جلوگیری از مشکلات پوستی بعد از شیمی‌درمانی

داروهایی که طی شیمی درمانی به فرد تزریق می شود، می تواند مشکلات پوستی برای او ایجاد کند، زیرا این مواد داروهایی که طی شیمی درمانی به فرد تزریق می شوند، می توانند مشکلات پوستی برای او ایجاد کنند، زیرا این مواد شیمیایی، نه تنها سلول های سرطانی را از بین می برند، بلکه بخشی از سلول های سالم بدن را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. لذا بیمار پس از شیمی درمانی، احساس خارش و خشکی پوست می کند.


خشکی و خارش پوست

یکی از روش های درمانی رایج برای بیماران سرطانی، شیمی درمانی می باشد. داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی از طریق خون به سلول ‌های سرطانی و تمام قسمت ‌های بدن منتقل می‌ شوند.

 

داروهایی که طی شیمی درمانی به فرد تزریق می شوند، می توانند مشکلات پوستی برای او ایجاد کنند، زیرا این مواد شیمیایی، نه تنها سلول های سرطانی را از بین می برند، بلکه بخشی از سلول های سالم بدن را نیز تحت تاثیر قرار می دهند.

 

لذا بیمار پس از شیمی درمانی، احساس خارش و خشکی پوست می کند؛ مثلا کسانی که پوست چرب دارند، پوستشان پس از شیمی درمانی، پوسته پوسته می شود. این عوارض موقتی هستند و با اتمام درمان قطع می ‌شوند.

 

برای جلوگیری از عوارض پوستی ناشی از شیمی درمانی، به توصیه های زیر عمل کنید:

1- برای جلوگیری از خارش  و خشکی پوست، می توانید به جای دئودورانت و ضد تعریق ، از جوش شیرین استفاده کنید. مقداری جوش شیرین را به آبی که برای استحمام   خود در نظر گرفته اید، اضافه کنید و آن را برای پوست خود مصرف کنید. همچنین می توانید با تجویز پزشک از کرم های مرطوب کننده و ضد خارش استفاده کنید.

دوش گرفتن

2- به افرادی که تحت شیمی درمانی قرار گرفته اند، توصیه می شود که حتما از دوش آب ولرم استفاده کنند و هرگز از آب داغ استفاده نکنند، زیرا خارش بدن را بیشتر می کند.

 





3- به این دسته از بیماران توصیه می شود که پوست خود را تمیز نگه دارند. همچنین هنگام استحمام بدن خود را با لیف نرم و لطیف بشویند و از وسایل زبر و خشن استفاده نکنند؛ مثلا چیزی را روی پوست خود نکشند، زیرا پوست آنها به دلیل داروهای شیمی درمانی بسیار حساس شده و تحمل مواد خشن را ندارد.

اگر در حین شیمی درمانی، سوزش غیر طبیعی و شدیدی را در پوست خود احساس کردید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است این سوزش ناشی از واکنش های آلرژیک بدن شما نسبت به مواد شیمیایی تزریق شده باشد

4- استفاده از روغن های طبیعی مثل روغن زیتون، پس از حمام کردن برای این دسته از بیماران توصیه می شود. استفاده از روغن ها برای چرب کردن بدن، تا حدی می تواند جلوی پوسته ریزی ناشی از شیمی درمانی را بگیرد.

 

خشکی لب‌ها

5- اگر لب های شما خشک است، از کرم های مخصوص لب یا رژهای خاص استفاده کنید تا آنها را چرب و مرطوب نگه دارند.

 

6- همیشه همراه خود یک شیشه آب  داشته باشید و مکررا از آن بنوشید.

 

7- این دسته از بیماران باید سعی کنند که همیشه پوست خود را با کرم مرطوب نگه دارند. حفظ رطوبت پوست در افرادی که تحت شیمی درمانی قرار دارند، بسیار ضروری است و سبب می شود تا پوست آنها خشک نشود و از ترک خوردگی آن جلوگیری شود.

متاسفانه بسیاری از افراد، حفظ رطوبت پوست را در طی این دوران جدی تلقی نمی کنند و ترک خوردگی پوست آنها منجر به بروز  عفونت می شود. همانطور که می دانید بروز هر گونه عفونتی در طی دوران شیمی درمانی، به سختی و با کندی بسیار بهبود پیدا می کند.

