم شدن هر دو زانو، آن جسم را کاملا نزدیک به بدنتان بردارید. حتی‌الامکان سعی کنید برای جا به‌جایی اجسام سنگین از وسایل کمکی مثل ریل، چرخ و اهرم استفاده کنید.

بیماری دیسک کمر بیش‌تر در چه افرادی دیده می‌شود؟ آیا ژنتیک نقش موثری در ایجاد آن دارد یا نه؟

بیماری دیسک کمر معمولا از دهه سوم به بعد ایجاد می‌شود، البته در زنان جوان، دیسک جوانی هم دیده می‌شود، ولی بسیار نادر است. قابل ذکر است که دیسک جوانی در مهره‌های کمر ایجاد نمی‌شود و در مهره‌های پشتی (قسمت بالای مهره‌های کمری) در اثر ضربه اتفاق می افتد و با توجه به اینکه در حدود سن20 سالگی پدیده پیر شدن برای دیسک وجود ندارد و به اصطلاح دژنره نشده است و از سن 20 سالگی به بعد کم کم آب دیسک‌ها کم می‌شود و امکان شکننده شدن آنها و ترک‌های موجود بیش‌تر می‌شود. هر چه سن بالاتر رود، احتمال پیدا شدن دیسک زیادتر می‌شود.

عوامل ژنتیکی نیز در پیدایش دیسک مطرح می‌باشد که در مواردی ممکن است تاثیرگذار باشد.

علایم بیرون زدگی یا پارگی دیسک کمر کدام است؟

معمولا بیماری دیسک کمر با دردی در ناحیه کمر شروع می‌شود. در مراحل اولیه این درد فقط در کمر ایجاد می‌شود و به جاهای دیگر زیاد انتشار نمی‌یابد و اگر به آن توجه نشود و این فشارها ادامه پیدا کنند، به علت این که قسمت مرکزی مهره‌ها بیرون زدگی پیدا می‌کند و روی ریشه عصب فشار می‌آورد، آزردگی ریشه عصب به وجود می‌آید و به دنبال آن درد و سایر عوارض ایجاد می‌شود. این درد می تواند به باسن، پشت پا تا پایین پا و زانوها و مچ پا و حتی انگشتان امتداد باید قسمت‌های درگیر و میزان و نوع درد و انتشار آن به سطحی که دیسک در رفته است و به محل فشار روی ریشه‌های عصبی بستگی دارد.

راه‌های تشخیص بیرون زدگی یا پارگی دیسک کمر کدام است؟

تشخیص در مرحله اول با شرح حال گرفتن از بیمار و معاینه دقیق همراه می‌باشد و در معاینه از روش‌های مختلف استفاده می‌شود که شامل معاینه رفلکس‌ها و معاینه حس و حرکت و حساسیت‌های موضعی و مانورهای خاص می‌باشد. این معاینات معلوم می‌کند که این دیسک فشار را به ریشه‌های عصبی وارد می‌کند یا نه. در مراحل بعدی تشخیص با پاراکلینیک می‌باشد که معمولا شامل آزمایشات مختلف و رادیوگرافی است.

MRI  بهترین روش تشخیص می‌باشد. با دستگاه MRI نه تنها سطح در رفتگی دیسک، بلکه میزان در رفتگی و میزان فشار وارده به عصب را نیز می‌توان اندازه‌گیری کرد و مجموعه‌ی اعمال بالا به پزشک نشان می‌دهد که آیا بیمار نیاز به عمل جراحی دارد یا نه، و آیا بیمار با روش‌های درمانی غیر تهاجمی مانند فیزیوتراپی و دارو درمانی قابل درمان است یا خیر.

درمان در كلينيك جامع توانبخشي تبسم

تلفن:[phone](ده خط)
۶۶۵۷۶۴۲۲-۳

تهران :اتوبان چمران- ابتدای باقرخان غربی -کلینیک توانبخشی تبسم

منبع:

کفی‌های طبی

استفاده از کفی‌های طبی کفش

آیا شما هم جزو آن دسته از افرادی هستید که بنا به شغلی که دارید مجبورید در روز 12 تا 16 ساعت روی پای خود بایستید؟

اگر برای سلامت پاهای خود که قلب دوم شما هستند، اهمیت قائلید، حتما این مطلب را بخوانید.

