کمردرد در کودکان

کمردرد در کودکان

کمردرد و گردن درد یکی از بیماری های شایع در بزرگسالان است ولی در بچه ها بسیار نادر می باشد و اگر بچه ای که در سنین مدرسه است به علت کمردرد به پزشک مراجعه کند بایستی موضوع جدی گرفته شود و بررسی کامل جهت تشخیص  انجام گیرد.

در این سنین یکی از علل کمردرد و پشت و گردن استفاده نادرست از کیف مدرسه است . بنابراین والدین بایستی ابتدا در خرید کیف مدرسه دقت کافی را انجام دهند و در وهله ی دوم طرز استفاده صحیح از آن را به بچه های خود آموزش دهند.

سوال اول این است که آیا کیف دستی خریداری شود یا کوله پشتی؟
در جواب بایستی گفته شود که کوله پشتی بهتر است چون بچه با گرفتن کیف به دست معمولا به همان طرفی که کیف را می گیرد منحرف می شود به خصوص اگر کیف سنگبن باشد یا بچه مجبور باشد مسافت بین خانه و مدرسه را طولانی طی کند. بنابراین سعی کنید که کوله پشتی خریداری شود. البته باید از آن به درستی استفاده کرد.

پیشگیری از کمردرد در کودکان

وزن کیف باید به طور مساوی روی هردو شانه منتقل شود ، پس کیف باید در وسط پشت قرار گیرد و از دو بند استفاده شود. اگر بچه کیف را با اتصال یک بند حمل کند، کم کم مهره ها به همان طرف انحنای غیر طبیعی پیدا می کنند.

باید دو بند قابل کوتاه و بلند کردن باشد تا با توجه به قد بچه تنظیم شود و کیف در مرکز پشت قرار گیرد. گذشته از دو بند روی شانه ها ، یک بند هم باید در پایین کیف روی کمر بسته شود تا هنگام راه رفتن کیف روی پشت به طرفین حرکت نداشته باشد و به طرفین منحرف نشود و دچار کمردرد نشوید.
بندهای روی شانه ها باید پهن باشد تا سطح تماس زیادی با شانه ها ایجاد شده و کشش آن ها توسط وزن کیف شانه ها را اذیت نکند. در غیراین صورت بچه کیف را از شانه ها و پشت بر می دارد و به دست گرفته و حمل می کند.
 وزن کوله نباید بیش از 15% وزن بچه باشد.
پهنای کوله پشتی نباید از پهنای شانه ها و تنه ی کودک بیشتر باشد.
در پایان باید گفته شود که اگر دیدید دانش آموز هنگام حمل کوله خود را به جلو خم می کند یا بندها بلند هستند و کیف در پایین پشت و نزدیک باسن قرار می گیرد، که باید بندها را کوتاه تر کرد و یا این که وزن کیف زیاد است. لازم نیست که بچه همه روزه تمامی کتاب ها و دفاتر خود را حمل کند. از او بخواهید که فقط کارهای مربوط به همان روز را در کیف بگذارد.

اگر دانش آموز احساس خواب رفتگی در دست ها می کند ،وزن کیف باعث کشیدگی ریشه های عصب گردن شده است، در این موارد کیف را سبک تر کنید.

پره گابالین pregabalin

این دارو جهت درمان دردهای ناشی از عصب، مانند دیابت یا زونا (عفونت ویروسی) به کار می­رود. این دارو همچنین در درمان دردهای عصبی ناشی از آسیب طناب نخاعی استفاده می­شود. از جمله موارد دیگر کاربرد این دارو در درمان بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا می­باشد. گاهی پره ­گابالین در درمان نوع خاصی از تشنج همراه با داروهای دیگر ضدتشنجی به کار می­رود.

