اختلال راه رفتن در خواب

"راه رفتن در خواب"۱ يكى از اختلالات مربوط به خواب است كه به صورت قدم زدن در حالت خواب بارز مى شود و طى آن كودك از رختخواب بلند مى شود و بدون اين كه هوشيار باشد و بداند چه كار مى كند، شروع به انجام كارهاى خودش (مثل غذا خوردن، حرف زدن، راه رفتن و...) مى كند. چنانچه در اين حالت كودك از خواب بيدار شود، چيزى به خاطر نمى آورد و هيچ آگاهى اى از كارى كه مى كرده است، ندارد. «خواب گردى» اغلب با صحبت كردن در خواب هم همراه است و به طور معمول زمانى كه كودك وارد مرحله خواب عميق مى شود (يعنى ۲ _ ۱ ساعت بعد از خواب رفتن) آغاز مى گردد.
• علائم و نشانگان راه رفتن در خواب
به طور كلى زمانى كه كودك كاملاً در خواب فرو رفته است، ناگهان بلند مى شود. در اين حالت حركات او بسيار آرام و آهسته است. ممكن است انگشتان و دست هايش را مرتب تكان دهد. چشم هاى كودك مى تواند كاملاً باز باشد؛ حتى گاهى چشمك هم مى زند. گاهى كودك خواب گرد از رختخواب بلند مى شود و بدون هدف دور اتاق مى گردد. در بيشتر موارد نيز بدون مشكل و ناراحتى خاصى مجدداً به رختخواب برمى گردد و دوباره مى خوابد. كودك ممكن است اين كارها را آرام و راحت انجام دهد، اما ممكن است گاهى فعاليت هاى هدفمندى را هم مثل لباس پوشيدن، باز كردن در و... انجام دهد.
به طور معمول كودك در حين انجام اين گونه كارها هوشيار نيست، زمانى كه با كودك صحبت شود، ممكن است او با زير لب سخن گفتن و زمزمه كردن پاسخ دهد. هر دوره از خواب گردى تقريباً ۲۰ _ ۵ دقيقه طول مى كشد و بعد از آن دوباره به اتاق و رختخوابش برمى گردد.
• علت راه رفتن در خواب و خطرات ناشى از آن
پژوهش ها نشان مى دهند كه ۱۵ درصد از كودكان بين ۱۵ _ ۵ سال براى اولين بار دچار خواب گردى مى شوند و ۶ _ ۳ درصد اين كودكان بيش از يك بار در خواب راه مى روند. اين اختلال در پسرها شايع تر از دخترهاست؛ و به طور معمول وقتى روى مى دهد كه كودك دچار خواب هاى پريشان شده است. 

 چنانچه اين اختلال در بين والدين و اعضاى ديگر خانواده نيز مشاهده شده باشد، مى تواند به عنوان اختلالى ارثى شمرده شود. ۲۰ _ ۱۰ درصد از خواب گردى هاى كودكان مى تواند ناشى از سابقه خانوادگى باشد.

همچنين خواب گردى كودك، مى تواند ناشى از خستگى مفرط و يا فشارها و تنش هاى روزانه باشد. تحقيقات نشان مى دهند خواب گردى در كودكان مبتلا با افزايش سن كاهش مى يابد و به تدريج از بين مى رود. اما اگر خواب گردى كودك از ۹ سالگى به بعد شروع شود، ممكن است در دوران بزرگسالى نيز ادامه يابد. در اين صورت بهتر است، حتماً اين مشكل را جدى گرفت و درصدد درمان آن برآمد. در مواردى مشاهده مى شود كه خواب گردى كودك ناشى از عوامل زير است .