وقتی راه می‌رویم، می‌ایستیم یا می‌دویم، وزن بدن ما، نیرویی را به سمت پایین وارد می‌کند که این نیرو از طریق تنها نقطه اتصال ما با زمین، یعنی «پا» به زمین اعمال می‌شود.

زمین در حالت طبیعی، به قدر کافی سفت است، اما در بیشتر موارد به‌وسیله سیمان، چوب، بتون و دیگر موادی که تولید ضربه می‌کنند، پوشیده شده است و وقتی روی این سطوح قدم برداشته می شود، اثر جمع‌شونده این ضربه‌ها باعث احساس کوفتگی و درد در پاها، ران‌ها و قسمت پشت خواهد شد.

تجربه شخصی هر فردی نشان می‌دهد که کفش‌ها نمی‌توانند کمک زیادی در این موارد کنند، زیرا بیشتر کفش‌ها به قدری سفت هستند که حتی می‌توان با آنها میخ را به دیوار کوبید.

وظیفه کفی کفش باید این باشد که انواع ناهنجاری‌های بدن یا الگوهای غلط راه رفتن را اصلاح کند.

این کفی‌ها تنها به‌منظور تصحیح صافی کف پا به کار گرفته نمی‌شوند، بلکه هدف اصلی آنها راحت‌تر کردن ایستادن، راه رفتن و دویدن است، به این ترتیب که به مقدار بسیار کمی، زاویه‌هایی را که در آنها به پا ضربه می‌خورد، تغییر می‌دهند. هر شخصی با مقدار معینی از یک لایه نرم در کف پای خود متولد می‌شود. این لایه ی بالشتکی، به‌صورت طبیعی امواج ضربه‌ای را که به کف پا وارد می‌شوند، ملایم‌تر کرده و به شیوه‌ای مناسب به کل پا اعمال می‌کند.

متأسفانه با افزایش سن، این لایه طبیعی اثر خود را از دست داده و تحلیل می‌رود.

استفاده از ارتوتیک‌ها

ارتوتیک‌ها ضمائمی هستند که پزشک برای قرار دادن در کفش تجویز می‌کند تا بدشکلی‌ها یا سایر مشکلات پا را تصحیح کنند.

صافی کف پا یکی از شایع‌ترین علل مراجعه افراد به متخصصان ارتوپدی است.

به‌دلیل وجود صافی کف پا، الگوی توزیع فشار در سطح پا دستخوش تغییراتی می‌شود و در نتیجه عوارض ثانویه‌ای مثل درد و آرتروز زودرس را ایجاد کند.

یکی از روش‌های شناخته شده جهت کاهش عوارض ناشی از این مشکلات، استفاده از وسایل کمکی مانند کفش طبی و انواع کفی‌ طبی است که کفی چرمی حفظ کننده ی قوس داخلی پا، شایع‌ترین وسیله درمانی است.

 

این وسایل ممکن است به بسیاری از افرادی که دارای کف پای صاف هستند، در راه رفتن، دویدن و ایستادن با راحتی بیشتر و درد کمتر کمک کنند.

این توصیه‌ها به افرادی که از ارتوتیک (orthotic) استفاده می‌کنند، کمک می‌کند:

کفش‌هایی را انتخاب کنید که کفی محکم و پهن داشته باشد تا به راحتی با ارتوتیک شما تطبیق کند.

هنگامی که برای خرید کفش می‌روید، ارتوتیک‌تان را با خودتان ببرید تا آن را با کفش‌های تازه امتحان کنید و مطمئن شوید که آنها با هم جور هستند.

هنگامی که برای خرید کفش‌ بیرون می‌روید، جوراب‌های مناسب بپوشید.

هر چند مدت یک بار نزد متخصص ارتوپد بروید ‌تا مطمئن شوید که پاها و ارتوتیک‌تان با یکدیگر به خوبی کار می‌کنند.

استفاده از کفی‌های طبی فقط با تجویز ارتوپد

متخصصان ارتوپدی به مردم توصیه می‌کنند که در خرید و استفاده از کفی‌های طبی کفش، خودسرانه عمل نکرده و برای این‌کار با یک ارتوپد مشورت کنند، زیرا بسیاری از کفی‌های طبی که در سوپر‌مارکت‌ها و فروشگاه‌های لوازم بهداشتی و حتی برخی از داروخانه‌ها عرضه می‌شوند، دارای استانداردهای لازم نیستند و منجر به بیماری‌های مفصلی می‌شوند.