مکانیسم ایجاد زخم پای دیابتی

مکانیسم ایجاد زخم پای دیابتی
👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣👣
دیابت با چند مکانیسم موجب زخم پای دیابتی میشود.
👈معمولا علت اصلی ایجاد زخم فقدان حس درد در زمینه نوروپاتی است.👣
👈از طرفی دیگر خود نوروپاتی پوست پا را خشک و شکننده میکند و استعداد ترک برداشتن پوست را افزایش میدهد.👣
👈از طرف دیگر به علت اختلال سیستم ایمنی , سازوکار مقابله با میکروبها در افراد دیابتی مختل شده و زخم افراد دیابتی در معرض عفونت قرار دارد.👣
👈از طرف دیگر بعلت درگیری عروقی,خونرسانی به بافتهای آسیب دیده مختل می گردد و   ترمیم بافت را با اختلال مواجه میکند.👣
🔽🔽🔽🔽نتیجه گیری🔽🔽🔽🔽
علل ایجاد زخم های دیابتی

1⃣ نوروپاتی پا
2⃣ اختلال عروقی محیطی
3⃣ نوروواسکیمیک

عفونت پای دیابتی

عفونت کف پای  بیماران دیابتی در ابتدا محدود به پوست است ولی بعد از مدتی به بافتهای عمقی و استخوان کف پا هم سرایت کرده و موجب عفونت اسنخوان یا استوملیت میشوند.
در عفونت پای این بیماران بیش از یک میکروب فعالیت دارد.ولی شایع ترین آنها استافیلوکوک طلایی است.

کنترل زخم در بیماران دیابتی

تمام افراد ديابتي، بايد ساليانه از نظر تشخيص گروه پرخطر، معاينه شوند، كه شامل بررسی حس محافظتی، ساختمان پا، بيومكانيک آن، بررسی وضعيت عروقی و پوست پا مي‏باشد.

♻️ بيمارانی كه يک يا چند عامل خطر دارند، از نظر پيدايش ساير عوامل خطر مكرراً بررسي شوند.

♻️ بيمارانی كه نوروپاتی دارند، در هر ويزيت پای آنها مشاهده و بررسی شود.

♻️ در افراد كم‏ خطر، بررسی وضعيت نورولوژيک با استفاده از آزمون مونوفيلامان است.

♻️ بيماران ديابتی و پرخطر از نظر زخم بايد با توجه به عوامل خطر و درمان آن آموزش داده شوند.

♻️ بيماريابی اوليه برای عروق محيطی شامل پرسيدن شرح حال لنگيدن و بررسی نبض‏های پا است و نيز چون بسياری از بيماران مبتلا به عروق محيطی بدون علامت هستند، اندكس مچ پايی- بازويی(ankle-brachial index) را باید تعيين نمود؛

♻️پای سالم♻️
1- مونوفيلامان را به خوبی حس مي‏كند.
2- زخم ندارد
3- دفرميتی ندارد.
4- سابقه زخم يا قطع عضو ندارد.
👈👈پي‏گيری پای سالم
1- جلوگيري از پيدايش زخم.
2- مراقبت بيمار از پا.
3- اگر هر گونه تغييری در پا حاصل شد، مجدداً گروه‏بندی شود.


♻️ پای ناسالم♻️
۱. سابقه زخم قبلی يا قطع عضو.
۲.  عدم حس مونوفيلامان وجود دارد.
۳. دفرميتی وجود دارد.
۴. علايم ناشی از فشار به پا (اريتم)
۵.بيماری عروق محيطی (كاهش يا نبودن نبض)
۶.تغییرشکل ناخنها

👈👈 پي‏گيری پای ناسالم
1- جلوگيری از پيدايش زخم
2- كفش و جوراب مناسب
3- در صورت تغيير وضعيت پا، مجدداً گروه‏بندی شود.
4- در هر ويزيت، پای بيماران مشاهده شود.

سندرم گیلن باره

سندرم گیلن باره چیست؟

---

سندرم گیلن باره (Guillain-Barré syndrome)‏ اختلال نادری است که در اثر حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد می شود. به دنبال این حمله، احساس ضعف در ماهیچه ها، بی حسی، گزگز و گاهی اوقات فلجی دیده می شود.

---

در این بیماری سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می‌کند که باعث ضعف بدن و مشکلات حسی می‌شود.

 

سوزش و حالت خواب رفتگی ناگهانی در پا و انتقال این حس در نقاط مختلف بدن یکی از علایم بارز این بیماری است که ممکن است با حسی در پا و همراه با ضعف عضلانی بدن رخ دهد.