 

8- حفظ سلامت دست ها و پاها در طی دوران شیمی درمانی بسیار ضروری است، زیرا در صورت عدم توجه کافی به پوست این مناطق، احتمال بروز تاول  زدگی در این مناطق زیاد است.

زدن کرم به پوست صورت

9- پوست افرادی که تحت شیمی درمانی قرار گرفته اند، نسبت به اشعه فرابنفش بسیار حساس تر از قبل است. بنابراین این دسته افراد باید تحت نظر پزشک، از کرم ضد آفتاب  باSPF  بالای 15 استفاده کنند تا از مضرات این اشعه در امان بمانند. بهتر است که از مرطوب کننده هایی که حاوی ضد آفتاب هم می باشند، استفاده کنند.

 

10- برای در امان ماندن از اشعه فرا بنفش خورشید، این دسته از بیماران باید همیشه در طول روز علاوه بر استفاده از کرم ضد آفتاب، از کلاه لبه دار نیز استفاده کنند تا اشعه خورشید مستقیما به آنها نتابد. استفاده از لباس های آستین بلند و شلوار و جوراب نیز برای این منظور بسیار توصیه شده است.

 

11- این بیماران باید در ساعات اوج تابش نور خورشید که معمولا بین 10 صبح تا 4 بعدازظهر است، از منزل خارج نشوند و یا در مکان های مسقف (سایه) قرار بگیرند تا میزان قرارگیری در برابر اشعه خورشید را به حداقل میزان ممکن برسانند.

 

12- در صورت مشاهده هر گونه تغییر رنگ پوست در مناطق مختلف بدن، سریعا به پزشک خود اطلاع دهند. برای این منظور لازم است که حداقل هفته ای یک بار، پوست بدن خود را در جلوی آینه مورد معاینه قرار دهند تا هر گونه تغییر رنگ را تشخیص دهند.

انواع صابون پوست

 

13- از صابون های حاوی گلیسیرین استفاده کنند تا پس از استفاده، دچار خشکی پوست نشوند. صابون های حاوی جوی دو سر معمولا خارش پوست را تسکین می دهند.

بنابراین در نوع صابون دقت کنید و حتی المقدور از صابون های معمولی که سبب خشکی پوست می شوند، استفاده نکنید.

 

هشدار

- اگر در حین شیمی درمانی، سوزش غیر طبیعی و شدیدی را در پوست خود احساس کردید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است این سوزش ناشی از واکنش های آلرژیک  بدن شما نسبت به مواد شیمیایی تزریق شده باشد.

 

پوست، پوشش بیرونی بدن هر انسانی است و سلامت آن به نوعی نشان دهنده سلامت داخل بدن می باشد. بنابراین سعی کنید با رعایت موارد گفته شده در طول شیمی درمانی، سلامت پوست خود را حفظ کنید.



منبع : تبیان 

پرتودرمانی

پرتودرمانی یا رادیوتراپی (به انگلیسی : Radiation therapy)‏ یکی از مهم‌ترین شاخه‌های فیزیک پزشکی   است. پرتودرمانی به درمان بیماری با استفاده از پرتوهای نافذ مانند پرتوهای ایکس و آلفا و بتا و گاما که یا از دستگاه تابیده می‌شوند یا از داروهای حاوی مواد نشاندارشده ساطع می‌شوند گویند.

پرتو درمانی (Radiotherapy) استفاده از پرتوهای یونساز برای ازبین بردن یا کوچک کردن بافتهای سرطانی است. در این روش در اثر آسیب DNA، سلولهای ناحیه درمان (بافت هدف) تخریب و ادامه رشد و تقسیم غیر ممکن می‌شود. اگرچه پرتو علاوه بر سلولهای سرطانی به سلولهای سالم نیز آسیب می‌رساند ولی اکثر سلولهای سالم بهبودی خود را دوباره بدست می‌آورند. هدف از پرتو درمانی از بین بردن حداکثر سلولهای سرطانی با حداقل آسیب به بافت‌های سالم است.

کاربرد اصلی پرتو درمانی در معالجه و یا تقلیل امراض سرطانی  می‌باشد.

دیگر کاربردهای پرتودرمانی: از بین بردن سلولهای سرطانی و ضایعات ارگان‌های مختلف، بازتوانی و بهبود اعضای بدن بیمار(همچون کبد کلیه پروستات)، پیشگیری گسترش ضایعات اعضا و کاهش علائم بیماری (همانند درد).