استفاده از این کفی‌ها برای هر شخصی متناسب با سن، صافی پا و استخوان بندی او فرق می‌کند و چه بسا، استفاده ی غیراستاندارد از آن، به خستگی و دردهای بیشتر در ناحیه پا و کمر منجر شود.

تحقیقات نشان می‌دهد که حدود 10 تا 15 درصد افراد جامعه دارای کف پای صاف هستند که حتما باید از کفش طبی مخصوص که به دستور متخصص ارتوپد تجویز می‌شود، استفاده کنند.

کودکانی که دارای کف پای صاف هستند، در صورت استفاده از کفی‌های طبی استاندارد می‌توانند از بسیاری از دردهای مفصلی در بزرگسالی، مصون باشند.

کفی‌های طبی خاص برای هر بیمار، از طرفمتخصص طب فيزيكي و توانبخشي تعیین و توسط ارتوپد فني ساخته می‌شود.

مریم غفاری - همشهری

دكتر عباس دقاق زاده

پزشك-متخصص طب فيزيكي و توانبخشي -بيماري هاي عضلات،استخوان،مفاصل، ديسك وستون فقرات،كمردرد وگردن درد،
ورزش درماني ،طب سوزني،دردهاي اسكلتي وعضلاني،درمان غير جراحي ديسك وستون فقرات
نوار عصب وعضله،ليزر درماني وفيزيوتراپي

چه كفشی بپوشیم، چه كفشی نپوشیم؟

قدمت كفش در ایران به 4500 سال قبل برمی‌ گردد. آن ‌وقت‌ها پاپوشی‌ در ایران استفاده می ‌شد كه به آن "غوشنگ" می‌ گفتند. بعد از آن نوبت چارق بود كه آثارش را در نقوش باقی مانده تخت جمشید می ‌بینیم. كفش در آن زمان، محصولی نرم، سبك، راحت و با كیفیتی مرغوب بود اما تولید كفش در ایران و جهان، بعد از صنعتی شدن، سمت و سوی دیگری را در پیش گرفت. امروزه هم با واردات انواع و اقسام كفش‌های موسوم به "چینی" قضیه بغرنج‌تر شده است. به اعتقاد متخصصان، شروع بسیاری از بیماری‌های عضلانی اسكلتی، از آزارهایی است كه به كف پا یا نواحی دیگر آن وارد می‌ شود.

متأسفانه در كشور ما، فرهنگ اهمیت دادن به انتخاب كفش، بسیار پایین است. بیشتر افراد به همان اندازه‌ای كه به انتخاب لباس، اهمیت می ‌دهند، در انتخاب كفش دقیق نیستند. بسیاری از بیماری‌ها و دردهای مزمن سیستم عضلانی اسكلتی، با انجام كارهای ساده مانند یك تغییر نگرش، آموزش اولیه و ورزش ابتدایی قابل اصلاح و درمان هستند.

دقت در انتخاب كفش

دقت در انتخاب كفش و توجه به رعایت اصول استاندارد در تولید آن، یكی از ضروری ‌ترین نیازهای حفظ سلامت افراد بوده و باید توجه بیشتری به آن بشود. وقتی برای خرید كفش، به مغازه‌ای می ‌روید با صدها نوع كفش‌ در مدل‌ها و رنگ‌های گوناگون مواجه می‌ شوید كه بنا به ادعای فروشنده همگی آخرین مدل‌های روز بوده و كیفیتی مرغوب دارند. ولی به راستی معیار استاندارد برای انتخاب كفش‌، چیست؟

انتخاب كفش در وهله اول، باید بر اساس نوع استفاده‌ای كه از آن می ‌شود، صورت بگیرد. همانطور كه زمستان، كفش مخصوص خودش و تابستان، كفش مخصوص خودش را دارد.

