بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون بدن را می‌لرزاند

 


بیماری پارکینسون (Parkinson's Disease) یک اختلال مغزی است. این بیماری باعث کاهش تدریجی کنترل عضلات و لرزش بدن می شود.

 


بیماری پارکینسون

علائم این بیماری در ابتدا بسیار خفیف ایت تا جایی که افراد مبتلا، این علائم را نادیده می گیرند.

 

نشانه های مهم این بیماری عبارتند از: لرزش بدن، سفتی بدن، حرکات آهسته بدن و عدم تعادل بدن.

 

علائم پارکینسون

- لرزش دست ها، پاها و یا لب

- سخت و مشکل راه رفتن

- به سختی بلند شدن از صندلی

- دست خط بد

- خمیده شدن بدن

- ثابت ماندن بدن در برخی حالات

- داشتن خواب بد و یا خستگی در طول روز

- زیر بودن صدا و یا لکنت زبان

- داشتن مشکل در بلع غذا

- داشتن مشکل در حافظه، گیجی و یا زوال عقل

- داشتن پوست چرب و یا شوره سر

- یبوست

 

لرزش بدن

حدود 70 درصد از افراد مبتلا به این بیماری، دارای لرزش بدن می باشند.

در بیماری پارکینسون، معمولا لرزش دست ها  هنگامی که در حال استراحت باشند و حرکت نکنند، رخ می دهد

لرزش به صورت پشت سرهم ظاهر می شود و غالبا 4 تا 6 بار در هر ثانیه می زند.

لرزش می تواند نشانه ای از یک بیماری دیگر نیز باشد. بنابراین تنها لرزش داشتن، به معنای این نیست که فرد دچار بیماری پارکینسون شده است.

 

کند شدن حرکات بدن

همانطور که می دانید هر چه سن بیشتر شود، حرکت بدن نیز آرام تر می گردد.

کند حرکت کردن موجب اختلال در زندگی روزمره می گردد.

در بیماری پارکینسون، هنگامی که می خواهید حرکت کنید، بدن ممکن است در همان زمان به حرکت کردن پاسخی ندهد و یا ممکن است ناگهان در همان محل بایستد و حرکت نکند.

علائمی از قبیل راه رفتن و ناگهان ایستادن در بیماران پارکینسون، علامتی از کندی حرکات می باشد.

 

عدم تعادل

افراد دارای بیماری پارکینسون تمایل به خمیده شدن دارند.

در این بیماران، شانه ها افتاده و سر به سمت جلو می باشد.

همراه با حرکات کند و آهسته، آنان مشکلاتی را در تعادل بدن خود دارند.

این عدم تعادل، خطر سقوط و زمین خوردن بیمار را افزایش می دهد.

بیماری پارکینسون

 

سفتی عضلات

بیشتر افراد دچار این بیماری، سفتی عضلات را تجربه می کنند.

عضلات سفت می شوند و دیگر شل نمی شوند.

برای مثال هنگام راه رفتن، بازوها تکان نمی خورند.

این سفتی به علت گرفتگی و یا درد عضلات می باشد.

 

 

راه های تشخیص

تنها اسکن مغز برای تشخیص این بیماری استفاده نمی شود، بلکه برای تشخیص، پزشک از شما می خواهد:

- برای بررسی سرعت حرکات بدن، انگشتان و شست خود را به هم بزنید و یا به پایتان ضربه بزنید.

- برای بررسی لرزش بدن، دست های خود را آرام در جایی بگذارید و تکان ندهید.

- برای بررسی سفتی عضلات، با آرامش گردن، دست ها و پاهای خود را حرکت دهید.

- برای بررسی تعادل بدن، بایستید.

 

لرزش بدن در اثر پارکینسون است یا نه؟

اگر شما لرزش دارید، اما دیگر علائم بیماری پارکینسون را ندارید، ممکن است دچار لرزش اساسی باشید.

این لرزش در خانواده وجود دارد و بسیار بیشتر از لرزش پارکینسون است. این لرزش، معمولا به طور مساوی در هر دو دست ایجاد می شود.

لرزش می تواند نشانه ای از یک بیماری دیگر نیز باشد. بنابراین تنها لرزش داشتن، به معنای این نیست که فرد دچار بیماری پارکینسون شده است

 

در لرزش اساسی، هنگامی که دست خود را حرکت می دهید، لرزش وجود دارد. در حالی که در بیماری پارکینسون، معمولا لرزش دست ها هنگامی که در حال استراحت باشند، رخ می دهد.