دستگاه‌ها و ابزارهای مختلف و گوناگونی برای درمان و توانبخشی بیمار توسط مهندسان پزشک ساخته و در اختیار پزشکان قرار گرفته‌است. یکی از این دستگاه‌های مهم و پرکاربرد رادیوتراپی و یا پرتودرمانی می‌باشد. به بیانی دیگر پرتودرمانی، استفاده از اشعه پر انرژی (معمولا اشعه X ) به منظور از بین بردن سلولهای سرطانی و ضایعات ارگان‌های مختلف می‌باشد. به طور کلی رادیوتراپی را به ۳ قسمت رادیوتراپی خارجی، رادیوتراپی داخلی (براکی تراپی) و رادیوتراپی سیستمیک تقسیم می‌کنند. سلولهای سرطانی در مقایسه با سلولهای سالم به رادیو تراپی حساسیت بیشتری نشان می‌دهند و در نتیجه تعداد بیشتری از آنها از بین خواهند رفت البته رادیو تراپی بر سلولهای سالم ناحیه درمان نیز تاثیر می‌گذارد اما آنها بر خلاف سلولهای سرطانی معمولا بهبود یافته یا به سرعت خود را ترمیم می‌کنند.


 رادیوتراپی همچنان برای پیشگیری گسترش ضایعات اعضا و برای کاهش علائم بیماری (همانند درد) نیز به کار برده می‌شود. اصولاً در این دستگاهها برای شناسایی و مکان یابی تومور و بافت مورد نظر برای دریافت پرتو از انواع مختلف پرتونگاری استفاده می‌گردد که شاید بتوان مرسوم ترین آنها را پرتونگاری مقطعی تخمینی (CT)، تصاویر رزونانس مغناطیسی (MRI) و اخیرا پرتونگاری مقطعی نشر پوزیترون (PET) معرفی نمود. حال پس از شناسایی موقعیت بافت مورد نظر بایستی مرحله شبیه سازی را شروع نمود که بر اساس آن آناتومی بیمار برنامه ریزی می‌شود. استفاده از پرتو در درمان سرطان یک فرایند پیچیده‌است که در بر گیرنده متخصصان آموزش دیده و تعداد زیادی از عوامل به هم پیوسته‌است.


 متخصصین رادیوتراپی انکولوژی، متخصصین فیزیک پزشکی، دزیمتریست و متخصصین رادیوتراپی سالها دنبال لوازم و ابزار که به این فرایند، بخصوص در موقعیت یابی تومور، برنامه درمانی، اجرای درمان، و تحقیق کمک کنند، می‌گشتند. دقت در رادیوتراپی بسیار مهم است زیرا نتایج بالینی و تجربی نشان می‌دهند که کنترل تومور و پاسخ نرمال بافت می‌تواند یک عامل مهم درمقدار (دز) پرتو افشانی باشد و بنابراین، تغییرات کوچک در دز درمانی می‌تواند منجر به نتایج بزرگی در پاسخ تومور و یا بافت نرمال شود. به علاوه، دزهای تجویز شده درمانی تومور معمولاً الزاماً به دزی که برای بافت نرمال قابل تحمل است نزدیک است. بنابراین برای درمان بهینه، دز پرتوافشانی باید با دقت بسیار بالا انجام شود. یک میزان ±۵% توسط کمیسیون بین المللی سنجش و واحدهای پرتو افشانی (ICRU) پیشنهاد شده‌است.

نزدیک دو سوم از بیماران سرطانی در جریان مداوای خود از پرتودرمانی استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۰۴، این تعداد در آمریکا به ۱ میلیون نفر رسید. در این میان، سرطان پروستات ،سرطان ریه ، و سرطان سینه  ۵۶٪ معضلات را تشکیل می‌دادند.


منبع : ویکی پدیا

عوارض جانبی شیمی‌ درمانی و کنترل آن

شیمی درمانی

مردم از شنیدن واژه ی شیمی درمانی(Chemotherapy) وحشت دارند و بر این باور هستند که هر فردی که شیمی درمانی می ‌شود، به بیماری سرطانی و درمان ‌ناپذیری مبتلا است و به‌ زودی زندگی را وداع خواهد کرد، در حالی که چنین نیست.