همچنین بعضی از مشاغل، كفش‌های مخصوص خودشان را می‌ خواهند. مثل بعضی از كفش‌های مخصوص كه در كارگاه‌ها استفاده می‌ شود، یا كفش‌های ورزشی كه حتی درباره آنها نیز بر اساس نوع ورزش، انتخاب كفش تغییر می‌ كند. برای مثال كفش‌های كشتی بدون پاشنه هستند، در صورتی كه كفش فوتبال حتماً باید پاشنه‌دار باشد. در واقع این، به نوع نگاه خریدار برمی‌ گردد و اینكه او چقدر به سلامت خود اهمیت می ‌دهد و چقدر از حق و حقوق خودش، آگاه است.

كفش استاندارد

یك كفش استاندارد، سه مشخصه بارز دارد:

1) جنس خوب

2) پاشنه استاندارد

3) قالب و پنجه استاندارد

رویه کفش

رویه بیشتر كفش‌های موجود در بازار، از دو جنس مختلف است. آنها یا رویه‌ای از چرم طبیعی دارند یا از پلاستیك و چرم مصنوعی تهیه می ‌شوند. به تازگی هم بعضی از تولید كنندگان كفش، اقدام به زدن اسپری بوی چرم طبیعی به چرم‌های مصنوعی كرده و خریداران را در انتخاب محصول با مشكل مواجه می‌ كنند.

چرم طبیعی، به علت دارا بودن منافذ طبیعی در بافتش، امكان تبادل هوا میان بیرون وداخل كفش را فراهم آورده و به اصطلاح،باعث تنفس پا می ‌شود. به همین دلیل ساده، بهترین رویه برای كفش، همان رویه چرم طبیعی است. رویه مصنوعی به علت عدم تبادل هوا، باعث بوی بد پا و عرق كردن بیش از حد می ‌شود.

زیره كفش

زیره كفش‌های موجود در بازار هم دو نوع است:

1) زیره ( po پی ‌او)

2) زیره ( pvc پی ‌وی ‌سی)

زیره‌های po، سبك ‌تر، راحت‌ تر و در برابر سایش مقاوم‌ تر بوده و دوام ‌شان بیشتر است. ظاهر این زیره‌ها، توپُر بوده و در حالت خم كردن، انعطاف‌ بیشتری دارند. در هنگام خرید، باید به این نكته هم دقت كرد كه كف زیره نباید صاف باشد، بلكه باید آج ‌دار بوده تا از لیز خوردن جلوگیری كند. توجه به استانداردهای پنجه كفش هم در انتخاب آن بسیار مهم است.

قالب ‌بندی

از نظر قالب ‌بندی، فضای پنجه كفش باید طوری باشد كه به انگشت‌های پا فشاری وارد نكند. كفش‌هایی كه پنجه آنها تیز است، باعث می ‌شوند، انگشت‌های پا در كفش روی هم بیفتند. این كفش‌ها، انگشتان پا را تحت فشار قرار داده و آنها را بد فرم می ‌كنند. این امر در خانم‌ها شایع‌تر است. به طوری كه انحراف شست پا در خانم‌ها، 9 برابر آقایان است. جلوی كفش باید به گونه‌ای باشد كه پنجه‌های پا از هم باز بشود.

تنه كفش

مورد بعدی تنه كفش است كه در واقع چارچوب روی كفش بوده و دور پا را دربرمی ‌گیرد، كفش هم باید به راحتی در برابر فشارهای وارده، مقاومت كرده و شرایط آناتومیكی پا را حفظ كند. علاوه بر فاكتورهای استاندارد مربوط به جنس و ساختمان كفش، فاكتورهای دیگری نیز درباره خود افراد، صدق می ‌كند كه به همان اندازه اهمیت دارند.

دكتر محمد تقی حلی ‌ساز- متخصص طب توان ‌بخشی

دكتر عباس دقاق زاده

پزشك-متخصص طب فيزيكي و توانبخشي -بيماري هاي عضلات،استخوان،مفاصل، ديسك وستون فقرات،كمردرد وگردن درد،
ورزش درماني ،طب سوزني،دردهاي اسكلتي وعضلاني،درمان غير جراحي ديسك وستون فقرات

نوار عصب وعضله،ليزر درماني وفيزيوتراپي

عفونت استخوان -استئوميليت

عفونت استخوان -استئوميليت

شرح بیماری

استئومیلیت‌ عفونت‌ استخوان‌ و مغز استخوان. هر یک‌ از استخوان‌های‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ درگیر شود. در کودکان‌ استخوان‌هایی‌ که‌ معمولاً درگیر می‌شوند عبارتند از استخوان‌ ران‌، درشت‌ نی‌، استخوان‌ بازو یا ساعد. در بزرگسالان‌ استخوان‌های‌ لگن‌ و ستون فقرات معمولاً درگیر می‌شوند. این‌ بیماری‌ در هر دو جنس‌ و همه‌ سنین‌ دیده‌ می‌شود، ولی‌ در کودکان‌ در دوره‌ رشد سریع‌ (14-5 سال‌)، به‌ خصوص‌ در جنس‌ مذکر شایع‌تر است‌.