- خواب ناكافى
- برنامه نامنظم خواب
- بيمارى و داشتن تب بالا
- مصرف بعضى از داروها
- پر بودن مثانه
- خوابيدن در محيطى شلوغ و پرسروصدا
خواب گردى در دوران كودكى به انواع مختلفى ديده مى شود. بيشتر كودكانى كه تحت تاثير شرايط و تغييرات محيطى قرار مى گيرند، شب ها در خواب راه مى روند. اين گونه خواب گردى هاى كودك، ناشى از هيچ اختلال جدى و مهمى نيست و به طور معمول با كاهش شرايط استرس آور و رشد كودك به تدريج از بين مى رود. والدين اين كودكان تنها بايد مراقب باشند كه فرزندشان هنگام خواب آسيبى نبيند. برخى از كودكان تنها يك بار در چند ماه و برخى ديگر چند بار در طول يك ماه در خواب راه مى روند. كودكان خواب گرد اغلب از اين عمل ناخودآگاه خود احساس خجالت، شرمسارى، اضطراب، گناه و گيجى مى كنند. خواب گردى كودك خطرى براى ديگران ندارد. بيدار كردن كودكى كه در حال خواب راه مى رود، هيچ مشكلى پيش نمى آورد، تنها ممكن است براى چند لحظه جهت يابى خود را از دست بدهد و كمى گيج و سرگردان شود.
• روش هاى پيشگيرى از راه رفتن در خواب
تاكنون روش علمى ويژه اى براى درمان كامل اين اختلال در كودكان ابداع نشده است، ولى مى توان با به كار بردن روش هاى زير ميزان خواب گردى كودك را هر چه كمتر كرد:
* از مصرف داروهاى نامتعارف، داروها و قرص هاى تجويز نشده از سوى پزشك خوددارى كنيد.
* از مصرف داروهاى خواب آور خوددارى كنيد.
* برنامه خواب و بيدارى منظمى براى كودك در نظر بگيريد.
* تمرين هاى آرام سازى عضلانى، يوگا و مراقبه مى تواند موجب كاهش استرس و فشار روانى و بهبود رفتار خواب گردى در كودك شود.
• تشخيص بيمارى
تشخيص اين اختلال با گرفتن پيشينه پزشكى و آزمايش هاى جسمانى آغاز مى شود. در مواردى نيز پزشك معالج براى تشخيص بيمارى آزمايش هاى ديگرى نيز توصيه مى كند.
• شيوه هاى درمان
والدين و اعضاى خانواده مى توانند با به كارگيرى نكات زير به كودك مبتلا به خواب گردى كمك كنند:
۱ _ كودك را خيلى آرام به رختخواب برگردانند.
۲ _ كودك را از آسيب ها و حوادث ناشى از خواب گردى مصون نگه دارند.
۳ _ جلوى نرده ها، بالكن ها و پرتگاه هاى منزل نرده بكشند.
۴ _ درب اصلى خانه را قفل بزنند قفلى كه بالاتر از دسترس كودك باشد.
۵ _ اجازه ندهند كودك هنگام خواب خيلى خسته و متشنج به خواب رود.
۶ _ زنگوله اى به درِ اتاق كودك نصب كنند تا با باز شدن در، به صدا درآيد و اعضاى خانواده را باخبر كند.
همچنين با استفاده از روش هاى زير مى توانند خواب گردى كودك را كاهش دهند؛
۱ _ كودك را براى چند شب تحت نظر بگيرند چه موقع از خواب بيدار مى شود و چه مدتى خواب گردى مى كند.
۲ _ بعد از چند شب، كودك را ۱۵ دقيقه قبل از خواب گردى شبانه اش بيدار كنند.
۳ _ كودك را ۴ دقيقه بيدار نگه دارند با او كمى حرف بزنند و يا كمى آب به او بدهند.
۴ _ اين كار را به مدت يك هفته انجام دهند.
۵ _ چنانچه مجدداً خواب گردى كودك شروع شد، انجام اين اقدامات را دوباره از سر بگيرند.
والدين، خواهر ها و برادرها و اعضاى خانواده بهتر است كودكى را كه زياد دچار خواب گردى مى شود، دست نيندازند و اذيت نكنند؛ زيرا او نسبت به اين رفتار خود هيچ آگاهى اى ندارد و به طور كلى چيزى به خاطر نمى آورد. صبح كه كودك بيدار مى شود، در صورتى درباره خواب گردى شب قبل او صحبت كنند كه خودش در اين مورد پرس و جو كند.