 

سرطان وقتی رخ می ‌دهد که سلول ‌های بدن به‌ صورت غیر طبیعی و غیر قابل کنترل تکثیر شوند.

 

شیمی درمانی به وسیله ی جلوگیری از تقسیم و تکثیر سلول ‌های سرطانی موجب تخریب این روند می‌ شود.

 

 

داروهای شیمی درمانی از طریق خون به سلول ‌های سرطانی و تمام قسمت ‌های بدن منتقل می‌ شوند.این داروها روی سلول ‌های سالم هم اثر تخریبی دارند که به ‌صورت عوارض جانبی بروز می‌ کند؛ این عوارض موقتی هستند و با پایان درمان قطع می ‌شوند.

کاهش تعداد سلول ‌های خونی

یکی دیگر از مهم ‌ترین عوارض شیمی‌ درمانی، کاهش تعداد سلول ‌های خونی است. اهمیت این عارضه تا حدی است که می ‌تواند موجب مرگ بیمار شود. شما با مدیریت صحیح این عارضه می ‌توانید در موفقیت درمان تان نقش بسزایی داشته باشید. مقاله حاضر به شما کمک می ‌کند با همکاری پزشک و پرستار، بسیاری از مشکلات خونی ‌تان را رفع کنید.

اندام ‌های داخلی از قبیل مغز استخوان ،طحال و کلیه  به کمک سیستم گردش خون  و شبکه عروق وغدد لنفاوی کار تولید و تکامل سلول‌ های خونی را انجام می ‌دهند. مغز استخوان به‌ صورت یک بافت اسفنجی در داخل استخوان قرار دارد و به‌ طور دائم در حال ساختن سلول‌ های خونی است. محصول نهایی مغز استخوان، گلبول‌ های قرمز، گلبول‌ های سفید و پلاکت‌ ها است. این سلول‌ ها بعد از ساخته شدن توسط سیستم گردش خون و شبکه لنفاوی به نقاط مختلف بدن منتقل شده و وظایفی را انجام می ‌دهند.

داروهای شیمی ‌درمانی از طریق گردش خون به همه جای بدن منتقل شده، هر گونه رشد و تکثیر را متوقف کرده یا کاهش می ‌دهند. یکی از این نقاط، مغز استخوان است. کاهش رشد و تکثیر در مغز استخوان می ‌تواند موجب آنمی ، نوتروپنی و ترومبوسیتوپنی شود.

البته با توجه به نوع دارو و تفاوت سرعت رشد سلول‌ های خونی ممکن است یکی از 3 عارضه ی مذکور یا هر سه رخ دهد.

چه باید کرد؟

شیمی درمانی

در صورت بروز هر کدام از 3 عارضه، پزشک معالج، تدابیری را در نظر می ‌گیرد و با استفاده از روشی خاص، آن ‌را درمان می ‌کند.

ممکن است پزشک معالج به ‌دلیل کاهش سلول ‌های خونی میزان دارو را کاهش دهد یا مدتی درمان را به تاخیر بیندازد. برنامه ی درمانی که پزشک برای شما تعیین کرده بهترین تصمیمی است که می ‌توانسته اتخاذ کند. وقتی برنامه درمانی به هر دلیلی کاهش یابد یا به تاخیر بیفتد در واقع درمان، ناقص انجام شده است.

شیمی‌ درمانی روش ‌ها و مقادیر متفاوتی دارد. اگر سلول ‌های خونی کاهش شدید داشته باشند پزشک، برنامه ی درمانی را طوری تنظیم می‌ کند که مشکلی به ‌وجود نیاید.

گاهی هم به ‌رغم بروز مشکلات از بیمار می ‌خواهد که عوارض را تحمل کند تا برنامه ی درمانی تکمیل شود.

به گفته ی متخصصان خون، هر کدام از عارضه ‌های آنمی، نوتروپنی و ترومبوسیتوپنی نیازمند درمان اختصاصی هستند.

* فراورده های خونی

سازمان انتقال خون با پالایش خون‌ های اهدایی جهت آنمی و ترومبوسیتوپنی فراورده‌ هایی را آماده می‌ کند.

این فراورده‌ ها که شامل خون کامل، خون شسته شده و پلاکت است در بانک خون نگهداری می ‌شود و پزشک معالج در صورت نیاز تجویز می ‌کند. فراورده‌ های خونی بیشتر در مواقعی کاربرد دارد که نیاز باشد سریعا وضعیت گلبول قرمز و پلاکت بهبود پیدا کند.

