عوامل تشديد كننده بيماري ام اس

عوامل تشديد كننده بيماري ام اس

 


مطالعات نشان می دهند، در زمان تحمل استرس وقوع حملات بیماری دو برابر بیشتر از شرایط معمول می باشد.

 


بیماری ام اس

 

1- گرما

گرمای محیط به خصوص اگر همراه با رطوبت باشد، می تواند بسیار آزار دهنده باشد. گرمای زیاد می تواند ضعف عضلانی شدید ایجاد کند، گرچه برخی بیماران ام اس بوسیله گرما اذیت نمی شوند و ممکن است از حمام گرم لذت ببرند.

باید بدانیم که حتی افزایش مختصر درجه حرارت مرکزی بدن می تواند توسط فرد تحمل نشود و او را دچار مشکل نماید. قبل از تماس با گرمای زیاد، تا وقتی نمی دانید که چگونه واکنش نشان خواهید داد، بسیار مراقب خود باشید. وارد وان داغ یا سونا نشوید، مگر کسی نزدیک شما باشد که در صورت نیاز شما را بیرون بکشد. اگر متوجه بدتر شدن علائم و نشانه ها در اثر گرما شدید، تنها چند ساعت خنک شدن شما را به حالت طبیعی برمی گرداند.

شایع ترین علایم ایجاد شده در اثر گرما در بیماران مبتلا به ام اس، ضعف و تاری دید است. هر عاملی که دمای مرکزی بدن را افزایش دهد، موجب تشدید علایم بیماران و یا ظاهر شدن علایم جدید می شود. علت این امر، این است که انتقال امواج عصبی، شدیدا نسبت به افزایش درجه حرارت حساس است.

 

جلوگری از تاثیر گرما

- در گرما از لباس های نخی و رنگ روشن استفاده کنید.

-  از حجم زیاد مایعات استفاده کنید تا مایعات از دست رفته بدن شما جبران شود.

- در فصل گرما، تا حد امکان بیرون نروید و در محیط خنک استراحت کنید.

- در صورت نیاز به بیرون رفتن در فصل گرما، از لباس خنک استفاده کنید و در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرید .

- از محیط های گرم به خصوص گرم و مرطوب مانند حمام گرم، سونا، تابش شدید آفتاب و ورزش های سنگین پرهیز نمایند.

- مطالعات نشان داده است بیمارانی که نسبت به افزایش درجه حرارت بسیار حساسند، به کاهش درجه حرارت خیلی خوب جواب می دهند. به طوریکه با نوشیدن یک نوشیدنی خنک یا مکیدن یخ می توانند از تشدید علایم خود جلوگیری کنند.

- در صورت بروز تب هرچه سریع تر برای تشخیص علت و درمان آن اقدام کنید.

تا جایی که ممکن است باید از استرس های عاطفی و جسمی و قرار گرفتن در گرما پرهیز کرد، زیرا افزایش درجه حرارت بدن، خستگی و استرس سبب تشدید گذرای علائم بیماری می‌شوند

 

2- استرس

استرس های روحی و جسمی، چه  صورت مزمن و چه به صورت حاد و ناگهانی می توانند سبب تشدید بیماری شوند. چنانچه مطالعات نشان می دهند، در زمان تحمل استرس وقوع حملات بیماری دو برابر بیشتر از شرایط معمول می باشد.

به نظر می رسد استرس ها سبب آزاد شدن موادی در بدن می شوند که این مواد از طریق تاثیر روی سیستم ایمنی می توانند بیماری را متاثر سازند.

 

3- خستگی

عبارتست از افت توانایی های جسمی یا ذهنی به طور برگشت پذیر که می تواند خود به خود یا بعد از فعالیت بدنی یا ذهنی روی می دهد.

خستگی، هم علامتی از بیماری ام اس است و هم عامل تشدید کننده آن و با خستگی معمولی تفاوت هایی دارد؛ مثلا این که شدت این خستگی بیشتر از یک خستگی معمولی است. معمولا در اوایل روز (صبح) احساس می شود و به تدریج در طول روز شدت می یابد و اغلب با یک استراحت کوتاه مدت ساده برطرف نمی شود.