لرزش اساسی به داروی لوودوپا پاسخ نمی دهد، اما ممکن است با دیگر داروها درمان شود.

 

افراد در معرض خطر پارکینسون

- سن متوسط این بیماری، 62 سال می باشد، اما افراد 60 سال به بالا، حدود 2 تا 4 درصد دچار این بیماری می شوند.

- داشتن سابقه فامیلی ابتلا به این بیماری

- مردان یک و نیم برابر بیشتر از زنان دچار این بیماری می شوند.

بیماری پارکینسون

 

علت پارکینسون

قسمت کوچکی در ساقه مغز که به نام Substantia Nigra یا جسم سیاه خوانده می شود، حرکات را کنترل می کند.

در بیماری پارکینسون، سلول ها در قسمت جسم سیاه، تولید دوپامین را متوقف می کنند.

دوپامین، ماده شیمیایی است که به ارتباط بین سلول های عصبی کمک می کند.

همانطور که سلول های تولیدکننده دوپامین می میرند، مغز نمی تواند پیغام هایی مبنی بر حرکت و چگونگی حرکت بدن را دریافت کند.

 

 

مراحل بیماری پارکینسون

پیشرفت پارکینسون به معنای ادامه تغییرات در داخل مغز می باشد.

پزشکان با استفاده از بررسی  علائم، مراحل این بیماری را اندازه گیری می کنند.

مقیاس Hoehn و Yahr یک ابزار مشترک است که نشان‌دهنده شدت علائم می باشد. این ابزار، وضوح و عملکرد ذهنی، رفتار و خلق و خو، فعالیت های روزمره و عملکردهای جسمی را مورد ارزیابی قرار می دهد.

ورزش از اهمیت خاص برای کنترل علائم بیماری پارکینسون برخوردار است. در حالت ایده آل لازم است این تمرین ها به صورت روزانه و پس از مصرف داروهای تجویز ده برای درمان پارکینسون  انجام شود.

 

مریم سجادپور

بخش سلامت تبیان

 

بیماری پارکینسون

راه های درمان بیماری پارکینسون

 


بیماری پارکینسون ممکن است ترسناک به نظر آید، ولی امید به زندگی در نزد این بیماران مانند افراد سالم می باشد. در برخی افراد نشانه ها به تدریج در سن 20 سالگی ظهور می کند.

 


بیماری مغز و اعصاب

در قسمت اول این مطلب درباره علائم، علل و تشخیص بیماری پارکیسنون برای شما توضیح دادیم.

 

داروی لوودوپا

لوودوپا (L- دوپا) یک اسید آمینه است که در مغز تبدیل به دوپامین می شود. دوپامین، ماده شیمیایی است که به ارتباط بین سلول های عصبی کمک می کند.

این دارو باعث کاهش کندی حرکات و سفتی عضلات می شود و به افراد کمک می کند تا راحت‌تر حرکت کنند.

در نهایت، لوودوپا ممکن است به سرعت در بدن از بین برود.

این دارو را نباید با غذاهای پروتئینی مصرف کرد.

عوارض جانبی شایع این دارو عبارتند از: تهوع، استفراغ و خواب آلودگی.

اگر در مدت زمان طولانی این دارو را مصرف می کنید، ممکن است دچار: هذیان، توهم شوید و حرکات غیر ارادی را انجام دهید.

از آنجایی که پروتئین با داروی لوودوپا تداخل دارد، بهتر است این دارو را نیم ساعت قبل از غذا مصرف کنید

 

 

آگونیست های دوپامین

داروهای شبیه دوپامین به نام آگونیست های دوپامین خوانده می شوند.

این داروها برای کاهش علائم حرکتی پارکینسون تجویز می شوند.

این داروها شامل: آپوکین، میراپکس، پارلودل و ریکوئپ می باشند.

آپوکین یک داروی تزریقی است و وقتی تجویز می شود که اثرات داروی لوودوپا از بین رفته باشد.

عوارض جانبی این داروها شامل تهوع، استفراغ، خواب آلودگی، احتباس مایعات و جنون می باشد.

 

داروها

 

دیگر داروها

Comtan و Tasmar می توانند تاثیر لوودوپا را بهبود بخشند.

عوارض جانبی این داروها، اسهال است.