* فاکتورهای رشد خون ساز(Hematopoietic Growth Factors)

این مواد، تولید سلول ‌های خونی را در مغز استخوان تحریک می‌ کنند. فاکتور رشد خون ساز اضافی در بدن می ‌تواند اثرات  شیمی درمانیروی مغز استخوان را تا میزان زیادی کنترل کند. در طول شیمی درمانی  ممکن است فاکتور رشد خون ساز به‌ صورت تزریقی تجویز شود تا تولید سلول‌ های خونی جدید به حفظ وضع سلامتی کمک کند. برای هر کدام از سلول‌ های خونی فاکتور رشد خون ساز اختصاصی وجود دارد که ممکن است در طول درمان از انواع آن ها استفاده شود. بیشتر فاکتورهای رشد خون ساز به‌ صورت تزریق زیر جلدی تجویز می ‌شود. محل تزریق می ‌تواند بازو، ران،  باسن یا شکم باشد و با توجه به نوع فاکتور رشد خون ساز به‌ صورت روزانه، یک روز در میان و هفتگی تزریق می ‌شود.

فاکتور‌های رشد خون ساز دارای عوارضی هستند که معمولا جدی نیستند و به ‌وسیله دارو درمانیبه خوبی قابل کنترل هستند. همه ی عوارض ناشی از تزریق فاکتور رشد خون ساز، موقتی بوده و با پایان درمان، ناپدید می‌ شوند.

بعضی از این عوارض عبارت هستند از:ادم (ورم)،تپش قلب ، درد استخوانی وافزایش فشار خون . علائمی که ممکن است بروز کنند عبارت هستند از:خون ریزی بینی ، خون ریزی دهان ولثه ، خون ریزی شدید در زمان قاعدگی ، خون مُردگی ریز و نقطه‌ ای در پوست، خون ریزی شدید واستفراغ یا مدفوع خونی .

ریزش مو

شیمی درمانی

ریزش مو یکی از عوارض شیمی درمانی در استفاده از برخی داروها است. ریزش مو در عین حال به طول مدت درمان و میزان مصرف دارو  بستگی دارد. در این افراد ریزش مو ناشی از آسیب به پیاز مو است و ساقه ی مو مقاومت خود را در مقابل شستن، فشار و شانه ‌زدن از دست می ‌دهد. ریزش مو معمولا حدودا پس از 2 هفته از روز شروع نخستین مرحله ی شیمی درمانی شروع می ‌شود و معمولا قابل برگشت است.

رویش جدید مو معمولا حدود 2 ماه پس از پایان  شیمی درمانیاست.سو تغذیه و کمبودپروتئین می ‌تواند به ریزش مو در بیماران شدت بخشد. از نظر روانی ریزش مو می ‌تواند اثرات منفی زیادی در بیماران به‌ خصوص خانم‌ های جوان داشته باشد.اضطراب، غم،خشم  و ترس از تمسخر دیگران موجب انزواطلبی بیماران می ‌شود و این اثرات روانی می‌ توانند بر روابط اجتماعی و حتی زندگی جنسی برخی از بیماران اثر کند.

چه باید کرد؟

برای جلوگیری و کاهش اثرات روانی منفی ناشی از ریزش مو می‌ توان قبل از درمان بیماران را به مقابله با آن آماده کرد.

البته روش ‌هایی برای جلوگیری یا کاهش ریزش مو در این بیماران پیدا شده است؛ هر چند خود این روش ‌ها تا حدودی مشکل‌ آفرین هستند ولی در کاهش ریزش مو و اثرات روانی منفی آن مؤثر هستند.

نکات مهم:

* در هنگام دریافت فاکتور رشد خون ساز، زمان بندی را طبق دستور پزشک رعایت کنید.

* در صورت تداخل  شیمی درمانیبا سایر برنامه ‌های  درمانی مانندواکسیناسیون  یا حوادث خاص با پزشک معالج مشورت کنید.

* هر سؤال مرتبط با وضعیت سلامتی ‌تان را یادداشت کرده و هنگام ویزیت از پزشک یا پرستار سؤال کنید.

* درمان را نیمه ‌کاره رها نکنید.

