آرتروز بیماری مزمن غضروف مفاصل و استخوان است و به زبان ساده همان فرسایش است.
غضروف و استخوان به مرور و در طول سال مخصوصاً در افرادی که بیش از ظرفیت بدنی خود کار می کنند، بر اثر فشارهای وارد شده دچار تخریب و آسیبهای میکروسکوپی می شود. با شروع این آسیبها روند آرتروز نیز آغاز می شود این در حالی است که علامتی هم در ظاهر وجود ندارد. هنگامی متوجه آرتروز می شویم که این تخریب بر بافتهایی که عصب دارند فشار وارد کند. در این زمان است علائم آرتروز خود را نشان می دهد.
آرتروز در هر مفصلی ممکن است ایجاد شود ولی بیشتر در مفاصلی که تحمل کننده وزن هستند دیده می شود.
غضروف مفصلی یک بافت همبند فیبری صاف و لغزنده است که به عنوان یک پوشش محافظ استخوان عمل می کند. اگر این غضروف دچار فرسایش شود فضای مفصلی بین استخوانها کم می شود و در عکس رادیوگرافی نیز به راحتی دیده می شود. با پیشرفت آرتروز غضروف، نازک و شیاردار می شود و برای جبران این تغییرات، محیط استخوان ضخیم می شود و رشد بافت استخوانی به شکل خار در لبه و کناره های مفصل دیده می شود.
کپسول مفصل که وظیفه اش ترشح مایع مفصلی است شروع به التهاب و ضخیم شدن می کند، بنابراین ممکن است مایع بیشتری تراوش کند و باعث تورم مفصل شود. در طی چند سال مفصل به آهستگی تغییر شکل می دهد و با از بین رفتن غضروف، حرکات طبیعی مفصل به سختی و با درد زیاد انجام می شود و در نهایت غیر ممکن می شود.
یکی از عوامل ایجاد این بیماری ارثی است، وراثت از عوامل مستعد کننده آن است. وزن بالا نیز فشار وارد بر مفاصل را افزایش می دهد.همچنین افزایش سن نیز از دیگر عوامل است که توانایی غضروف در گرفتن فشارهای وارده را کاهش می دهد.
فشارهای تکرار شونده نیز از عوامل ایجاد آرتروز است، ایستادن طولانی مدت، راهپیمایی بیش از سه کیلومتر در روز، بلند کردن اجسام بیش از ۲۵ کیلوگرم،زانو زدن و خم و راست شدن تکراری حین انجام کار، ورزشهای غیر اصولی و عدم گرم کردن کافی قبل از ورزشهای حرفه ای از این دسته اند.
مطالب مرتبط:
به نام يكتا خالق هستي