در حالت عادی، کشکک زانوی شما روی شیار استخوان ران به سمت بالا و پایین حرکت می‌کند. زمانی که زانو خم می‌شود، فشار بین کشکک زانو و استخوان ران زیاد می‌شود و اما اگر کشکک زانو به درستی روی شیار استخوان ران حرکت نکند و دچار انحراف شود، این فشار بسیار زیاد می‌شود. وارد شدن آسیب‌های مکرر  موجب وارد شدن فشار‌های زیاد و مکرر به این ناحیه و درد کشکک زانو، التهاب مفصل و نهایتا فرسایش سطح مفصلی در زیر کشکک زانو می‌شود. در اغلب موارد علت انحراف کشکک زانو، عدم تعادل عضلانی و کنترل حرکتی ضعیف است. 25 درصد از افراد در مقطعی از زندگی خود دچار درد کشکک زانو می‌شوند اما این آسیب در بین ورزشکاران بیشتر شایع است. ورزش‌هایی که بیش از همه موجب این آسیب می‌شوند ورزشهایی هستند که نیازمند دوید‌ن و پرش زیاد و پایین آمدن از ارتفاع روی زانوی خمیده هستند؛ برای مثال ورز‌های دو، تنیس، فوتبال والیبال، بسکتبال، اسکی و سایر ورزش‌های مشابه. عدم درمان سندرم پتلافمورال می‌تواند موجب شود که شما مستعد التهاب تاندون کشکک زانو شوید.

علل و عوامل خطرساز زانوی دوندگان

زانوی دوندگان ناشی از عوامل مختلفی است و می‌تواند شامل یک یا ترکیبی از عوامل زیر باشد:

خطاهای تمرینی. افزایش ناگهانی حجم یا شدت تمرینات، فشار مضاعفی را بر مفصل پاتلوفمورال وارد می‌کند. همچنین، ندادن زمان کافی به زانو برای بهبودی کامل و یا انجام کارهای اضافی می‌توانند باعث ایجاد این مشکل ‌شوند.
استفاده بیش از حد از زانو و تمرین بیش از حد با آن. اگر به بدن زمان کافی برای بازیابی مجدد داده نشود، استفاده‌ی زیاد و انجام تمرینات سنگین به مدت طولانی می‌توانند باعث به وجود آمدن "زانوی دوندگان" حتی در آماده‌ترین ورزشکاران شوند. برای مثال حتی یک دونده استقامت حرفه‌ای هم اگر یک هفته تمرین شدید و سخت داشته باشد ممکن است به درد زانوی دوندگان مبتلا شود.
آسیب. آسیب‌دیدگی مچ، مفصل ران، یا زانو می‌تواند بيومكانيك‌ زانو را تغییر داده، و در نهایت منجر به علائم "زانوی دوندگان" شود.
ضعف موضعی. ضعف یا رشد نامناسب عضلات ران و باسن می‌تواند باعث تحمیل بار و فشار بیشتر بر مفصل پاتلوفمورال هنگام فعالیت شود که این امر به مرور زمان باعث به وجود آمدن عارضه‌ی "زانوی دوندگان" می‌شود.
وزن بیش از حد بدن. بالا بودن وزن می‌تواند باعث فشار ناخواسته به زانوها شود. هنگام راه رفتن بر روی زمین، هر قدم یک و نیم برابر وزن فرد به زانوی‌هایش فشار وارد می‌کند.

انعطاف پذیری. سفتی به ویژه در ماهیچه‌های چهار سر(در بالای زانو)، گاستروکنیموس (عضله‌ی ساق پا) و همسترینگ و همچنین نوار ایلیوتیبیال (نوار پیوندی ضخیمی در کنار زانو که از سطح خارجی لگن تا زیر زانو امتداد یافته است)، فرد را مستعد ابتلا به "زانوی دوندگان" می‌کند.
جنسیت. در زنان خطر ابتلا به "زانوی دوندگان" بیشتر است، چون زنان باسن‌های پهن‌تری دارند و ترازبندی زانوی آن‌ها نسبت به مردان متفاوت است.