منبع : تبیان

نقش دقيق آنتي اکسيدان ها در بدن چيست؟




 نقش دقيق آنتي اکسيدان ها در بدن چيست؟

آنتی اکسیدان‌ها antioxidant موادی هستند که از تشکیل رادیکال‌های آزاد در سلول‌ها جلوگیری می‌کنند. آنتی اکسیدان‌ها نقش مهمی در پیشگیری از سرطان دارند. لوتئین و زیگزانتین از مواد آنتی اکسیدانی هستند که در تخم مرغ وجود دارند. این مواد آنتی اکسیدان باعث جلوگیری از بروز آب مرواریدمی‌شوند. از آنتی اکسیدان‌های مهم بدن می‌توان به ویتامین E اشاره کرد. بهترین منابع غذایی آنتی اکسیدان‌ها اگر چه سیستم‌های آنزیمی متعددی برای خنثی کردن رادیکال‌های آزاد در بدن وجود دارد، ولی آنتی اکسیدان‌های اصلی ویتامین‌های E ، C و بتاکاروتن هستند. سلنیم نیز بعنوان یک مادهٔ معدنی نقش آنتی اکسیدانی مهمی دارد. بدن قادر به تولید این ویتامین‌ها و مادهٔ معدنی نیست، بنابراین بایستی از طریق غذا آنها را دریافت کرد.

1- ویتامین C : نام دیگر این ویتامین، اسید اسکوربیک است که محلول در آب است و در تمامی مایعات بدن وجود دارد، به همین دلیل یکی از اولین خطوط دفاعی بدن است. ولی نمی‌تواند در بدن ذخیره شود، بنابراین باید به طور منظم و پیوسته میوه و سبزی مصرف کرد. نیاز روزانه آن ۶۰ میلی گرم است. دریافت ویتامین C به مقدار بیش از ۲۰۰۰ میلی گرم در روز در بعضی افراد، اثرات جانبی مضری مثل ایجاد سنگ کلیه، تهوع و اسهال دارد. مهم ترین منابع آن عبارتتد از: مرکبات، فلفل سبز، کلم بروکلی ، سبزیجات برگی شکل سبز، کیوی ، کلم، طالبی ، توت فرنگی ، اسفناج و سیب زمینی .

2- ویتامین E : ویتامینی محلول در چربی است که همراه با چربی‌ها در کبد و سایر بافت‌های بدن ذخیره می‌شود. ویتامین E اثرات مهمی در بدن دارد مثل تأخیر در پیری سلول‌ها و درمان آفتاب سوختگی . نیاز روزانه آن در مردان ۱۵ واحد بین المللی و در زنان ۱۲ واحد بین المللی است. 

منابع غذایی مهم ویتامین E : روغن‌های گیاهی، جوانه گندم، آجیل ، دانه‌ها، غلات سبوس دار، سبزیجات برگی شکل سبز.

3- بتاکاروتن: پیش ساز ویتامین A است که در بدن تبدیل به ویتامین A می‌شود. بررسی بیش از ۶۰۰ کاروتنوئید مختلف نشان داده‌است که بتاکاروتن (یکی از کاروتنوئیدهای مهم) سبزی‌ها و میوه‌های سبز، زرد و نارنجی را از تخریب ناشی از اشعه خورشید حفظ می‌کند. بنابراین تصور می‌شود چنین اثری را نیز در بدن داشته باشد. مقدار معینی برای دریافت آن وجود ندارد.

هویج، کدو حلوایی ، کلم بروکلی، سیب زمینی شیرین، اسفناج، گوجه فرنگی ، انواع کلم مثل کلم بروکلی، طالبی، هلو و زردآلو منابع غنی بتاکاروتن هستند.

نکته:

ویتامین A نقش آنتی اکسیدانی ندارد و دریافت مقادیر بالای آن برای بدن مسمومیت زا و خطرناک است.

 ۴- سلنیم: این ماده معدنی مانع تخریب سلول‌های بدن توسط مواد اکسیژن دار می‌شود، بنابراین از بروز سرطان جلوگیری می‌کند. بهتر است سلنیم لازم را از طریق مواد غذایی دریافت کنید، زیرا دریافت مقادیر بالای سلنیم از طریق مکمل‌ها برای بدن، سمی و خطرناک است. بهترین منابع غذایی شامل: ماهی ، گوشت قرمز، غلات، حبوبات، تخم مرغ ، مرغ و سیر است. سبزی‌هایی که در خاک‌های غنی از سلنیم، رشد می‌کنند، نیز منبع خوبی از سلنیم هستند.



