آب درمانی وورزش در آب

ورزشهای آبی

شنا کردن و ورزش در آب گرم، به خصوص برای مفاصل سفت و آزرده مناسب است. آب گرم (بین 28تا 35 درجه ) به شل شدن عضلات و کاهش درد کمک می­کند. آب مانند تکیه گاه عمل می­کند و در نتیجه فشار کمتری به استخوان­بندی لگن، زانوها و ستون مهره­هایتان وارد می­شود. ورزشهای آب گرم را می توانید در حالت ایستاده و نشسته ایجاد دهید. ارتفاع آب در حالت ایستاده تا شانه یا سینه است. در آب عمیق­تر از تیوبهای بادی یا جلیقه یا کمربند شنا استفاده کنید تا در حین ورزش کردن در آب شناور بمانید.

مینیسک  .آسیب مینیسک

Meniscus tear

منیسک ها نقش مهمی در حفظ سلامت، ثبات و عملکرد مناسب مفاصل دارند. آناتومی منیسک داخلی و خارجی، به تفسیر نحوه بیومکانیک عملکردی مفصل کمک می کند. از نمای فوقانی، منیسک داخلی به شکل C و منیسک خارجی به شکل O می باشند )(. قسمت حاشیه منیسک ها )شاخ ها(، ضخیم و محدب است، اما در مرکز نازک و مقعر می باشد. این آرایش به منظور فراهم آوردن سطح تماس بزرگتر برای کندیل های گرد استخوان ران و سطح نسبتاً صاف تیبیا شکل گرفته است. منیسک ها به صورت جداگانه حرکتی ندارند. منیسک ها در قسمت قدامی، توسط لیگامان ها به یکدیگر و به رباط صلیبی قدامی، پاتلا، استخوان ران و استخوان تیبیا متصل می شوند

تغييرات قلبي عروقي در کهنسالی

تغييرات قلبي – عروقي در کهنسالی

ورزش کردن برای سالمندان چه فوایدی دارد؟

با افزايش سن ميزان انعطاف پذيري عروق کاهش – فشار خون سيستولي افزايش – حساسيت سيستم بارورسپتور کاهش و ميزان اتوماتيسيته گره سينوسي- بطني کاهش مي يابد و بطن چپ هيپرتروفي مي شود. تغييرات تطابقي در هنگام ورزش مانند افزايش اختلاف اکسيژن سياهرگي- سرخرگي در عروق محيطي افزايش اندازه قلب افزايش کار پمپ قلب – عملکرد بطن چپ و  برون ده آن  که در سالمندان به اندازه جوانان اتفاق نمي افتد.سالمندان در اثر پيري دچار سختي و ضخامت ديواره بطن چپ و آرتري ها مي باشند که قدرت تطابق آنها را با بيماريهاي عروق کرونر کاهش مي دهد. در حين عملهاي جراحي تأمين حجم داخل عروقي بسيار مهم است چرا که قلب سالمندان بسيار بيشتر از جوانان به پيش بار وابسته مي باشد. از آنجا که به واسطه سختي عروق پس بار قلب افزايش يافته حساسيت به کتکول آمين ها و پاسخهاي وازوکانستريکتيو کاهش مي يابد.

آرتروسکوپی چیست و آرتروسکوپ چه وسیله ای است


     290
 
آرتروسکوپی یک وسیله جراحی است که پزشک متخصص ارتوپدی از آن برای دیدن داخل مفصل به جهت تشخیص یا درمان بیماری استفاده میکند. کلمه آرتروسکوپی به معنای دیدن داخل مفصل است. Arthro به معنای مفصل و scopy به معنای دیدن است. در واقع یک آرتروسکوپ یک مفصل بین است. پزشک معالج با دیدن داخل مفصل میتواند بسیاری از بیماریهای آنرا تشخیص داده و میتواند اقدام به درمان جراحی بعضی از آنها از طریق ارتروسکوپ کند.

چرا نیاز به آرتروسکوپی دارم

روند تشخیص بیماری های مفصلی معمولا از مراحل خاصی میگذرد. پزشک ابتدا سعی میکند با صحبت با بیمار اطلاعات لازم در مورد مشکلات وی را از او بگیرد. سپس وی را معاینه میکند و بعد از آن از طریق انجام آزمایشات و تصویربرداری هایی مانند رادیوگرافی ساده، سی تی اسکن  یا ام آر آی سعی میکند به تشخیص بیماری نزدیک تر شود. گاهی اوقات بعد از انجام اقدامات ذکر شده تشخیص دقیق بیماری امکانپذیر نیست. در این موارد ممکن است بتوان از طریق ارتروسکوپ و دیدن داخل مفصل تشخیص بیماری را امکانپذیر کرد. با استفاده از آرتروسکوپ میتوان پارگی لیگامان ها را در شانه و زانو درمان کرد. میتوان غضروف آسیب دیده در شانه یا زانو و منیسک آسیب دیده در زانو را ترمیم یا خارج کرد.

