بهبود سائیدگی و درد مفاصل (آرتروز)

سائیدگی مفاصل شایع ترین علت درد و ناتوانی در افراد مسن وشایع ترین بیماری مفصلی است. در خانم ها سائیدگی مفاصل زانو و دست و در مردان سائیدگی مفصل لگن شایع تر است.

علایم ساییدگی مفصل در خانم ها شایع تر است. افراد چاق  بیشتر از سایرین دچار سائیدگی مفصل زانو می‌شوند.

دیابت ، فشار خون بالا  و افزایش اسیداوریك خون  نیز باعث افزایش احتمال سائیدگی مفصلی می‌گردند. سائیدگی مفصلی معمولاً خود را با درد نشان می‌دهد كه با افزایش میزان سائیدگی، مقدار درد بیشتر می‌شود. سپس درد مفاصل باعث ضعف عضلانی و درد در عضلات مربوط به آن مفصل می‌شود. در صورت تقویت عضلات، این درد كاهش می‌یابد. برخی از بیماران از خشك بودن بدن و مفاصل بعد از بیدار شدن از خواب شكایت می‌كنند، اما معمولاً خشكی بدن كمتر از نیم ساعت طول می‌كشد



*توصیه‌ها :

1- وزن بدن باید كم شود.

2- استفاده از گرما باعث كاهش درد می‌شود. برای این كار می‌توان از كیسه آب گرم استفاده كرد. اگر استفاده از گرما ممنوعیت خاصی نداشته باشد، می توان از روش های زیر استفاده کرد:

الف) قرار دادن مفصل مبتلا در آب گرم 40- 38 درجه سانتیگراد و ماساژ آرام آن .

ب) استفاده از دوش آب گرم.

ج) قرار دادن كیسه آب گرم درون یک حوله واستفاده از آن بر روی اندام مبتلا به درد.

باید توجه كرد كه در برخی از بیماری ها استفاده از كیسه ی آب گرم بسیار مضر است و قبل از استفاده از آن حتما باید با پزشك مشورت كرد. همچنین کیسه آب گرم نباید بر روی اندام مبتلا قرار داده شود. از گذاشتن آن در زیر اندام یا خوابیدن بر روی آن نیز باید خودداری شود.

3- از كفش مناسب استفاده شود.

4- از دو زانو و چهار زانو زدن و ایستادن طولانی مدت خودداری گردد.

5- از بالا و پائین رفتن از پله‌ها تا حد ممكن اجتناب شود.

6- به جای نشستن روی زمین، از صندلی استفاده شود.

7- ورزش: انجام برنامه ورزشی و تقویت عضلات می‌تواند به اندازه داروهای ضد درد در درمان سائیدگی مفصلی مؤثر باشند. بی‌حركتی می‌تواند باعث بدتر شدن سائیدگی مفصلی گردد. لذا نباید نگران سائیدگی مفصل در اثر انجام فعالیت های توصیه شده توسط پزشک بود. انجام اشتباه حركات ورزشی باعث بدتر شدن علائم و درد می‌گردد. اگر انجام ورزش باعث تشدید درد شد، به این معنی است كه باید مقدار فعالیت كمتر گردد و بطور تدریجی میزان فعالیت افزایش داده شود.

 

برخی ورزش های مفید در سائیدگی مفصل :

الف) قدم زدن روزانه به مدت 30 دقیقه كه می‌توان آن را به 3 برنامه ی10 دقیقه ای تبدیل كرد یا قدم زدن به مدت 45 دقیقه، سه بار در هفته.

ب) شنا

ج) تقویت عضلات اندام پائینی بخصوص عضله چهار سر ران.

به عنوان مثال می توان دو دست را به یک صندلی تکیه داد و دو زانو را تا زاویه 30 درجه به آرامی خم کرد.سپس مجدداً به حالت اول برگشت و زانوها را صاف کرد. هرچه این حرکت آرام تر انجام شود بهتر است.

ه) كشش عضلات منتهی مفصل

در صورتی كه درد زیاد است، استفاده از عصا یا واكر توصیه می‌شود. طول عصا باید مناسب باشد.

 

استفاده از تحریك الكتریكی در كاهش درد و تقویت عضلات :

معمولاً در كلینیك های فیزیوتراپی برای كاهش درد از دستگاه خاصی جهت تحریك الكتریكی استفاده می‌شود. در حال حاضر وسایل تحریك الكتریكی جهت استفاده در منزل ساخته شده كه به راحتی قابل استفاده بوده و باعث كمتر شدن درد مفصل و كاهش نیاز به دارو می‌شود.

استفاده از باند كشی یا زانوبند می‌تواند تا حدودی در كاهش درد مؤثر باشد.

 

 منبع: تبیان

 

رژیم غذایی در بیماری آرتروز

تغذیه مناسب، کلید اصلی جلوگیری از انواع بیماری ها از جمله آرتروز است. اولین مرحله اصلی در درمان آرتروز، رساندن وزن به حد ایده آل است. 

وزن اضافی  باعث ایجاد فشار بر روی مفاصل و در نتیجه عوارض آرتروز می گردد. رعایت یک رژیم غذایی که حاوی فیبر بیشتری باشد ( فاقد مواد شیمیایی آلوده که باعث ایجاد استرس در بدن می شود، باشد)، مصرف بیشتر میوه ها و سبزی جات تازه، ماهی ، دانه ها و غلات سبوس دار  توصیه می شود.

مصرف ماهی های آب های سرد از جمله ماهی آزاد توصیه می گردد.