 

این بیماری بیشتر در سنین 30 تا 40 سالگی دیده شده است، ولی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد.

 

این بیماری مزمن نیست و با یک دوره دارویی قابل درمان است که در صورت درمان نشدن به موقع ممکن است مشکل تنفسی ایجاد کرده و بدن را بسیار ضعیف کند.

 

علل گیلن باره

علت این بیماری هنوز به روشنی مشخص نیست، ولی معمولا بعد از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی و یا آنفلوانزا اتفاق می افتد.

دلیلش می‌تواند این باشد که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت به شدت تلاش می‌کند و ممکن است که در این میان به صورت اشتباهی به سلول‌های عصبی خودی حمله کند.

 

همچنین بعد از عفونت یک باکتری به نام کامپیلوباکتر هم ممکن است بیماری بروز نماید. عفونت با کامپیلوباکتر ممکن است بعد از خوردن آب آلوده یا غذای نپخته (مخصوصا مرغ  و ماهی و...) رخ دهد.

 

بعضی موارد ممکن است علایم گیلن باره بعد از اعمال جراحی اتفاق بیفتد.

 

گاهی هم هیچ گونه عامل شناخته شده ای وجود ندارد، اما در همه موارد ذکر شده به طور حتم اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن وجود دارد.

گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود

علایم گیلن باره

نشانه های گیلن باره معمولا با بی حسی و ضعف در پاها شروع می شود (ممکن است شما احساس گزگز شدن داشته باشید).

 

نشانه ها اغلب در عرض مدت کمی حدود چند روز یا چند هفته به قسمت های بالایی بدن کشیده می شود و بازوها و اندام فوقانی ضعیف و بی حس می شوند.

 

گاهی اوقات ضعف آن قدر شدید است که بیمار اصلا قادر به راه رفتن نیست و همچنین ممکن است به فلجی کامل بدن منجر شود.

 

همچنین ممکن است بیمار در نفس کشیدن دچار مشکل شود.

 

تشخیص گیلن باره

پزشک با دیدن علائمی مثل ضعف یا مورمور شدن پاها به بیماری گیلن باره شک می‌کند.

 

بعد از آن آزمایشاتی مانند گرفتن مایع مغزی- نخاعی از قمست پشت انجام خواهد داد.

 

دو آزمایش دیگر هم انجام می‌شود که شامل بررسی الکترونیکی عضله و آزمایش سرعت هدایت عصب است. این آزمایش‌ها برای بررسی نحوه ارسال پیغام از طریق اعصاب به دست‌ها و پاها انجام می‌شوند.

 

درمان گیلن باره

گلین باره درمان قطعی ندارد، اما راه هایی وجود دارد که علائم را بهبود می بخشد :

 

الف) ایمنوگلوبولین درمانی: این دارو از جنس پروتئین است و از سیستم ایمنی در برابر حملات آنتی بادی های مهاجم محافظت می کند.

 

ب) پلاسما فرزیس: دستگاهی به بدن شما وصل می شود که خون به درون آن کشیده می شود و آنتی بادی های حمله کننده به اعصاب بدینوسیله از خون جدا می شوند. این آنتی بادی ها، پروتئین هایی هستند که در خون وجود دارند و باعث حمله به سیستم ایمنی بدن می شوند.

 

بیمار مبتلا به سندروم گیلن باره نیاز دارد که چند روز تا چند هفته در بیمارستان بماند. زمان بستری ماندن در بیمارستان به شدت بیماری و مقدار مراقبت‌هایی که بیمار احتیاج دارد، بستگی دارد.

 

در موارد پیشرفته بیماری ممکن است فرد قادر به خوردن از راه دهان نباشد که برای او لوله بینی - معدی می گذارند و از طریق لوله به او غذا داده می شود.

رژیم غذایی بیمار باید پرکالری و پر پروتئین باشد تا قدرت عضلاتی او حفظ و بازسازی شود.

ممکن است غذا با حجم کم و در دفعات زیاد برای بیمار تجویز شود.