علایم‌ شایع‌
- تب. گاهی‌ تنها علامت‌ بیماری‌ است‌.

- درد، تورم‌، قرمزی‌، گرمی‌ و احساس‌ درد با لمس‌ برروی‌ استخوان‌ مبتلا، به‌ خصوص‌ هنگام‌ حرکت‌ دادن‌ مفصل‌ مجاور آن‌. مفاصل‌ مجاور ناحیه‌ مبتلا، نیز ممکن‌ است‌ دچار قرمزی‌، گرمی‌ و تورم‌ باشند.

- در کودکانی‌ که‌ هنوز قادر به‌ تکلم‌ نیستند، وجود درد ممکن‌ است‌ خود را به‌ صورت‌ امتناع‌ از حرکت‌ دادن‌ اندام‌ فوقانی‌ یا تحتانی‌، خودداری‌ از راه‌ رفتن‌، لنگیدن‌ هنگام‌ راه‌ رفتن‌ یا جیغ‌زدن‌ هنگام‌ لمس‌ یا حرکت‌ دادن‌ عضو مبتلا، نشان‌ دهد.

- خروج‌ چرک‌ از طریق‌ آبسه‌ پوستی‌، بدون‌ تب‌ یا درد شدید (تنها در موارد استئومیلیت‌ مزمن‌)

- احساس‌ ناخوشی‌ عمومی‌

علل‌
- علت‌ این‌ بیماری‌ اغلب‌ عفونت استافیلوکوکی است‌ ولی‌ سایر باکتری‌ها نیز می‌توانند عامل‌ آن‌ باشند. باکتری‌ ممکن‌ است‌ از منابع‌ زیر و از طریق‌ جریان‌ خون‌ به‌ استخوان‌ گسترش‌ یابد:

- شکستگی‌ پا یا سایر صدمات‌

- کورک، کفگیرک‌ یا هرگونه‌ ضایعه‌ پوستی‌

- عفونت‌ گوش‌ میانی‌ پنومونی‌ (ذات الریه)

- عوامل تشدید کننده بیماری

- بیماری‌های‌ تضعیف‌ کننده‌ مقاومت‌ بدن‌

- رشد سریع‌ در طی‌ کودکی‌

-شیرین

- کاشتن‌ وسایل‌ ارتوپدی‌ (مثلاً زانوی‌ مصنوعی‌)

- مصرف‌ وریدی‌ داروها

پیشگیری‌
اقدام‌ فوری‌ برای‌ درمان‌ هرگونه‌ عفونت‌ باکتریایی‌ جهت‌ پیشگیری‌ از گسترش‌ آن‌ به‌ استخوان‌ها یا سایر نواحی‌ بدن‌

عواقب‌ مورد انتظار
این‌ بیماری‌ معمولاً با درمان‌ فوری‌ و شدید قابل‌ علاج‌ است‌.

عوارض‌ احتمالی‌
- آبسه‌ سرباز کرده‌ به‌ بیرون‌ از طریق‌ پوست‌ که‌ تا هنگام‌ التیام‌ استخوان‌ درگیر بهبود نمی‌یابد.

- سفتی‌ دایمی‌ در مفصل‌ مجاور (به‌ ندرت‌)

- شکستگی‌ استخوانی‌

- شل‌ شدن‌ وسیله‌ ارتوپدی‌ کاشته‌ شده‌ در بدن‌

- در صورت‌ انسداد جریان‌ خون عضو یا قانقاریا ممکن‌ است‌ قطع‌ عضو مبتلا لازم‌ باشد.

