آیا شکستن قولنج باعث آرتروز می‌شود؟ (پاسخ علمی و روشن)

آیا شکستن قولنج باعث آرتروز می‌شود؟ (پاسخ علمی و روشن)

بسیاری از مردم این باور را دارند که شکستن قولنج یا صدا دادن مفاصل ممکن است باعث آرتروز شود. این تصور در ذهن اکثر افراد جا افتاده است، اما واقعیت این است که هیچ مدرک علمی معتبری این باور را تأیید نمی‌کند. بر اساس تحقیقات علمی و منابع معتبر پزشکی، شکستن قولنج به تنهایی نمی‌تواند باعث ایجاد آرتروز شود.

شکستن قولنج چیست؟

درون مفاصل بدن مایعی به نام مایع سینوویال وجود دارد. وقتی مفصل را می‌کشید یا خم می‌کنید، فشار داخل مفصل کاهش می‌یابد و حباب‌های گاز (مثل نیتروژن و دی‌اکسید کربن) که در این مایع حل شده‌اند، به‌سرعت آزاد می‌شوند و همین باعث ایجاد صدای «ترق» یا همان قولنج می‌شود. این یک پدیده طبیعی است و نشان‌دهنده آسیب نیست.

چه می‌گویند منابع علمی معتبر دنیا؟

دانشگاه هاروارد اعلام کرده است که شکستن مفاصل، به‌خصوص انگشتان، باعث آرتروز نمی‌شود و در صورت نداشتن درد یا تورم، هیچ نگرانی ندارد.

مرکز پزشکی جان هاپکینز نیز تأکید می‌کند که این صداها در بیشتر مواقع طبیعی‌اند و هیچ آسیبی به بافت مفصلی وارد نمی‌کنند، مگر اینکه همراه با درد یا ناراحتی باشند.

در یک مطالعه در مجله علمی American Board of Family Medicine روی بیش از ۲۰۰ فرد، محققان متوجه شدند که شکستن انگشتان هیچ ارتباطی با افزایش خطر آرتروز ندارد.

آیا شکستن قولنج می‌تواند ضرر هم داشته باشد؟

بله. اگرچه شکستن مفاصل به‌طور کلی بی‌ضرر است، اما در برخی شرایط می‌تواند مشکل‌ساز شود:

• اگر این کار را با فشار زیاد و به‌صورت مکرر انجام دهید، به‌ویژه در گردن یا ستون فقرات، ممکن است به رباط‌ها و بافت‌های اطراف آسیب وارد شود.

• اگر شکستن قولنج همراه با درد، تورم، یا محدودیت حرکت باشد، باید توسط پزشک بررسی شود. ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل مفصلی باشد.

نتیجه‌گیری

شکستن قولنج باعث آرتروز نمی‌شود، اما در صورتی که این کار را زیاد، با فشار یا به شکل نادرست انجام دهید، ممکن است به مفاصل یا بافت‌های اطراف آن آسیب بزنید. بنابراین، انجام آن به صورت عادی و گاه‌به‌گاه بی‌خطر است، اما نباید آن را به عادت افراطی تبدیل کرد.

اگر هنگام شکستن مفاصل، احساس درد یا ناراحتی دارید، بهتر است با متخصص طب فیزیکی و توانبخشی مشورت کنید تا علت دقیق بررسی شود و درمان مناسب دریافت نمایید.

برچسب‌ها:

شکستن قولنج، صدای مفصل، آرتروز، طب فیزیکی، فیزیوتراپی، درد مفصل، سلامت مفاصل، درمان دستی، آسیب مفصل، قولنج گردن، قولنج انگشت، درمان آرتروز

تفاوت لیزر پرتوان وکم توان در طب فیزیکی وفیزیوتراپی

تفاوتHPL یا لیزر پر توان در مقابل لیزر درمانی کم توان یا لیزر سرد:

قدرت خروجی بالاتر
عمق نفوذ بیشتر
زمان درمان کوتاه تر

لیزهای کم توان یا لیزر سرد:
• قدرت خروجی = 25 - 500 میلی وات
• عمق نفوذ کمتر از 0.5 سانتی متر

با توجه به توان خروجی بسیار پایین ، این لیزر تنها قادر به نفوذ به عمق نیم سانتی متر است. این لیزر سرد محدود به شرایط مربوط به پوست و یا بافت های زیر پوستی می شود. لیزر درمانی کم (LLLT) عملا هیچ تاثیری بر درمان ساختار بدن عمیق مانند مفصل، عضله، عصب، استخوان و دیسک وستون فقرات ندارد.