نکاتی دربارۀ سرطان کبد

نکاتی دربارۀ سرطان کبد

نکاتی دربارۀ سرطان کبد
سرطان کبد اغلب در نتیجۀ عارضۀ سیروز یا هپاتیت مزمن B یا C به وجود می‌آید. ضمناً می‌تواند به علت متاستاز یک سرطان دیگر نیز ظاهر شود.

 

نکات مهمی دربارۀ این سرطان:

کبد یک عضو حیاتی است
کبد نقش بسیار مهمی در متابولیسم پروتئین ها، چربی ها، کربوهیدرات ها و هورمون ها بازی می‌کند. کبد به کمک صفرایی که می‌سازد، باعث هضم چربی ها و حذف بیلی روبین ها (ضایعات هموگلوبین) می‌شود؛ همچنین در ذخیرۀ کربوهیدرات ها دخالت دارد و در دفع سموم و خروج برخی داروها سهیم است.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا  به سرطان کبد قرار دارند؟

افراد مبتلا به سیروز: چه ابتلای شان به سرطان به علت مصرف بیش از حد الکل باشد چه به علت ویروس هپاتیت B یا C: در واقع، سرطان کبد تقریباً همیشه بر اثر ابتلا به سیروز یا هپاتیت مزمن ایجاد می‌شود. 
افراد بالای 50 تا 55 سال: میانگین سنی تشخیص سرطان کبد 63 سال است.
مردان: 79% موارد سرطان کبد، در مردان دیده می‌شود. در جهان، این سرطان به عنوان سومین علت مرگ مردان شناخته شده است.
مبتلایان به چاقی بیش از حد یا تجمع بیش از حد آهن درمان نشده (هموکروماتوز).
افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند: مصرف مواد غذایی آلوده به کپک باعث تولید مواد سرطان زا می‌شود (آفلاتوکسین).
شایان ذکر است که شیوع ابتلا به سرطان کبد از بیست سال پیش تا کنون افزایش چشمگیری داشته است، احتمالاً علت این امر افزایش مصرف الکل، سرایت ویروس هپاتیت B و C، و ابتلا به سیروز باشد.

آیا سرطان کبد علائم ویژه ای دارد؟
سرطان کبد ممکن است خود را به شکل دردهای شکمی، تب، زردی، خستگی، تهوع، لاغری، آب آوردن شکم (جمع شدن مایع در حفرۀ شکمی) و ... نشان دهد.
اما در اغلب موارد، سرطان کبد به شکلی اتفاقی و در جریان اسکن کشف می‌گردد.
در اینجا باید خاطر نشان کنیم که کبد می‌تواند محل متاستاز یک سرطان دیگر هم باشد (سینه، کولون، تخمدان): بیش از یک سوم تمام سرطان ها به کبد سرایت می‌کنند.   
تشخیص سرطان کبد چه طور ممکن است؟
تشخیص سرطان کبد حتماً نیازمند تصویربرداری پزشکی (اسکن شکمی، MRI و/ یا سی تی اسکن) است که نشان دهندۀ وجود جراحت است. ضمناً با مشاهدۀ افزایش غلظت آلفافتوپروتئین در خون، می‌توان به وجود تومور پی برد. در نهایت، اگر لازم باشد، بیوپسی (نمونه برداری) می‌تواند وجود سرطان کبد را تأیید کند.