 

در زمان بستری بودن در بیمارستان، اگر ضعف عضلات تنفسی موجب اختلال تنفس در فرد شود، ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز پیدا کند.

 

ممکن است برای کمک به حفظ قدرت و انعطاف پذیری عضلات، فیزیوتراپی برای فرد انجام شود.

 

علاوه بر موارد فوق از داروهای زیر برحسب نیاز و به منظور تسکین علایم استفاده می شود :

- کورتون که التهاب و تورم اعصاب را کاهش می دهد.

- سرکوب کننده ایمنی مانند آزارام یا سایتوکسان که در مرحله حاد بیماری تجویز می شود.

- مسکن ها  و ضد درد ها

- سایر داروها مانند کاربامازپین

فیزیوتراپی می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند

روند بیماری گیلن باره

این بیماری سه مرحله حاد، نقاهت و بهبودی دارد.

معمولا افراد مبتلا به گیلن باره بهبود می یابند، اما ممکن است زمان زیادی طول بکشد.

 

در اکثر افراد، ضعف در طی 2 تا 3 هفته بدتر شده و سپس شروع به بهتر شدن می کند و بعد از مدتی به طور کامل از بین می رود. اگرچه بهبودی کامل ممکن است تا دو سال طول بکشد.

 

بعضی افراد تا ماه ها ضعف دارند و در موارد کمی، این ضعف تا سال ها باقی می ماند، بعضی دیگر هم هرگز قدرت عضلاتشان بر نمی گردد.

گاهی اوقات این بیماری بعد از اولین حمله دوباره عود می کند.

 

بعضی وقت‌ها بیمار نیاز دارد که مدتی با صندلی چرخ‌دار یا با کمک عصا راه برود تا این که دوباره عضلاتش قوی شده و بتواند به راحتی و بدون نیاز به کمک، قدم بردارد.

 

فیزیوتراپی می‌تواند در قوی شدن عضلات و یادگیری دوباره راه رفتن و حرکت دادن ماهیچه‌های بدن به بیمار کمک کند. فیزیوتراپیست برنامه‌ای برای تمرین و ورزش به شخص بیمار آموزش می‌دهد تا در به دست آوردن دوباره سلامتی به او کمک کند.

 

کودکی که دوره درمان سندروم گیلن باره را می‌گذراند، ممکن است احساس غمگینی، عصبانیت، بیهودگی یا همه این‌ها را داشته باشد. مشورت با یک درمانگر یا مشاور می‌تواند در کنترل احساسات و خشم‌های روحی به کودک کمک کند. خانواده و دوستان هم می‌توانند با حمایت و درک کودک بیمار به او کمک کرده و اسباب خوشحالی او را فراهم کنند تا این که به بهبودی کامل برسد.

 

نحوه مراقبت از خود

- از مصرف سیگار و الکل خودداری کنید.

- با دقت توصیه های پزشک را دنبال کنید.

- داروی خود را صحیح و سر وقت مصرف کنید.

- اگر فیزیوتراپی می شوید، به دقت ورزش های فیزیوتراپی را انجام دهید تا عضلاتتان دوباره انعطاف پذیر و قدرتمند شود.

- مشاوره با یک روانشناس به سازگاری شما با شرایط بیماری و کیفیت زندگی مطلوب کمک می کند.

فرآوری: نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان

---

منابع:

سایت بیمارستان نمازی شیراز- سحر پرتو ، کارشناس پرستاری

فارس - سیدمحمد سلاجقه، متخصص مغز و اعصاب

هفت سیب - مستانه زاده رفیع

نکاتی برای بیماران مبتلا به ام‌اس

---

بیماری ام اس یک بیماری است با چهره های مختلف که شدت و دامنه علایم آن، از فردی به فرد دیگر متغیر است. بنابراین آشنایی با علایم شایع آن و تشخیص آن در فرد اولین گامی است که برای مبتلایان اهمیت دارد.

---

پس از آن که فرد توانست بیماری خود را قبول کند، وقت آن می رسد که یاد بگیرد چگونه تا حدی بر علایم آن غلبه پیدا کند.