این خستگی به دلیل اثرات مخرب بیماری روی سلول های عصبی حرکتی و حسی ایجاد می شود و لذا منطقی است که در نتیجه آن کلیه علائم بیماری تشدید یابند و یا علامتی جدید ایجاد شود.

شایع ترین عوامل ایجاد کننده خستگی عبارتند از : گرما و رطوبت، غذای سنگین، آلرژی غذایی، فعالیت زیاد، سیگار، گرسنگی و افت قند خون، استرس ها.

 

جلوگیری از خستگی

- ورزش در حدی که خسته و گرم نشویم.

- یوگا و شنا

- پرهیز از گرما

- پرهیز از کار زیاد (در خانه یا محل کار)

- استراحت در فواصل کار

- دراز کشیدن و قرار دادن پاها بالاتر از سطح بدن

- ایجاد نظم در خواب

- پرهیز از گرسنگی، غذای سنگین و غذای شیرین

- صبحانه فراموش نشود

 

4- ضربه ها

مطابق آمار موجود 10 تا 15 درصد افراد مبتلا به ام اس، شروع بیماری شان را پس از ضربه به مغز یا نخاع ذکر می کنند و 50 درصد آنان عود حملات را به ضربه نسبت می دهند. به نظر می رسد که ضربه مغزی سبب ایجاد تغییراتی در نسج مغز یا نخاع می شود که با توجه به آسیب های قبلی ناشی از خود بیماری در این محل ها، علائم جدید ایجاد می گردند.

 

چرا باید عوامل تشدید کننده ام اس را بشناسیم؟

باید بدانیم در صورت عدم تشخیص به موقع و رفع این عوامل نه تنها خود، علائم بیماری را تشدید می کنند، بلکه قادرند سایر عوامل تشدید کننده را ایجاد و یا تشدید کنند؛ مثلا اضطراب و افسردگی علاوه بر اینکه می توانند علائم بیماری را تشدید کنند، باعث می شوند فرد درد موجود را شدیدتر احساس کند یا دچار اختلال خواب شود و همانگونه که ذکر شد هر دوی این ها عوامل تشدید کننده بیماری هستند.

لذا تا جایی که ممکن است باید از استرس های عاطفی و جسمی و قرار گرفتن در گرما پرهیز کرد، زیرا افزایش درجه حرارت بدن، خستگی و استرس سبب تشدید گذرای علائم بیماری می‌شوند.

رژیم غذایی صحیح و متعادل نقش مثبتی در جلوگیری از پیشرفت M.S دارد. بیمار مبتلا به M.S بهتر است از رژیم با چربی حیوانی کم و دارای چربی های غیراشباع و روغن های گیاهی و رژیم حاوی اسید لینولئیک استفاده کنند.

منبع: تبیان

موارد مهم درباره بیماری ام اس (MS)(مالتيپل اسكلروز)

موارد مهم درباره بیماری ام اس (MS)


بیماری ام اس یا multiple sclerosis (MS) یک بیماری عصبی شایع می باشد. این بیماری عصبی غالبا افراد 20 تا 40 سال را درگیر می کند.


بیماری ام اس

اگر به تازگی شما و یا یکی از دوستانتان به این بیماری مبتلا شده اید، این کارها را انجام دهید:

 

1- اطلاعات خود را درباره این بیماری بالا ببرید.

MS یک بیماری خود ایمنی مزمن می باشد که اثر خود را روی سیستم اعصاب مرکزی نشان می دهد.

 

زمانی که سیستم ایمنی بدن به میلین حمله می کند، MS ظاهر می شود. میلین، غلاف محافظت کننده از فیبرهای عصبی در مغز و نخاع می باشد. میلین تخریب می شود و برخی اعصاب زمینه ای آسیب می بینند.

 

پزشک می تواند آخرین اطلاعات در مورد این بیماری را به شما بدهد.

 

2- بیماری MS به آسانی تشخیص داده نمی شود.

بسیاری از آزمایشات برای تشخیص وجود دارد، از جمله: ام آر آی و تجزیه و تحلیل مایع نخاع.