ترمیم یا بازسازی رباط صلیبی قدامی در زانو و یا خروج بافت های ملتهب در زانو، شانه، آرنج، مچ دست و مچ پا با آرتروسکوپ امکانپذیر است. آرتروسکوپ میتواند به خروج استخوان ها یا غضروف های آزاد در شان، زانو، آرنج ، مچ دست و مچ پا کمک کند. به توسط آرتروسکوپ میتوان سندرم کانال کارپ  را در ناحیه مچ دست درمان کرد. گرچه میتوان رون هر مفصلی را با آرتروسکوپ دید ولی انجام آرتروسکوپی در شش مفصل بیشتر انجام میشود که عبارتند از زانو، شانه، آرنج، مفصل ران، مچ دست و مچ پا.

 

توضیح تکنیک آرتروسکوپی

مهمترین قسمت یک آرتروسکوپ یک لوله فلزی توخالی به اندازه تقریبی یک نی است ( منظور نی هایی است که برای نوشیدن مایعات از آنها استفاده میشود). در یک انتهای این لوله فلزی یک دوربین فیلمبرداری بسیار دقیق قرار گرفته است و در درون لوله تعداد زیادی عدسی وجود دارد. پزشک متخصص ارتوپد از طریق یک شکاف چند میلیمتری این لوله را وارد فضای مفصلی کرده و سپس تصاویر تهیه شده توسط دوربین به یک مانیتور با وضوح بالا منتقل میشود تا پزشک معالج بتواند تصاویر داخل مفصل را روی مانتیتور ببیند.

یک منبع نور پرقدرت از طریق همان لوله نور کافی را برای دیدن داخل مفصل در اختیار میگذارد. از طریق یک شکاف دیگر در روی مفصل لوله باریک دیگری وارد مفصل میشود تا از طریق آن مقداری مایعات به داخل آن فرستاده شود. هدف از این کار یکی اینست که مایع کدر داخل مفصل خارج شده و یک مایع شفاف و زلال جای آنرا بگیرد تا داخل مفصل بهتر دیده شود و دلیل دیگر افزایش حجم داخل مفصل است تا به این طریق اجزای مفصل بیشتر از هم فاصله گرفته و بهتر دیده شوند و فضا برای حرکت آرتروسکوپ در مفصل نیز مهیا شود.

 پزشک ارتوپد میتواند بسیاری از قسمت های داخل مفصل را از طریق آرتروسکوپ ببیند و بیماری ها و ضایعات آنرا تشخیص دهد. پزشک معالج ممکن است از طریق شکاف کوچک دیگری در مفصل ابزارهای جراحی خاصی را به داخل آن فرستاده و از طریق آنها اقدام به درمان جراحی بعضی از ضایعات درون مفصلی کند. این وسایل بسیار متنوع هستند. بعضی از آنها مانند چاقو برای بریدن بکار برده میشوند. با بعضی دیگر که یک سر چرخنده دارد میتوان قسمت هایی از بافتهای داخل مفصل را تراشید. میتوان از لیزر هم در حین آرتروسکوپی استفاده کرد.

مراحل انجام آرتروسکوپی

معمولا درمان آرتروسکوپی بصورت یک جراحی سرپایی است به این منظور که بیمار مدت کوتاهی معمولا چند ساعت قبل از جراحی در بیمارستان بستری شده و بعد از آرتروسکوپی میتواند در همان روز از بیمارستان مرخص شود. مانند هر عمل جراحی دیگر بیمار باید به توسط متخصص بیهوشی تحت بیهوشی عمومی یا بیحس کمری یا بندرت بیحسی محلی قرار بگیرد. پس باید قبل از شروع عمل بیمار حداقل بمدت هشت ساعت چیزی نخورده و نیاشامیده باشد. کل آرتروسکوپی ممکن است چیزی حدود نیم تا یک ساعت وقت ببرد.
اگر در حین عمل بطور کامل بیهوش نشده باشید شما هم میتوانید از طریق مانیتور شاهد آرتروسکوپی باشید. در انتهای جراحی، وسایل خارج شده و شکاف های پوستی بخیه شده و پانسمان میشوند.