 

نکات زیر می تواند برای مبتلایان به بیماری ام اس مفید باشد :

1- ام اس یک بیماری خاص است که علایم آن از فردی به فرد دیگر متغیر است و در همه افراد به یک شدت بروز نمی کند.

خیلی از بیماران مبتلا به ام اس در سطح جامعه وجود دارند که علایم خفیفی دارند و می توانند کارهای روزانه خود را به طور عادی انجام دهند و وضعیت سلامتی شان در مدت زمان طولانی تغییر چندانی نمی کند.

اما متاسفانه بسیاری از افراد وجود دارند که به محض شنیدن نام بیماری ام اس، تصویر فردی معلول را در ذهن می آورند که جز با اتکا به ویلچر نمی تواند راه برود.

در حالی که آمار نشان دهنده این واقعیت است که معلولیت ناشی از بیماری ام اس، تنها درصدی از مبتلایان را درگیر می کند.

 

2- ام اس یک بیماری خودایمنی است، به این معنی که در این بیماری، دستگاه ایمنی بدن فرد به سلول های عصبی حمله می کند و آنها را بیگانه تلقی می کند و غلاف میلین اطراف سلول های عصبی مغز و نخاع را از بین می برد.

میزانی از مغز و نخاع که تحت تاثیر این حملات از بین می روند، شدت و وخامت بیماری را مشخص می کند و به همین علت است که شدت آن در افراد مختلف متفاوت است.

بیماری ام اس در بانوان شایع تر از آقایان می باشد و بیشتر سنین 20 تا 40 سال را درگیر می کند.

یکی از شایع ترین مشکلات بیماران ام اسی پس از قرارگرفتن در معرض گرما، احساس ضعف در اندام ها می باشد

3- درصد زیادی از مبتلایان به بیماری ام اس، وضعیت عودکردن و بهبود یافتن را تجربه می کنند، به این معنی که برای مدتی علایم بیماری ام اس بروز پیدا می کنند (عود کردن). سپس این شرایط بهبود یافته و علایم ام اس از بین می روند و شرایط فرد به حالت عادی برمی گردد.

مرحله عودکننده زمانی است که حملات سیستم ایمنی بدن به سلول های عصبی آغاز می شود و تخریب هایی در این قسمت ها رخ می دهد.

اگر حملات سیستم ایمنی به سلول های عصبی در فاصله زمانی کم و با تعداد دفعات زیاد رخ دهد، بیماری حالت پیشرونده پیدا می کند.

بنابراین بیماران مبتلا به ام اسی که بر روی ویلچر مشاهده می کنید و یا بیمارانی که دچار عدم توانایی کنترل دفع ادرار و مدفوع خود می شوند، در حقیقت دچار تخریب های عصبی فراوان شده اند.

دیگر تغییراتی که حملات سیستم ایمنی به سلول های عصبی در درازمدت ایجاد می کند، گرفتگی یا اسپاسم عضلانی، از دست دادن قدرت تکلم و تمرکز، فراموشی، افسردگی و حتی تشنج می باشد که خوشبختانه شیوع این علایم شدید و حاد، تنها در تعداد کمی از مبتلایان به ام اس مشاهده می شود.

 

4- مبتلایان به ام اس باید بدانند که گرما علائم بیماری ام اس را تشدید می کند. اگرچه برخی از بیماران ممکن است تحت تاثیر گرما، علایم وخیمی را در خود نشان ندهند، اما معمولا به تمامی مبتلایان به بیماری ام اس توصیه می شود که هرگز خود را در معرض گرما قرارندهند، مثلا از سونا استفاده نکنند، دوش آب داغ نگیرید و در محیط گرم به تنهایی قرار نگیرند تا اگر مشکلی برایشان رخ داد، فرد دیگری به آنها کمک کند.

گرما سبب بروز واکنش سریع در اندام ها می شود. بنابراین یکی از شایع ترین مشکلات بیماران ام اسی پس از قرارگرفتن در معرض گرما، احساس ضعف در اندام ها می باشد. هم چنین احساس سوزن سوزن شدن در ناحیه پاها از شایع ترین مشکلات قرارگیری این افراد در معرض گرما می باشد. متاسفانه امروزه هیچ گونه راه درمان قطعی برای این مشکلات وجود ندارد.