درمان‌
اصول‌ کلی‌
- بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ آزمایش‌های‌ خون‌، کشت‌ خون‌ برای‌ شناسایی‌ باکتری‌ عامل‌ بیماری‌، اسکن‌ رادیونوکلئید استخوان‌، سی تی اسکن یا ام‌آرآی‌ استخوان‌ باشد. رادیوگرافی استخوان‌ اغلب‌ تغییرات‌ استخوانی‌ را تا 3-2 هفته‌ پس‌ از شروع‌ عفونت نشان‌ نمی‌دهد.

- درمان‌ مشتمل‌ است‌ بر تجویز داروها، استراحت‌ و سایر اقدامات‌ حمایتی‌

- عضو مبتلا را در سطح‌ بدن‌ نگه‌ داشته‌ یا با قراردادن‌ بالش‌ زیر آن‌ مختصری‌ بالا نگه‌ داشته‌ و آن‌ را بی‌حرکت‌ کنید. از آویزان‌ نگه‌داشتن‌ عضو مبتلا خودداری‌ کنید.

- سایر نواحی‌ غیرمبتلای‌ بدن‌ را فعال‌ نگه‌ دارید تا از بروز زخم‌های‌ فشاری‌ در طی‌ دوره‌ طولانی‌ استراحت‌ در بستر به‌ طور اجباری‌، پیشگیری‌ شود.

- بستری‌ در بیمارستان‌ برای‌ جراحی‌ جهت‌ برداشت‌ قسمت‌ درگیر استخوان‌ و یا برای‌ تجویز مقدار بالای‌ آنتی‌بیوتیک‌ها (گاهی‌ به‌ صورت‌ وریدی‌) ممکن‌ است‌ ضرورت‌ یابد.

- ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد وسایل‌ ارتوپدی‌ قبلاً کاشته‌ شده‌ (نظیر زانوی‌ مصنوعی‌) خارج‌ گردد (گاهی‌ همزمان‌ با این‌ عمل‌، تعویض‌ وسیله‌ قبلی‌ با وسیله‌ جدید قابل‌ انجام‌ است‌).

داروها
- مقدار بالای‌ آنتی بیوتیک ها. با وجود آنتی‌بیوتیک‌های‌ قوی‌ جدید، تجویز وریدی‌ آنتی‌بیوتیک‌ها که‌ سابقاً یک‌ ضرورت‌ بود ممکن‌ است‌ دیگر لازم‌ نباشد. تجویز آنتی‌بیوتیک‌ چه‌ به‌ صورت‌ خوراکی‌ و چه‌ وریدی‌ ممکن‌ است‌ 10-8 هفته‌ لازم‌ باشد.

- مسکن‌ها

- مسهل‌ها، در صورت‌ بروز یبوست در طی‌ دوره‌ طولانی‌ استراحت‌ در بستر

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا 3-2 هفته‌ پس‌ از برطرف‌ شدن‌ علایم‌ در بستر استراحت‌ کنید. پس‌ از آن‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ طبیعی‌ خود را به‌ تدریج‌ از سر بگیرید.

رژیم‌ غذایی‌
رژیم‌ خاصی‌ نیاز نیست‌. از یک‌ رژیم‌ متعادل‌ استفاده‌ کنید. در صورت‌ نیاز از مکمل‌های‌ مواد معدنی‌ و ویتامین ها استفاده‌ کنید.

در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
- اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان دارای‌ علایم‌ استئومیلیت‌ باشید.

بروز موارد زیر در طی‌ درمان‌:

- تشکیل‌ آبسه‌ برروی‌ استخوان‌ مبتلا یا افزایش‌ خروج‌ چرک‌ از آبسه‌ موجود

- تب

- درد غیرقابل‌ کنترل‌

- اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای‌ تجویزی‌ ممکن‌ است‌ با عوارض‌ جانبی‌ همراه‌ باشند.

منبع:گروه پزشكي سينا طب

دكتر عباس دقاق زاده

پزشك-متخصص طب فيزيكي و توانبخشي -بيماري هاي عضلات،استخوان،مفاصل، ديسك وستون فقرات،كمردرد وگردن درد،
ورزش درماني ،طب سوزني،دردهاي اسكلتي وعضلاني،درمان غير جراحي ديسك وستون فقرات
نوار عصب وعضله،ليزر درماني وفيزيوتراپي