مصرف چربی های اشباع ، روغن های هیدروژنه یا جامد ، غذاهای پرچرب و سرخ کرده و شکر توصیه نمی گردد، چرا که این مواد غذایی باعث ایجاد اسیدیته ی بالای محیط داخلی مفاصل شده و این حالت موجب درد بیشتری در مفاصل و در نتیجه التهابات آنها می شود.

 مصرف میوه، سبزی، غلات كامل ( تصفیه نشده وسبوس دار)، آجیل ، دانه های خوراكی  و ماهی باعث كاهش التهاب مفاصل یا آرتروز می شوند.

گوشت های پرچرب، تخم مرغ  ، مارگارین، کره، کافئین، الکل، شکر سفید، تنباکو و محصولات لبنی باید از رژیم غذایی حذف شوند. در حدود یک سوم از افرادی که از بیماری آرتریت روماتوئید  رنج می برند به سولانین ها و یا بعضی گیاهان حساس اند که از آن جمله می توان سیب زمینی  ، فلفل ها، بادمجان، گوجه فرنگی  و تنباکو را نام برد که باید از رژیم غذایی این گروه از افراد حذف گردد. توصیه می شود که حداقل 6 تا 8 لیوان آب  در طول روز جهت دفع سموم از بدن مصرف شود.

غذاهایی که می توان مصرف نمود

- سبزیجات برگ سبز مانند جعفری، شاهی، کرفس ، کلم پیچ 

- هویج 

- جو دو سر، محصولات تهیه شده از گندم

- محصولات تهیه شده از سویا 

- غلات کامل مانند برنج قهوه ای، ارزن، جو، گندم، جوی دو سر

- ماهی های آب های سرد مانند ماهی آزاد ساردین، شاه ماهی.

غذاهایی که باید از مصرف آنها پرهیز کرد

علائم آرتروز ، حتی در کسانی که آرتریت روماتوئید  دارند ، کاهش خواهد یافت ، به شرط آن که این افراد با یک رژیم گیاهخواری سازش یابند.

این رژیم فاقد غذاهای با منشاء حیوانی به خصوص محصولات لبنی است. مواد غذایی که نباید در این بیماری مصرف شوند ، شامل گروه های زیر است:

- مهار کننده های جذب کلسیم : گوشت قرمز، لبنیات ، تخم مرغ، جوجه، الکل، قهوه  ، شکر تصفیه شده، اکثر شیرینی جات، نمک اضافی

- غذاهای دارای اگزالات بالا : ریواس ، زغال اخته، آلوها ، کنگر ، اسفناج

- غذاهای خانواده ی گیاهان تاج ریزی ها : گوجه فرنگی، بادمجان، سیب زمینی، فلفل ها، تنباکو

- غذاهایی که موجب تورم و آب آوردگی می شوند : گندم سیاه، لبنیات، کلیه ی چربی های حیوانی.

منبع: تبیان

آرتروز ویژه ستون فقرات

آرتروز ستون فقرات یا اسپوندیلوز در حقیقت ...

 

با افزايش سن ،بمرور ميزان آب و محتواي پروتئيني غضروف هاي بدن كاهش مي يابد. اين تغييرات موجب ضعيف تر شدن وشكنندگي بيشترمفاصل و سطوح غضروفي خواهد شد ( اين تغييرات كه اغلب با افزايش سن پديد مي آيند در اصطلاح علمي دژنراسيون ناميده مي شوند ) .همانطوريكه مي دانيد قسمت قابل توجه و مهمي از مهره هاي ستون فقرات و مفاصل بين مهره اي ( فاست ها ) از غضروف درست شده است و بهمين دليل با گذشت زمان در معرض تغييرات دژنراتيو ( تغيير محتواي آب و پروتئين و تغيير حالت طبيعي ) مي باشند .
اين تغييرات همان حالتيست كه به اسم آرتروز ( در اصطلاح عاميانه اش ) ناميده مي شود.

دژنراسيون ديسك را در اصطلاح علمي اسپونديلوزيس مي نامند .
راديوگرافي ساده ، ام ، آر ، آي و سي تي اسكن مي توانند اسپونديلوز مهره اي را بصورت كاهش فاصله بين مهره هاي مجاور ، و در موارد پيشرفته بشكل تغيير شكل مهره هاي درگير و دفورمه شدن آنها نشان دهند . مراحل زودرس و اوليه ي اين تغييرلت در ام، آر، آي بشكل تيره رنگ شدن ديسك مبتلا در مقايسه با ديسك هاي سالم ديده مي شوند .

وقتي ديسك بين مهره اي دچار اين تغييرات شد استعداد بيشتري براي فتق و بيرون زدگي پيدا مي كند.

دژنراسيون ديسك ميتواند باعث درد موضعي در محل مبتلا شود و اين حالت در هر محلي از ستون فقرات محتمل است . درگيري دیسک های گردن باعث درد گردن خواهند شد ، دژنراسيون ديسك هاي ناحيه پشت با دردهاي جدار قفسه سينه ، و درگيريدیسک های کمری  باعث كمر دردهاي آزار دهنده خواهند شد . اين حالات در همه ي گروه هاي سني مي توانند ديده شوند اما در سالمندان شايع ترند . فتق بيشتر ديسك و بيرون زدگي قابل توجه تر آن مي تواند علائم و مشكلات پيچيده تري را ايجاد كرده و حتي با دردهاي انتشاري به دست يا پاها (دردهاي سياتيكي ) و يا علائم حسي ، حركتي مثل ضعف در قدرت عضلاني و گاه بي اختياري و عدم كنترل بر ادرار و مدفوع و نيز ناتواني در راه رفتن و لنگش پاها تظاهر كند 

 

منبع : وبلاگ دکتر بیدکی