 

5- اگرچه درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد، اما راه مناسبی که برای کمک به این بیماران وجود دارد این است که همیشه در دسترس آنها باشیم و آنها را تنها نگذاریم. اگرچه ممکن است معلولیت آنها جزئی باشد و بتوانند از پس کارهای روزانه خود برآیند، اما بروز حملات عصبی به آنها خبر نمی دهد و اگر این بیماران خود را در شرایط حمله تنها و ناتوان ببینند، شرایط روحی شان آسیب می بیند و ممکن است خیلی زود بیماری، آنها را از پا درآورد.

بنابراین سعی کنید در دسترس بیمار باشید و او را تنها نگذارید. در صورت لزوم برایش پرستار بگیرید و کارهای سخت را به او نسپارید.

شرایط منزل را طوری فراهم کنید که سرشار از صمیمیت باشد و کمترین استرسی به بیمار وارد نشود، چون استرس بیماری را بدتر می کند. از کم هزینه ترین چیزها برای بهبود شرایط او استفاده کنید، مثل خنیدن و شاد بودن.

 

6- محرم اسرار و مشکلات بیمار باشید و گاهی اجازه دهید با شما درد دل کند و مشکلاتش را بازگو نماید. کمترین فایده این کار، سبک شدن و آرام شدن اوست. علاوه بر این شما با مشکلات او آشنا می شوید و سعی می کنید آنها را برطرف نمایید.

 

7- رژیم غذایی مناسبی برای بیمار در نظر بگیرید و او را تشویق  به رعایت آن کنید تا از موادغذایی سالم و تازه استفاده کند.

زهره لطیفی

بخش سلامت تبیان

عضله ای قوی در کنار استخوانی محکم

طی دو بررسی که اخیراً انجام  شده است، مشخص شده افرادی که عضلات قوی دارند، استخوان های محکم تری دارند. اگر هر زنی عمر طولانی داشته باشد در نهایت مبتلا به پوکی استخوان می شود و در صورتی که در اثر این عارضه، استخوان لگن یک خانم بشکند به احتمال 20 درصد در طی همان سال در اثر مشکلات ناشی از این شکستگی خواهد مرد. تحقیقی که توسط دانشگاه جان هاپکینز انجام شده نشان می دهد؛ توانایی قلب و ریه ها نشان دهنده وجود استخوان هایی محکم نیست ولی توانایی و قدرت عضلات و چاقی در منطقه شکم با میزان استحکام استخوان ها مرتبط است . یک تحقیق دیگر که در ترکیه انجام شده نشان می دهد قدرت انقباض عضلات با استحکام استخوان مرتبط است.

برای محکم شدن استخوان ها چه می توان کرد؟

ورزش کردن یکی از راه های افزایش قدرت عضلات است ولی ورزش به تنهایی عضلات را قوی نمی کند شما بایستی مواد مغذی و کالری مورد نیازتان را نیز دریافت کنید . تعدادی از بانوان دونده ماراتون که یائسه شده بودند، چون کالری کمتری از میزان مورد نیازشان دریافت می کردند دچار پوکی استخوان شده بودند. استحکام استخوان، تنها در اثر قدرت عضله متصل به آن می باشد. همچنین این تحقیقات نشان می دهد کسانی که چربی ذخیره ای شان بیشتر در ناحیه شکم تجمع می یابد، این قابلیت را دارند که عضلات و استخوان های محکمی داشته باشند.

انسولین خون این افراد،  بالاتر است و میزان بیشتری هورمون رشد در خونشان وجود دارد که موجب می شود عضلات شان بهتر رشد کند.