منبع : فردای امروز

راه رفتن روي انگشتان (نوك پنجه) در كودكان

 

راه رفتن طبيعي, به راه رفتن پاشنه- پنجه گفته مي‌شود و اين بدان معني است كه زماني كه پا به سمت جلو در حال حركت است در ابتدا پاشنه آن به زمين برسد. سپس در مرحله ايستادن (Stance) بدن از روي اندام مي‌گذرد و سرانجام پا روي نوك انگشت شروع به بلند شدن مي كند. زماني كه پا روي نوك انگشت است, پاي ديگر روي پاشنه است. بنابراين در راه رفتن طبيعي هيچگاه كودك نبايد روي نوك انگشت دو پا بايستد.

 

راه رفتن روي نوك پنجه يك پا (يك طرفه(

 

1-  يكي از شايعترين علل اين است كه يك پا كاملا كوتاه است و اگر بيش از 3 سانتي متر كوتاه باشد, كودك اغلب با راه رفتن روی پنجه پا جبران خواهد كرد طوري كه پا به زمين برسد.

 

2-  يا اينكه كودكي كه در يك پا اسپاستي سيتي داشته باشد.

 

3- بيماري كه التهاب شديد تاندون آشيل دارد،درد در پشت عضلات ساق پا يا التهاب شديد آپوفيز پاشنه درد پاشنه براي كاهش فشار روي تاندون آشيل خود ممكن روي نوك انگشت راه برود.

 

4- علت نادر راه رفتن نوك پنجه يك طرفه كودك فقط مي تواند همانژيوم عضلات عمقي ساق(hemangiona) باشد كه آن نئوپلاسم (تومور) عروقي است كه منجر به تورم عضلات ساق مي شود.

 

راه رفتن روي نوك پنجه هر دو پا (دو طرفه(

 

علت اصلي رايج راه رفتن روي پنجه ناشناخته است (علت شناخته شده‌اي ندارد), به همين خاطر راه رفتن روي پنجه عادتي نيز ناميده مي شود. راه رفتن روي پنجه ها بين 10 تا 18 ماهگي هنگامي كه كودك راه رفتن را مي آموزد كاملا عادي است. اين امر در برخي كودكان به سادگي عادت مي شود, هنگاميكه از آنها بخواهيد كه به طور صحيح راه بروند, آنها پاشنه‌هايشان را قبل از پنجه‌هايشان روي زمين مي گذارند. ولي زماني كه آنها تمركز نمي‌كنند به راه رفتن روي پنجه‌هايشان بر مي‌گردند. همچنين در كودكان فلج مغزي رايپلژي اسپاستيك خفيف خيلي شايع است.

 

بيماريهاي نادري كه مي توانند علت راه رفتن روي پنجه هر دو پا در كودكان شوند, شاركوماري توث, نورپاتي محيطي يا ديستروفي عضلاني دوشن و حتي بيماريهاي خيلي نادري مثل اوتيسم, اسكيزوفرني و سرانجام آنومالي‌هاي طناب نخاعي و  MS نوع جوانان است.

 

شروع اوليه راه رفتن روي پنجه كه مشخص شده است, درست سه ماه پس از راه  رفتن كودك مي باشد. به علاوه دو علت شايع آن, يكي راه رفتن روي پنجه ناشناخته و ديگري فلج مغزي دايپلژي اسپاستيك هستند.

 

درمان

 

بيشتر كودكان براي درمان لازم است كه به كاردرمان, متخصص ارتوپدي و نورولوژيست مراجعه كنند. راه رفتن روي پنجه ناشناخته ممكن است فقط با مراقبت بيماري و اميد به اينكه سرانجام راه رفتن روي پنجه كودك با بزرگتر شدن و رشدش, درمان بشود.

 

اگر شما مي خواهيد اسپاسم عضلات ساق را كنترل كنيد آنوقت پزشكان ممكن است تلاش كنند كه فقط آنرا با يك AFD ثابت نگهدارند. اگر علت آن سفتي تاندون آشيل است آنوقت ممكن است جراحي لازم باشد. شايعترين عمل, عمل رهاسازي گاستروكنيموس است. روش ديگر مي تواند گچ گيري به منظور تصحيح تاندون آشيل باشد.