دردهای عصبی چه قدر جدی هستند؟

دردهای عصبی چه قدر جدی هستند؟
اگر چه ممکن است درد، شما را از کار و زندگی عاجز کند اما هیچ خطری جان شما را تهدید نمی کند. حملات درد در فواصل متغیری روی می دهند اما هر چه مسن تر می شوید فاصله بین حملات هم کوتاه تر می گردد.

برای درمان دردهای عصبی، خط اول درمان معمولاً مشتمل بر داروهایی است که علایم و نشانه ها را تسکین می دهند. نوع دارویی که پزشک برای شما تجویز می کند بستگی به نوع درد عصبی و شدت علایم و نشانه های آن دارد. در صورت موثر نبودن داروها، اقدامات دیگری از جمله جراحی ممکن است در دستور کار قرار گیرد.
استفاده از داروهای ضد درد در رفع دردهای عصبی موثر است. به طور مثال استفاده از مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن و بروفن می تواند به رفع نشانه های خفیف بیماری کمک کنند. برای رفع دردهای شدیدتر پزشک خانواده تان ضد درد قوی تری تجویزخواهد کرد. فراموش نکنید در صورت مصرف طولانی مدت یا زیادتر از مقدار داروهای ضد دردقوی ممکن است دچار تهوع، درد یا خون ریزی معده و زخم های گوارشی شوید بنابراین توجه کنید که مقادیر زیاد این ترکیبات می تواند مشکلاتی برایتان فراهم کند. داروهای ضد افسردگی نیز با دخالت در فرایندهای شیمیایی مغز که باعث احساس درد می شوند قادر به تسکین دردهای خفیف تا متوسط هستند. این داروها درد را از بین نمی برند ولی تحمل آن را آسان تر می سازند.دقت کنید که استفاده از داروهای ضد افسردگی نیزدارای برخی اثرات جانبی است. این عوارض شامل سرگیجه، خشکی دهان، تهوع، ضعف عضلانی، یبوست و افزایش وزن است. برای کمک به کاهش این نشانه ها، پزشک تان احتمالاً درمان را با مقادیر کم دارو آغاز می کند و به تدریج بر مقدار آن می افزاید.

بلوک عصب
اگر مصرف دارو نتواند کاهش درد عصبی را در پی داشته باشد پزشکان از بلوک عصب استفاده می کنند. در این حالت می توان مقداری از یک ماده بی حس کننده موضعی را به منظور بی حس کردن و رفع درد برای یک مدت محدود، در ناحیه مورد نظر تزریق کرد. یک رویکرد طولانی مدت می تواند مشتمل بر بلوک عصب درگیر، با مصرف داروهای خوراکی موسوم به «عصب کش» باشد.این داروها بافت عصبی را در منطقه درگیر تخریب کرده و به رفع درد کمک می کنند.

درمان های طب فیزیکی و فیزیوتراپی
درمان های طب فیزیکی وتوانبخشی می تواند با به کارگیری روش های حساسیت زدایی به تسکین درد کمک کند.تحریک جلدی عصب با استفاده از جریان برق از جمله اقداماتی است که گاهی در درمان درد عصبی زونا استفاده می شود. این روش که «تنس» نامیده می شود، مستلزم کارگذاشتن الکترودهایی در منطقه دردناک است. الکترودها به محرک قابل حمل کوچکی که همراه شماست وصل می شوند. این محرک تکانه های الکتریکی ظریف و بدون دردی ایجاد می کند که از طریق الکترودها به مسیر عصبی مجاور منتقل می شوند. برای کنترل درد، به راحتی می توانید دستگاه «تنس» را خاموش و روشن کنید. چگونگی بر طرف شدن درد توسط این تکانه ها به درستی مشخص نیست. یک نظریه آن است که تکانه های الکتریکی باعث تولید آندروفین یعنی مسکن های طبیعی بدن، می گردد

فیلم مزایای مگنت تراپی دردرمان دردهای اسکلتی وعضلانی.دکتردقاق زاده.متخصص طب فیزیکی وتوانبخشی