در طی مدت کمتر از یک ماه، این تخریب عصبی صورت می پذیرد.

زمانی که سیستم ایمنی بدن به میلین حمله می کند، MS ظاهر می شود. میلین، غلاف محافظت کننده از فیبرهای عصبی در مغز و نخاع می باشد

3- علائم بیماری MS را بشناسید.

علائم این بیماری شامل:

بی حسی

تاری دید

عدم تعادل بدن

هماهنگی ضعیف عضلات

لکنت زبان

رعشه

خستگی بیش از حد

مشکلات حافظه

اختلال عملکرد مثانه

فلج

نابینایی

 

4- درمان بیماری MS را به تاخیر نیندازید.

درمان این بیماری شامل: کنترل علائم و بهبود زندگی بیمار است.

در حال حاضر بسیاری از داروها، موجب کاهش شدت حملات MS و کاهش سرعت پیشرفت این بیماری می گردند.

اگر به محض تشخیص این بیماری، درمان صورت نگیرد، موجب از کارافتادگی فرد می گردد.

 

5- علائم MS را خودتان پیگیری کنید.

در یک دفتر، نشانه های بیماری MS را بنویسید.

به این وسیله به پزشک کمک خواهید کرد که پیشرفت بیماری را بداند و نیز بداند که آیا داروهای مورد استفاده برای شما مناسب است یا نه.

 

6- از عوامل زیر پرهیز کنید.

بیماری ام اس

این عوامل بیماری MS را بدتر می کنند.

خستگی شدید

استرس

سیگار

تب

حمام گرفتن با آب گرم  و یا در مکان های خیلی گرم بودن

در معرض نور خورشید قرار گرفتن

نوشیدن الکل

 

7- دکتر ماهر و مجرب برای بیماری خود بیابید.

وقتی که پزشک تشخیص بیماری MS را داد، باید به دنبال یک پزشک متخصص اعصاب که بیماران MS را نیز درمان می کند، باشید.

این بیماری، یک بیماری مزمن است و نیاز به یک پزشک متخصص MS دارد.

 

8- به درمان های طبیعی نیز توجه داشته باشید.

علاوه بر داروهای شیمیایی که پزشک برای شما تجویز کرده است، ممکن است تمایل به درمان های طبیعی نیز داشته باشید. از جمله این درمان ها می توان به طب سوزنی، ماساژ، تای چی، یوگا و مکمل های غذایی اشاره کرد.

بیشتر از 30 درصد افراد مبتلا به MS، از این درمان ها برای کاهش درد، استرس و خستگی استفاده می کنند.

 

9- شغل و بیماری MS

اگر مبتلا به بیماری MS هستید، ممکن است فکر کنید اگر کارفرمایتان بداند که مبتلا به این بیماری هستید، بر امنیت شغلی، گزینه های اشتغال و مسیر شغلی شما تاثیر بگذارد.

قبل از گفتن به کارفرما، راجع به بیماری خود اطلاعات کافی کسب کنید و جای هیچ گونه ابهام را باقی نگذارید.

اگر به محض تشخیص این بیماری، درمان صورت نگیرد، موجب از کارافتادگی فرد می گردد

10- امید خود را از دست ندهید.

گرچه در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، ولی درمان های جدید می توانند تسکین دهنده باشند. دانشمندان و محققان در حال بررسی روش های درمانی جدیدی می باشند.

 

11- بیماری MS و گیاهخواران

مطالعات نشان داده که بیماران مبتلا به MS، دچار کمبود ویتامین B12 می باشند. اگر فردی مبتلا به MS باشد و غذاهای حاوی ویتامین B12 را کم مصرف کند، زودتر دچار کمبود این ویتامین می شود. رژیم غذایی گیاهخواری ویتامین ب12 کمی دارد.

علائم کمبود ویتامین B12 عبارت است از: خستگی، سردرد و از دست دادن حافظه. این ویتامین در گوشت، تخم مرغ، ماهی و لبنیات یافت می شود.

ویتامین B12 برای انتقال دهنده های عصبی یک جزء مهم است. در غلاف میلین که اطراف فیبرهای عصبی را می پوشاند، ویتامین B12 وجود دارد.