 

تمييز دادن بين راه رفتن روي پنجه ناشناخته و فلج مغزي دايپلژي اسپاستيك خفيف خيلي سخت مي باشد. آن به نظر  ساده مي رسد اما اينطور نيست؛ زيرا هر دو بيماري ارتباط زيادي با تولد نارس (Premature Birth), تأخير تكاملي و سنتي تاندون آشيل دارد. به هر حال علامت خوبي وجود دارداگر كودك مي تواند به طور كاملا طبيعي راه برود وقتي از او بخواهيد, بيشترين احتمالي كه وجود دارد اين است كه ممكن است كودك راه رفتن روي پنجه ناشناخته داشته باشد.

 

براي راه رفتن روي پنجه رواني (عصبي) هيچ مقاله‌اي درباره چگونگي درمان آن وجود ندارد. اين نوع راه رفتن در كودكان اسكيزوفرن, اوتيستيك يا اختلال يادگيري ديده شده است.

 

كودكان فلج مغزي دايپلژي اسپاستيك نيز تقريبا هميشه شروع اوليه راه رفتن پنجه‌اي دارند. سابقه فاميلي آنها منفي است و مي بايست آسيبهاي نورون محركه فوقاني يا EMG دايناميكي كه غير طبيعي است داشته باشند.

 

اگر آنها اسپاسم تاندون آشيل داشته باشند شما مي توانيد از بِرِيس استفاده كنيد. اگر بيمار كوتاهي دايناميك داشته باشد درمان آن با بِرِيس خيلي سخت است و دكتر تا حد ممكن سعي مي كند با گچ گيري يا بوتاكس عضله را ضعيف كند و سپس درمان با بِرِيس را ادامه دهد.

 

اگر آشيل كاملا سفت باشد آنگاه عمل طويل سازي استفاده مي شود و همچنين اگر بيمار به طور قابل توجهي به صورت خم راه برود ممكن است طويل سازي همسترفيگ نيز انجام شود.

 

منبع : ایران

 

 

روش درست ايستادن

روش درست ايستادن

برای ایستادن به روش صحیح باید نگاه‌تان به جلو باشد. سر را بالا و به سمت جلو نگه دارید و چانه را کمی به داخل بدهید. قفسه سینه را به جلو کشیده و استخوان کتـف را عقب نگه دارید. زانـوها را صـاف نـگه داشته و سر را به سـمت سـقف بکشید. شکم را داخل بدهید. پایین تنه را بـه عقب و یا جلو کج نکنید. راست قامت و محکم بایستید. این حالت به شما اعتماد به نفس می‌بخشد

چطور درست بایستیم و راه برویم؟

---

وضعیت قرارگیری بدن شما در حالت‌ها و فعالیت‌های گوناگون به صورت ایستاده، نشسته و خوابیده از عوامل اصلی و ضامن سلامت شما است.

---

همانطور که نقش تغذیه، ورزش و عدم استفاده از دخانیات در سلامتی انسان حائز اهمیت است، حالت‌ها و وضیعت‌هایی که انسان در فعالیت های مختلف به خود می‌گیرد، برای حفظ سلامتی او بسیار مهم است.

وضـعـیت و فرم صحیح قرارگیری اندام‌ها هنگام فعالیت‌های روزانه و هنگام استراحت به شما کمک مـی کند تا کـارهـایـتـان را بـا انـرژی بیـشتـر و اسـتـرس و خـستگی کمتری انجام داده و هنگام استراحت، آرامش داشته باشید.

حال باید دید، چه عواملی باعث ایجاد وضعیت نادرست در بدن یا عدم صحیح قرارگیری‌ آن در حالت‌های مختلف می‌شوند.