درمان دیسک کمر

سلام جناب آقای دکتر
خوبین
بسیار خوشحال شدم میبینم وبلاگ توی این زمینه (طب فیزیکی) دارین
من یه بیمار 35 ساله که دارای دسیک کمر یکی شدید و یکی خفیف هستم l4 , l5
1 ماه پیش زنگ زدم بیام مطب شما که منشی گفتن تهرانید و قسمت نبود و پیش دکتر ..... رفتم
6 جلسه طب انجام دادم تخت و لیزر و درمان دستی ولی به طور عجیبی بدتر شدم و داشتم فلج میشدم که دکتر دیگه این درمان رو انجام ندادن و بهم دارو دادن
و سوالم اینه از شما بزرگوار الان فقط دارم دارو میخورم و آب درمانی شروع کردم
بنظر شما این کار خوبه یا نه؟
واقعا موندم چکار کنم
میترسم از پا بیفتم دکتر .... گفتن به مدت 2 یا 3 ماه باید دارو مصرف کنم
البته یکی از دیسکهام نیاز به عمل داره که من با این کار موافق نبودم
نمیخوام بدتر بشم
بهترین پیشنهاد شما چیه
امروز جواب ام آر آی پدر و مادرم رو گرفتم هر دو بین 3 تا از مهره ها دیسک دارن باید چکار کنم
میترسن دکتر برن
منتظر پاسخ شما خوبان هستم

سلام -یکی از درمان های خوب برای شما میتواند تزریق ترانس فورامینال باشد که این کار هم اکنون در اراک شروع شده است

گوش درد در کودکان

علل متعددی برای گوش درد وجود دارد. شایعترین علت، عفونت و التهاب گوش میانی است كه " اوتیت مدیا " نامیده می شود . این مسئله بیشتر در كودكان زیر شش سال اتفاق می افتد ؛ زیرا لوله ای كه گوش میانی را به حلق مرتبط می كند ( شیپور استاش) ، در این كودكان نسبتاً كوتاه است، به این ترتیب عفونتهای بینی و گلو به راحتی می توانند به حفره گوش میانی منتقل شوند. كود كان ممكن است نتوانند محل درد را به خوبی مشخص كنند و در صورت شدید بودن درد ممكن است روی تمام یك نیمه ی صورت (نیمه مبتلا) دست گذاشته و آن را بفشارند. گلو درد، التهاب لوزه ها یا اوریون و التهاب و تورم غدد لنفاوی گردن نیز ممكن است باعث شكایت كودك از گوش درد شوند. درد شدید و تیركشنده گوش ممكن است به علت عفونت گوش خارجی ( اوتیت اكسترنال) باشد. التهاب گوش خارجی در كودكان می تواند به دلیل گیر افتادن یك جسم خارجی در گوش بوده  وهمراه تاول در گوش باشد.

گوش درد اگرهمراه با كاهش شنوایی باشد باید جدی تلقی شود. اگر این مشكل تشخیص داده نشده و درمان نشود  می تواند باعث آسیب دائم به گوش میانی شده و سبب كاهش شنوایی و اختلال درتكلم شود.

علائم احتمالی:

درد درمنطقه اطراف گوش، حرارت بالای 38 درجه سانتی گراد (100درجه فارنهایت)، ترشح چرك از گوش، كم شنوایی، التهاب لوزه ها، درد هنگام لمس گوش، غدد لنفاوی متورم در گردن.

نخستین اقداماتی كه شما می توانید انجام دهید:

1- نخست درجه بدن كودك را اندازه گیری كنید؛2- مطمئن شوید كه آیا ترشح از گوش وجود دارد یا خیر؛

3- شنوایی كودك را آزمایش كنید. برای این كار، هنگامی كه سركودك به سمت شما نیست نام او را به آرامی صدا كنید و ببینید آیا كودك سرش را بر می گرداند یا خیر؛

4- ته گلوی كودك را با انتهای یك قاشق كه روی زبان كودك قرار می دهید معاینه كنید و ببینید آیا لوزه ها متورم و قرمز هستند یا خیر؛

5- حفره گوش خارجی را برای یافتن التهاب یا تاول بررسی كنید. هیچ چیز حتی یك گوش پاك كن پنبه ای را داخل گوش نكیند؛

6- هیچ گاه بدون دستور پزشك از قطره های گوشی استفاده نكنید.

مراجعه به پزشك

- اگر كودك شما از گوش درد شكایت دارد هرچه سریعتر با پزشك خود مشورت كنید. اغلب گوش دردها به علت عفونت هستند.