درمان های سرطان کبد چیست؟
درمان بستگی به اندازۀ تومور دارد. اگر تومور کوچک باشد، پیوند کبد در نظر گرفته می‌شود، اما این شرایط استثناست و بیشتر برای بیماران جوان در نظر گرفته می‌شود، ضمن اینکه انجام این پیوند نیازمند زمانی طولانی برای انتظار یک کبد پیوندی است.
رایج ترین درمان، انجام جراحی و خارج کردن تومور از کبد است. روش های دیگر جایگزین نیز ممکن است پیشنهاد شوند، مانند رادیو فرکانس (از بین بردن تومور به وسیلۀ حرارت)، الکلیزاسیون (تزریق مستقیم الکل در تومور) یا شیمی درمانی (داروهایی که درون سرخرگ های کبد تزریق می‌شوند). باید یادآوری کرد که شیمی درمانی برای درمان انواع دیگر سرطان هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما اثربخشی آن بر سرطان کبد بسیار کم است، ضمناً تحمل این درمان بسیار سخت است.
چگونه می‌توان از بروز سرطان کبد پیشگیری کرد؟
•عدم مصرف الکل.
•محافظت از خود در مقابل هپاتیت ویروسی: واکسیناسیون در مقابل هپاتیت B، استفاده از وسایل استریل شده و یک بار مصرف برای تزریق درون وریدی، سوراخ کردن و تتو و... .
•رعایت اصول تشخیص هپاتیت، و اقدام برای درمان آن با هدف جلوگیری از عوارض.
•متاستاز کبد نیز بسیار رایج است بنابراین پیشگیری و تشخیص زودتر از موعد تمام انواع سرطان ها روشی برای پیشگیری از سرطان کبد محسوب می‌شود.

 
تهیه و ترجمه : گروه سلامت سیمرغ

رانندگي زياد خطر ابتلا به سرطان پوست را تشديد مي‌كند

رانندگي زياد خطر ابتلا به سرطان پوست را تشديد مي‌كند

نتايج يك تحقيق جديد نشان داده است كه رانندگي زياد و افراطي خطر ابتلا به سرطان پوست را افزايش 

مي‌دهد.

متخصصان با بررسي گروه 1050 نفري از بيماران در سنت لوئيس كه به سرطان پوست در ناحيه صورت

مبتلا شده بودند،‌ دريافتند كه اين سرطان معمولات در سمت چپ صورت يعني سمتي كه صورت در كنار 

پنجره خودرو در حين رانندگي قرار مي‌گيرد، بروز مي‌كند.

 

محققان مي‌گويند؛ علاوه بر اين، يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اين فاكتور در مردان بيشتر وجود دارد.

سايت اينترنتي لايوساينس به نقل از دكتر اسكوت فوسكو رييس پوست شناسي در دانشكده پزشكي دانشگاه 

سنت لوئيس آورده است: رانندگان بايد نسبت به ميزان تماس با نور خورشيد به هنگام نشستن پشت رل، 

هوشيار باشند.

محققان تاكيد دارند كه انجام اقدامات ايمني مثل استفاده از دستكش و عينك مناسب و نيز استفاده صحيح از 

ضد آفتاب‌ها مي‌توانند در پيشگيري از بروز سرطان پوست به ويژه در افرادي كه شغل رانندگي دارند، مفيد 

باشند.

شرح اين تحقيقات در مجله درماتولوژي آكادمي آمريكا منتشر شده است. 


منبع:http://tandorosti.akairan.com

رانندگي زياد خطر ابتلا به سرطان پوست را تشديد مي‌كند

رانندگي زياد خطر ابتلا به سرطان پوست را تشديد مي‌كند

نتايج يك تحقيق جديد نشان داده است كه رانندگي زياد و افراطي خطر ابتلا به سرطان پوست را افزايش 

مي‌دهد.

متخصصان با بررسي گروه 1050 نفري از بيماران در سنت لوئيس كه به سرطان پوست در ناحيه صورت

مبتلا شده بودند،‌ دريافتند كه اين سرطان معمولات در سمت چپ صورت يعني سمتي كه صورت در كنار 

پنجره خودرو در حين رانندگي قرار مي‌گيرد، بروز مي‌كند.

 

محققان مي‌گويند؛ علاوه بر اين، يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اين فاكتور در مردان بيشتر وجود دارد.

سايت اينترنتي لايوساينس به نقل از دكتر اسكوت فوسكو رييس پوست شناسي در دانشكده پزشكي دانشگاه 

سنت لوئيس آورده است: رانندگان بايد نسبت به ميزان تماس با نور خورشيد به هنگام نشستن پشت رل، 

هوشيار باشند.

محققان تاكيد دارند كه انجام اقدامات ايمني مثل استفاده از دستكش و عينك مناسب و نيز استفاده صحيح از 

ضد آفتاب‌ها مي‌توانند در پيشگيري از بروز سرطان پوست به ويژه در افرادي كه شغل رانندگي دارند، مفيد 

باشند.

شرح اين تحقيقات در مجله درماتولوژي آكادمي آمريكا منتشر شده است. 


منبع:http://tandorosti.akairan.com