از جمله عوامل می‌توان به سوانح و مصدومیت‌ها، چاقی و اضافه وزن، تشک نامناسب در هنگام خواب، مشکلات بینایی،‌ کفش نامناسب و پاشنه بلند، عـادات غلط نشـستن، ایـستـادن و خـوابـیـدن، اعتماد به نفس پایین، عضلات ضعیف و انعطاف ناپذیر، طراحی نامناسب محل کار، تکیه گاه نامناسب و... اشاره کرد.

مـهمتـرین بخش بـدن که نقش بسزایی در وضعیت درست بدن و ایستایی شما ایفا می کـنـد، ستون فقرات است

ستون فقرات شما دارای قوس های طبیعی است که باید آنها را در وضعیت طبیعی خودشان همواره حفظ کرد. میـان مـهره های کمر، دیسک کمـر واقع است که در واقع نقش ضربه گیر را ایفا می‌کند. با فشار بیش از حد و نامناسب به ستون فقرات، دیسک کمر تحت فشار قرار گرفته و در جایگاه خود جابجا می‌شود، در اثر این جابجایی، اعصاب اطراف آن تحریک شده و درد بوجود می‌آید.

حال چگونه می‌توان بدن را در شرایط صحیح قرار داد. برای این کار شما باید عضلات قوی و انعطاف پذیر داشته باشید و مفاصل حرکات طبیعی خودشان را داشته باشند.

آیا وضعیت قرارگیری بدنتان صحیح است؟

بدن شما باید توازن قدرت عضلانی را در دو سمت ستون فقرات حفظ کند. در نهایت شما باید از وضعیت بدنی خود در حالات مختلف آگاه باشید. برای اطمینان و آگاهی از نحوه قرار گیری و وضیعت بدن در فرم صحیح شما می‌توانید دو آزمایش انجام دهید:

- آزمایش اول، دیوار است. شما هم با استفاده از دیوار اتاقتان این آزمایش را انجام دهید. پشت به دیوار، راست بایستید و به آن تکیه کنید، در حالیـکه پشـت سـر و پایین تنه شما با دیوار تماس داشته باشد.

پاشنه‌های پا 15 سانتیمتر از دیـوار فاصله داشته باشد. حالا فاصله بین گودی گردن خود تا دیوار و گودی کمرتان تا دیوار را اندازه بگیرید.

اگر ایــن فاصله در نــاحیه گـردن 5 سانتیمتر و در کمر بین 5/2 تا 5 سـانـتیمتر بــاشــد، وضعیت بدن شما ایده آل است، وگرنه بـایـد بـه یک پزشک متخصص مراجعه کنید.

- آزمایش دوم، آیینه است. این آزمایش با یک آیینه تمام قد امکان پذیر است. مقابل یـک آیـنه تمام قد بایستید و موارد‌ زیر را چک کنید:

شانه های شما باید هم‌سطح و تراز باشند.

سر شما باید راست و مستقیم باشد.

دو سمت نشیمنگاه شما باید هم‌سطح بوده و کشـکـک‌هــای پاها مستقیم رو به جلو باشند.

فاصله میان بازوها در دو طرف بدن یکسان باشد.

قوزک پا‌های شما باید مستقیم و راست باشند.

در موقع ایستادن در یک مکان به مدت طولانی مثل ایستادن در صف، ایستادن در آشپزخانه و اتو کردن، باید یک پای خود را روی یک پله یا چهارپایه قرار دهید

- بعد از این آزمایش حالا به پهلو جلوی آینه بایستید و از یک دوست کمک بگیرید تا موارد بعدی را برایتان چک کند. او باید بدن شما را در آیینه برایتان چک کند.

سر شما راست و مستقیم بوده و به جلو و عقب خمیده و افتاده نباشد؟ در صورت افتادگی و خمیدگی سر باید نحوه قرارگیری آن را اصلاح کند، یعنی سر را راست و عمود نگه دارید.

چانه‌تان باید موازی با سطح کف اتاق باشد و به سمت پایین و یا بالا کج نشده باشد. شکم باید هموار و مسطح باشد و زانوها صاف و مستقیم قرار گرفته باشند.

بعد از این آزمایش‌ها حالا به شما می‌گوییم که چگونه درست و صحیح بایستید و راه بروید.