فیلم مزایای مگنت تراپی دردرمان دردهای اسکلتی وعضلانی.دکتردقاق زاده.متخصص طب فیزیکی وتوانبخشی

تحریک الکتریکی عصب (TENS). دکتردقاق زاده متخصص طب فیزیکی وفیزیوتراپی

تحریک الکتریکی عصب (TENS)

دستگاه TENS روش دیگری برای درمان گرفتگی و درد عضلانی است. TENS دستگاهی است که با باتری کار می‌کند و الکترودهای خودچسبی دارد که روی ناحیه‌ دردناک چسبانده می‌شود. از دستگاه TENS می‌توان در خانه استفاده کرد یا این که متخصص نوع پیشرفته‌تری از اولتراسوند یا برق درمانی را در قالب بخشی از طرح درمان به کار می‌برد. دستگاه TENS روشی ایمن، غیرتهاجمی و بدون دارو را برای مدیریت درد در اختیار قرار می‌دهد.

دیابت و ورزش

با  مشاوره با پزشک متخصص، شما می توانید میزان قند خون خود را با ورزش کاهش دهید و یا ان را کنترل نمایید. تمرینهای ورزشی مانند انسولین نی تواند قند خون را کاهش دهد. تمرینهای ورزشی می توانند افرادی که از دیابت نوع دوم رنج می برند را از مصرف دارو نجات دهند. ورزش و رژیم غذایی با هم می توانند در تنظیم قند خون بسیارمؤثر واقع گردند. قبل از شروع تمرینهای ورزشی میزان قندخون خود را اندازه گیری نموده و پس از پایان ورزش دوباره آن را ارزیابی کنید و تفاوت آن را به پزشک خود گزارش دهید تا در میزان مصرفی انسولین شما تغییر داده شود.

رابطه دیابت وآرتروزشدید

نتایج یک پژوهش اروپایی که در سال 2013 در نشریه ی Diabetes Care Journal انجمن دیابت آمریکا به چاپ رسیده است نشان می دهد خطر ابتلا به آرتروز شدید در بین افرادی که از دیابت نوع دو رنج می برند بیشتر است.

در این پژوهش محققان به مدت بیست سال، 927 مرد و زن مبتلا به دیابت نوع دو را تحت نظر گرفتند و مشاهده کردند این افراد بیشتر از افراد غیردیابتی اقدام به جراحی مفصل ران یا زانو کرده اند.

فیزیوتراپی در بیماری های زنان

درمان اختلالات و بیماری‌های مجاری ادرار و زنان و زایمان را روش‌های غیرجراحی نظیر فیزیوتراپی دانست ، افتادگی رحم از جمله این بیماری‌هاست که درصورتی که خفیف باشد می‌توان به راحتی آن را با فیزیوتراپی کنترل کرد.

در موارد شدیدی که نیاز به عمل جراحی باشد قبل و بعد از جراحی، انجام فیزیوتراپی برای این بیماران توصیه می‌شود چرا که هدف این روش درمانی برطرف کردن عامل اصلی بیماری یعنی ضعف و اختلال عضلات کف لگن است.

 در درمان فیزیوتراپی از روش‌هایی مثل بیوفیدبک و تحریکات الکتریکی برای بازآموزی و بهبود عملکرد عضلات کف لگن استفاده می‌شود. در کنار این روش‌ها تمرینات و ورزش‌های مخصوصی هستند که به منظور تقویت این عضلات تجویز می‌شوند.

 

در این تمرینات به بیماران آموزش داده می‌شود که چگونه عضلات کف لگن خود را بطور مناسب سفت و منقبض نمایند. به خوبی اثبات شده است که با انجام منظم و دقیق تمرینات عضلات کف لگن می‌توان قدرت و تحمل این عضلات را افزایش داده و به بهبود علائم و عوارض اختلالاتی نظیر افتادگی رحم کمک شایانی می‌کند.

 

منبع:کلینیک تخصصی فیزیوتراپی

 

فیلم آموزشی فیزیوتراپی در درمان کمردرد(قسمت ۱)

بر روی لینک زیر کلیک کنید 

فیزیوتراپی در درمان کمردرد(قسمت ۱)

فیلم آموزشی تعریف فیزیوتراپی(قسمت ۱)

بر روی لینک زیر کلیک کنید 

تعریف فیزیوتراپی(قسمت ۱)