 

12- بیماری MS و ویتامین D

یک مطالعه نشان داد که دریافت زیاد ویتامین D موجب کاهش علائم بیماری MS می شود.

به 25 نفر بیمار مبتلا به MS، روزانه 14000 واحد بین المللی (IU) ویتامین D در مدت یک سال داده شد. بررسی ها نشان داد که 1 درصد از بیماران، عدم پیشرفت بیماری را نشان دادند. 

یکی از منابع ویتامین D، نور خورشید است. افرادی که دور از خط استوا زندگی می کنند، ابتلا به بیماری MS در آن ها بیشتر است.

این نکته را از یاد نبرید که افراد بزرگسال نباید بیشتر از 4000 IU ویتامین D در روز مصرف کنند.

در صورت مصرف بیش از اندازه ویتامین D دچار عوارض زیادی می شوید، از جمله: تهوع، استفراغ، یبوست، بی اشتهایی، ضعف و کاهش وزن.

در عین حال مصرف بیش از اندازه این ویتامین باعث می شود که کلسیم بدن زیاد شود و منجر به تشکیل سنگ کلیه گردد.

بهتر است میزان مورد نیاز خود را از پزشک بپرسید.

منبع:
تبیان

اریون

شرح بیماری
اریون یک‌ بیماری‌ ویروسی‌ مسری‌ و خفیف‌ که‌ باعث‌ تورم‌ دردناک‌ غدد پاروتید (غدد بزاقی‌ واقع‌ بین‌ گوش‌ و فک‌) می‌شود. سایر اعضا از قبیل‌ بیضه‌، تخمدان‌، پانکراس، پستان‌، مغز و پرده‌ پوشاننده‌ مغز نیز گاهی‌ درگیر می‌شوند. این‌ بیماری‌ در هر سنی‌ می‌تواند بروز کند ولی‌ شایع‌ترین‌ سن‌ بروز آن‌ در کودکان‌ 12-2 ساله‌ است‌. حدود 10% بزرگسالان‌ مستعد ابتلا به‌ اوریون‌ می‌باشند.

علایم‌ شایع‌
اوریون‌ بدون‌ عارضه‌:

- التهاب‌، تورم‌ و درد غدد پاروتید. غدد مزبور در لمس‌ سفت‌ بوده‌ و دردشان‌ با جویدن‌ یا بلع‌ تشدید می‌یابد.

- تب‌

- سردرد

- گلودرد

سایر علایم‌ همراه‌ موارد عارضه‌دار اوریون‌:

- تورم‌ دردناک‌ بیضه‌ها

- درد شکم‌ در صورت‌ درگیری‌ تخمدان‌ها یا پانکراس

- سردرد شدید در صورت‌ درگیری‌ مغز یا پرده‌ پوشاننده‌ آن‌

علل‌
انتقال‌ فرد به‌ فرد ویروس اوریون‌، عامل‌ این‌ بیماری‌ است‌. این‌ ویروس‌ در هر زمانی‌ از 48 ساعت‌ قبل‌ تا 6 روز پس‌ از بروز علایم‌ قابل‌ سرایت‌ است‌. دوره‌ نهفتگی‌ ویروس‌ پس‌ از تماس‌ با آن‌ 24-4 روز و میانگین‌ آن‌ 18 روز است‌.

عوامل تشدید کننده بیماری
-
زندگی‌ در شرایط‌ جمعیتی‌ و پرازدحام‌

- همه‌گیری‌ اوریون‌ در جمعیت‌های‌ غیرواکسینه‌

- عدم‌ انجام‌ واکسیناسیون

پیشگیری
- واکسیناسیون اوریون‌ را در کودکان‌ در سن‌ مقتضی‌ انجام‌ دهید.

- اگر شما سابقه‌ ابتلا به‌ اوریون‌ را نداشته‌ یا برضد آن‌ واکسینه‌ نشده‌اید و یکی‌ از اعضای‌ نزدیک‌ خانواده‌ شما مبتلا به‌ اوریون‌ است‌، گلوبولین‌ ضداوریون‌ برای‌ شما ممکن‌ است‌ توصیه‌ گردد. تزریق‌ این‌ پادتن ممکن‌ است‌ از بیماری‌ پیشگیری‌ کند (بدون‌ وجود تضمین‌ در این‌ باره‌) ولی‌ هزینه‌ آن‌ بالاست‌.