ایستادن صحیح

نگاهتان به جلو باشد.

سر را بالا و به سمت جلو نگه دارید و چانه را کمی به داخل بدهید.

قفسه سینه را به جلو کشیده و استخوان کتـف را عقب نگه دارید.

زانـوها را صـاف نـگه داشته و سر را به سـمت سـقف بکشید. شکم را داخل بدهید.

پایین تنه را بـه عقب و یا جلو کج نکنید.

راست قامت و محکم بایستید. این حالت به شما اعتماد به نفس می‌بخشد.

سعی کنید طولانی مدت در یک وضعیت نیاستیـد. در صورت اجبار به این کار، یـک پـای خـود را با قـرار دادن روی یـک بلندی یا چهار پایه، بالاتر نگه داشته و پس از مدتی جای آنها را بایکدیگر عوض کنید.

وزن خـود را هنگام ایـستادن، روی هـر دو پا پخش کنید. پـاها را به اندازه عرض شانه، کمی کمتر، از هم باز کنید و سعی کنید بیشترین وزن خود را بر روی انگشتان شست منتقل کنید نه بر روی پاشنه‌ها.

در آخر کفش راحت، استاندارد با پاشنه کوتاه به پا کنید. چرا که پای شما قلب دوم شماست. کفش‌های شما نقش مهمی در ایستادن، راه رفتن و سلامتی‌تان دارند.

راه رفتن صحیح

سر بالا و مستقیم باشد.

شانه‌ها هم سطح و سایر اندام کشیده و در راستای بدن قرار گیرند.

از حرکت طبیعی بازوها هنگام راه رفتن جلوگیری نکنید.

پاها را در یک راستا و موازی هم قرار داده و به اطراف منحرف نکنید.

درست ایستادن و درست راه رفتن در جلوگیری از کمردرد موثر است

برای رفع کمردرد باید نحوه درست راه رفتن، نشستن، ایستادن و حتی خوابیدن را رعایت کرد و اعمال فیزیوتراپی و حرکت درمانی را از طریق ورزش فرا گرفت.

برای جلوگیری از کمردرد هیچ وقت برای مدت طولانی در یک وضعیت ثابت نمانید و هر چند وقت یک بار وزن خود را از یک پا به پای دیگر منتقل کنید.

در موقع ایستادن در یک مکان به مدت طولانی مثل ایستادن در صف، ایستادن در آشپزخانه و اتو کردن، باید یک پای خود را روی یک پله یا چهارپایه قرار دهید.

برای جلوگیری از این بیماری لازم است موقع خم شدن برای شستن دست و صورت و یا هر عمل مشابه آن، یک پا را روی پله قرارداد و در صورت فقدان سطح بالاتر، یکی از پاها را جلو گذاشت.

افراد باید از ایجاد قوس غیرطبیعی در کمر خودداری کنند، زیرا به طور معمول در حالت ایستاده بیشتر افراد دچار این مشکل می شوند و لازم است که یکی از پاها کمی جلوتر باشد.

مواقع بالا و پایین رفتن از پله ها سعی کنید پای خود را در محل مناسبی قرار دهید.

خانم ها نباید از کفش های پاشنه بلند استفاده کنند، زیرا به منظور حفظ تعادل مجبورند که بالاتنه را به سمت عقب متمایل کنند و این عمل باعث ایجاد قوس غیرطبیعی و در نهایت کمردرد خواهد شد.

پا قلب دوم افراد محسوب می شود. باید از کفش های راحتی استفاده کرد تا پا، کمر و حتی گردن از دردهای حاد و مزمن در امان بماند.

حجم کار زیاد مثل ایستادن به مدت طولانی، انجام فعالیت های جسمانی بیش از حد توانایی، رعایت نکردن اصول صحیح در فعالیت ها را می توان از عمده ترین علل افزایش کمردرد ذکر کرد و استراحت کافی به صورت نشستن یا خوابیدن صحیح را از اولین تمهیدات برای رفع کمردرد می توان برشمرد.

فرآوری : نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

---

منابع :

همشهری آنلاین

روزنامه خراسان شمالی