- در صورت درد شدید، تب بالا و بخصوص خروج مایع از گوش، بلافاصله با پزشك تماس بگیرید.

- اگر كودك كوچكتراز آن است كه درد گوش خود را بیان كند و فقط گریه می كند یا احتمالاً گوش مبتلا را می كشد و فشار می دهد، با پزشك تماس بگیرید.

اقداماتی كه پزشك انجام می دهد:

پزشك برای اطمینان از علت گوش درد، گوش را معاینه می كند. اگر علت گوش درد عفونت میكروبی باشد، پزشك احتمالاً یك داروی آنتی بیوتیك تجویز خواهد كرد.

اقداماتی كه شما می توانید برای كمك به كودك انجام دهید:

- در صورتی كه علت گوش درد، وجود تاول در گوش خارجی و التهاب نباشد، یك كیسه آب گرم را داخل یك حوله پیچیده و آن را روی گوش مبتلا قرار دهید تا درد كودك آرام تر شود؛

- تا زمان پاك شدن عفونت، از ورود آب به داخل گوش هنگام حمام كردن جلوگیری كنید.

عفونت گوش خارجی ( اوتیت اكسترنال)

اوتیت خارجی عبارت است از عفونت كانال گوش خارجی ( مجرایی كه لاله گوش را به پرده گوش متصل می كند)، این عفونت ممكن است به وسیله یك جسم خارجی در گوش، یك فولیكولیت ( التهاب و عفونت ریشه مو) در كانال گوش خارجی ، یا بر اثر آسیب پوست كانال به علت دستكاری و خاراندن شدید ایجاد شود. عفونت گوش خارجی درافرادی كه در آبهای آلوده شنا می كنند، بیشتر است .

علائم عفونت عبارت اند از: درد گوش ، التهاب گوش خارجی، تورم ، خارش و پوسته ریزی و یا ترشح از گوش. از آنجایی كه گوش خارجی نقش خیلی اساسی در شنوایی ندارد، عفونت آن اغلب خطرناك نیست. با این حال عفونت گوش خارجی باید همیشه درمان شود زیرا امكان دارد كه این عفونت به استخوان های جمجمه منتقل شود. هر ترشحی از گوش باید جدی تلقی شده و درمان شود زیرا ممكن است علامتی از عفونت گوش میانی باشد.

علائم احتمالی: گوش درد ، قرمزی و درد لاله گوش و كانال گوش خارجی ، وجود تاول چركی در كانال گوش خارجی ، ترشح از گوش ، خارش ، خشكی و پوسته ریزی گوش.

نخستین اقداماتی كه شما می توانید انجام دهید:

1- مجرای گوش وكانال گوش را تاحدی كه امكان دارد معاینه كنید وعلائم عفونت را بررسی نمایید. در صورت وجود جسم خارجی در كانال گوش ، بدون دستكاری زیاد سعی كنید آن را خارج نمایید، اگر جسم خارجی به راحتی بیرون نیامد ازهر نوع دستكاری بیشتر خودداری كنید؛

2- هیچ شیئی را داخل گوش نكنید و كودك را نیز تشویق كنید تا از دستكاری و خاراندن گوش خودداری كند؛

3- از كودك بخواهید دهان را تا حد امكان بازكند و ببیند آیا این كار سبب درد می شود یا خیر ( این علامت نشانه عفونت گوش میانی است)؛

4- به آرامی گوش را كشیده و ببینید آیا لاله گوش در لمس ، دردناك است یا خیر( این علامت نشانه عفونت گوش خارجی است)؛

5- هر ترشحی را با آب گرم و صابون بشویید ؛

6- برای كاهش درد گوش كودك ، می توانید از شربت استامینوفن استفاده كنید؛

7- می توانید یك پارچه تمیز پنبه ای روی گوش قرار دهید تا ترشحات گوش را جذب كند؛

8- در صورت وجود هرگونه ترشحی از گوش یا شك به عفونت كانال گوش خارجی ، هرچه سریع تر با پزشك تماس بگیرید.

منبع: تبیان