عواقب‌ مورد انتظار
در صورت‌ عدم‌ بروز عوارض‌، بیماری‌ در عرض‌ حدود ده‌ روز به‌ طور خود به‌ خود بهبود می‌یابد. بیمار پس‌ از ابتلا به‌ اوریون، مصونیت‌ مادام‌العمر نسبت‌ به‌ آن‌ پیدا می‌کند.

عوارض‌ احتمالی‌
- عفونت‌ مغز یا پرده‌ پوشاننده‌ آن‌، پانکراس‌، تخمدان‌، پستان‌ یا بیضیه‌. در صورت‌ درگیری‌های‌ هر دو بیضه‌ بیمار ممکن‌ است‌ دچار عقیمی‌ گردد (به‌ ندرت‌).

- کاهش‌ شنوایی‌ موقت‌ در برخی‌ بزرگسالان‌ مبتلا

درمان‌
اصول‌ کلی‌
تشخیص‌ بیمار معمولاً بر اساس‌ علایم‌ خاص‌ آن‌ صورت‌ می‌گیرد. با آزمایش‌های‌ خون‌ می‌توان‌ این‌ تشخیص‌ را تأیید کرد.

- نیازی‌ به‌ جداسازی‌ فرد مبتلا از افراد دیگر خانواده‌ نیست‌، زیرا تا قبل‌ از ظاهرشدن‌ علایم‌ معمولاً سرایت‌ بیماری‌ به‌ افراد مستعد رخ‌ داده‌ است‌. از کمپرس‌ گرم‌ یا سرد (بسته‌ به‌ این‌ که‌ کدامیک‌ علایم‌ شما را تخفیف‌ می‌دهد) به‌ طور متناوب‌ برروی‌ غدد متورم‌ دردناک‌ (پاروتید یا بیضه‌) استفاده‌ کنید. به‌ این‌ منظور از یک‌ کیسه‌ آب‌ گرم‌، حوله‌ گرم‌ یا کیف‌ یخ‌ استفاده‌ کنید.

- کودکان‌ تا اتمام‌ دوره‌ سرایت‌ بیماری‌ (حدود 9 روز پس‌ از شروع‌ درد) نباید به‌ مدرسه‌ بازگردند.

داروها
- بیماری‌ پس‌ از بروز، سیر طبیعی‌ خود را طی‌ خواهد کرد. در حال‌ حاضر داروی‌ مؤثر و بی‌خطری‌ برای‌ از بین‌ بردن‌ یا جلوگیری‌ از تکثیر ویروس وجود ندارد.

- برای‌ درد خفیف‌، استفاده‌ از داروهای‌ بدون‌ نسخه‌ نظیر استامینوفن‌ احتمالاً کافی‌ است‌. از مصرف‌ آسپیرین خودداری‌ کنید.

- در موارد درگیری‌ بیضه‌ها، مسکن‌های‌ قوی‌تر و داروهای‌ کورتونی‌ ممکن‌ است‌ تجویز شود.

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
استراحت‌ در بستر ضروری‌ نبوده‌ و احتمال‌ عوارض‌ را کاهش‌ نمی‌دهد. در حد توان‌ و تا آنجا که‌ حال‌ عمومی‌ شما اجازه‌ می‌دهد به‌ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ طبیعی‌ خود ادامه‌ دهید. با برطرف‌ شدن‌ تورم‌ غدد درگیر دوره‌ سرایت‌ بیماری‌ به‌ اتمام‌ می‌رسد.

رژیم‌ غذایی‌
رژیم‌ خاصی‌ نیاز نیست‌، ولی‌ مصرف‌ مایعات‌ از قبیل‌ آبجو، نوشابه‌، چای‌ یا آب‌ را به‌ میزان‌ حداقل‌ 8-6 لیوان‌ در روز افزایش‌ دهید. آب‌ میوه‌ یا نوشیدنی‌های‌ ترش‌ مزه‌ ممکن‌ است‌ درد را تشدید کنند.