بیماران مصرف کننده Tasmar، نیاز به بررسی عملکرد کبد دارند.

داروی Stalevo ترکیبی از داروهای لوودوپا، کاربیدوپا و انتاکاپن می باشند.

داروهای Azilect، Eldepryl و Zelapar که از شکستن دوپامین جلوگیری می کنند، ممکن است در اوایل بیماری و یا همراه با لوودوپا تجویز شوند.

این داروها نباید با داروهای ضد افسردگی مصرف شوند.

 

تحریک عمیق مغز

الکترودها را می توان بر روی یکی از سه منطقه مغز کار گذاشت: قسمت جلویی مغز ( Globus Pallidus)، تالاموس و یا هسته بالای تالاموس (Subthalamus).

مولد پالس، در سینه و نزدیک ترقوه کار گذاشته می شود.

پالس های الکترودی، مغز را تحریک می کند و موجب کاهش سفتی، لرزش و کندی حرکات بدن می گردد.

این شیوه موجب توقف پیشرفت بیماری نمی شود و نیز بر دیگر علائم اثر نمی کند.

 

جراحی: Thalamotomy و Pallidotomy

این اعمال جراحی با استفاده از فرکانس رادیویی برای تخریب یک منطقه در قسمت جلویی مغز ( Globus Pallidus) و تالاموس انجام می گیرد.

این مناطق با لرزش، سفتی و کندی حرکات همراه است؛ بنابراین بعد از عمل جراحی، با مصرف کمتر لوودوپا حرکات بهتر می شوند.

با وجودی که این عمل جراحی غیرقابل برگشت است، کمتر از تحریک عمیق مغز صورت می گیرد.

 

بهترین رژیم غذایی

بهتر است یک رژیم متعادل همراه با کلسیم و ویتامین D برای تقویت استخوان ها داشته باشید.

از آنجایی که پروتئین با داروی لوودوپا تداخل دارد، بهتر است این دارو را نیم ساعت قبل از غذا مصرف کنید.

اگر شما تهوع دارید، دارویتان را همراه با نان میل کنید.

مصرف غذاهای دارای فیبر و میوه ها از یبوست جلوگیری می کنند.

 

عمل جراحی مغز

 

پیشگیری از علائم

محققان در حال بررسی مکمل هایی هستند که بتوانند سلول های عصبی را از آسیب های پارکینسون محافظت کنند.

در سال 2002 محققان نشان دادند که مصرف 1200 میلی‌گرم کوآنزیم Q10 در کند شدن بیماری پارکینسون نقش دارد.

افرادی که قهوه می نوشند و سیگاری ها، ممکن است کمتر به بیماری پارکینسون دچار شوند.

 

سموم محیط ریست

تحقیقات نشان داده است که آفت کش ها و حشره کش ها می توانند باعث افزایش خطر بروز این بیماری شوند.

برخی افراد ممکن است نسبت به سموم محیط زیست حساس تر باشند.

 

پارکینسون و ورزش

ورزش کردن اثرات مثبتی روی مغز و مصرف دوپامین دارد. همچنین موجب هماهنگی حرکات، بهبود تعادل و راه رفتن و کاهش لرزش می شود.

برای بهتر نتیجه گرفتن، بهتر است به طور مداوم ورزش کنید.

بهتر است 3 تا 4 بار در هفته و به مدت یک ساعت ورزش کنید.

تردمیل و دوچرخه سواری نیز برای این بیماران مفید می باشند.

 

زندگی با پارکینسون

این بیماری بر بسیاری از جنبه های زندگی اثر می گذارد.

داروها برای مقابله با افسردگی و اضطراب کمک کننده می باشند.

درمانگر می تواند ایمنی خانه را فراهم کند و خطرات سقوط را کم کند، مانند: کابل ها را از سر راه بردارد و در حمام، میله بگذارد.

متخصص گفتار درمانی می تواند در مشکلات بلع و لکنت زبان به بیمار کمک کند.

 

نکات لازم برای مراقبان

مراقبت از بیمار پارکینسونی می تواند سخت باشد.

همانطور که مهارت های حرکتی بیمار کم می شود، کارهای ساده ممکن است سخت تر شود.

هم دارو و هم خود بیماری، منجر به تغییرات خلقی بیمار می شود.

پس، افراد مراقب، باید از صبر و حوصله زیادی برخوردار باشند.

مریم سجادپور

بخش سلامت تبیان