در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

- تب (اندازه‌گیری‌ شده‌ با درجه‌ زیرزبانی‌) بالای‌ 3/8/3 درجه‌ سانتی‌گراد

بروز موارد زیر در طی‌ بیماری:

- استفراغ‌ و درد شکم‌

- سردرد شدید که‌ با استامینوفن تسکین‌ نمی‌یابد

- خواب‌آلودگی‌ یا عدم‌ توانایی‌ در بیدار ماندن‌

- تورم‌ یا درد بیضه‌ها

- انقباض‌ عضلات‌ صورت‌

- تشنج‌

- ناراحتی‌ یا قرمزی‌ چشم ها

منبع :گروه پزشكي سينا طب

دكتر عباس دقاق زاده

پزشك-متخصص طب فيزيكي و توانبخشي -بيماري هاي عضلات،استخوان،مفاصل، ديسك وستون فقرات،كمردرد وگردن درد،
ورزش درماني ،طب سوزني،دردهاي اسكلتي وعضلاني،درمان غير جراحي ديسك وستون فقرات
نوار عصب وعضله،ليزر درماني وفيزيوتراپي

تمرین درمانی در آب برای بیماران M.S

تمرین درمانی در آب برای بیماران M.S

 

1. خواص مفید آب:

 

محیط آبی خواص ویژه ای دارد که می توان با استفاده از آن تمرینات بسیاری که در زیر به آنها اشاره می شود را انجام داد.

 

1-1 شناوری(بیونسی): بیونسی فشار رو به بالای آب به بدن است که در خلاف جهت نیروی جاذبه عمل می کند. بیونسی وزن بدن را کاهش می دهد که می تواند به فرد کمک کند اندامش را در دامنه کامل حرکت دهد و فشار را روی مفاصل کاهش می دهد.
2-1 تلاطم(توربولانس): تلاطم حرکت نامنظم یا چرخشی آب است. این محیط می تواند آموزش تعادل استاتیک و دینامیک را با کمترین ریسک آسیب فراهم کند. سطح فعالیت را می توان با تشدید گردش آب سخت تر کرد.

 

3-1 فشار هیدرواستاتیک: فشار هیدرواستاتیک، فشاری است که از طریق آب به جسم غوطه ور در آن وارد می شود که با عمق رابطه مستقیم دارد. این فشار می تواند در کاهش التهاب به اندام ها کمک کند.

 

4-1 مقاومت: تراکم آب بیشتر از هوا است و مقاومت بیشتری در مقابل حرکت ایجاد می کند. هرچه سطح مقطعی که باید حرکت کند بیشتر باشد، مقاومت بیشتری به وجود خواهد آمد و نیروی بیشتری برای حرکت مقابله با آن و اجرای حرکت نیاز است. این خاصیت برای تمرینات تقویتی در آب مهم است.

 

با توجه به این خواص تمرین درمانی در آب می توان تمرینات فراوانی را برای تسهیل حرکت طراحی کرد که بیمار M.S نیز از این تمرینات سود خواهد برد.

 

2. مزایای بالقوه تمرین درمانی در آب:

 

آب درمانی اشاره به انجام تمرینات درون یا روی آب دارد. این نباید با Hydrotherapy که به صورت اختصاصی برای درمان آسیب ها وبیماری ها استفاده می شود، اشتباه گرفته شود.بسیاری از مطالعات از سودمندی تمرین درمانی در آب برای M.S حمایت کرده اند.
 

 

تحقیقات نشان داده اند که تمرین درمانی در آب برای بیماران M.S این مزایا را دارا می باشد:

 

- بهبود قدرت عضلانی و انعطاف پذیری
- بهبود تناسب
- بهببود راه رفتن و حرکت و تعادل
- کاهش خستگی
- افزایش کیفیت زندگی و حس سلامتی
- کاهش درد
تمرین درمانی در آب در اختلالات دیگر اثرات زیر را نیز دارد:
- بهبود تناسب
- کاهش اسپاستیسیته
- کاهش التهاب در اندام ها

منبع:كلينيك توانبخشي اميد