عوارض آرتروسکوپی چیست

عوارض آرتروسکوپی زیاد نیست ولی مانند هر جراحی دیگر احتمال عفونت، التهاب وریدها، تورم و خونریزی زیاد، آسیب و عروق یا اعصاب وجود دارد. احتمال عارضه در آرتروسکوپی اگر به درستی انجام شود کمتر از یک درصد است.

 

آرتروسکوپی چه مزایایی دارد

گرچه توجه به آرتروسکوپی از جانب مردم بیشتر به علت استفاده از آن در درمان ورزشکاران معروف بدست آمد، ولی درمان با آرتروسکوپ در بعضی بیماری ها میتواند موجب ساده شدن عمل جراحی، درد کمتر بیمار بعد از جراحی و دوران نقاهت کوتاهتر میشود. بیمار معمولا همان روز یا روز بعد از جراحی میتواند از بیمارستان مرخص شود. خیلی از اوقات بیمار میتوان بعد از چند روز به سر کارش برگردد.

منبع : ایران ارتوپد 

انواع  مفاصل متحرک


 

محلی که استخوان ها در کنار یکدیگر قرار گرفته اند را مفصل میگویند. از لحاظ کارکردی سه نوع مفصل در بدن انسان وجود دارد. یکی از آنها مفاصل متحرک یا دی آرتروز است. در این نوع مفاصل دو استخوان تشکیل دهنده مفصل کاملا آزادانه در کنار یکدیگر حرکت میکنند.

مفاصل متحرک یا دی آرتروز انواع گوناگون دارند که عبارتند از

 

     

مفصل گوی و کاسه ای Ball and socket joint

در این مفاصل سر یک استخوان به شکل کره و سر استخوان دیگر به شکل یک کاسه است و این دو استخوان در یکدیگر فرو میروند مانند مفاصل ران و شانه. این مفاصل در همه جهات حرکت میکنند

 

مفصل لولایی Hinge joint

مانند لولا فقط در یک جهت اجازه خم و راست شدن را میدهد مانند مفاصل آرنج و زانو و مچ پا


 

    

مفصل محوری Pivot joint

در این مفاصل یک استخوان حول محور مرکزی استخوان دیگر میچرخد مانند مفصل بین استخوان های زند زیرین و زبرین و یا مفصل بین مهره های اول و دوم گردن

 

 

مفصل لقمه ای Condyloid joint

در این مفاصل انتهای یک استخوان که به شکل بیضوی و تخم مرغی است در حفره استخوان دیگر که آنهم بیضوی است میچرخد مانند مفصل مچ دست


      

 

مفصل لغزنده Sliding joint

در این مفاصل دو استخوان مجاور بصورت محدودی در کنار هم کمی میلغزند. این استخوان ها در محل مفصل به توسط رباط های بسیار قوی به هم متصل شده و حرکت کمی دارند مانند مفاصل بین استخوانچه های مچ دست و یا مفصل بین استخوان ساکروم و ایلیوم در لگن

 

 

مفصل زینی شکل Saddle joint

دو استخوان مجاور در این مفاصل مانند زین اسب در هم فرو رفته اند مانند مفصل بین اولین متاکارپ و استخوان تراپزیوم در مچ دست


نکاتی دربارۀ سرطان کبد

نکاتی دربارۀ سرطان کبد

نکاتی دربارۀ سرطان کبد
سرطان کبد اغلب در نتیجۀ عارضۀ سیروز یا هپاتیت مزمن B یا C به وجود می‌آید. ضمناً می‌تواند به علت متاستاز یک سرطان دیگر نیز ظاهر شود.

 

نکات مهمی دربارۀ این سرطان:

کبد یک عضو حیاتی است
کبد نقش بسیار مهمی در متابولیسم پروتئین ها، چربی ها، کربوهیدرات ها و هورمون ها بازی می‌کند. کبد به کمک صفرایی که می‌سازد، باعث هضم چربی ها و حذف بیلی روبین ها (ضایعات هموگلوبین) می‌شود؛ همچنین در ذخیرۀ کربوهیدرات ها دخالت دارد و در دفع سموم و خروج برخی داروها سهیم است.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا  به سرطان کبد قرار دارند؟

افراد مبتلا به سیروز: چه ابتلای شان به سرطان به علت مصرف بیش از حد الکل باشد چه به علت ویروس هپاتیت B یا C: در واقع، سرطان کبد تقریباً همیشه بر اثر ابتلا به سیروز یا هپاتیت مزمن ایجاد می‌شود. 
افراد بالای 50 تا 55 سال: میانگین سنی تشخیص سرطان کبد 63 سال است.
مردان: 79% موارد سرطان کبد، در مردان دیده می‌شود. در جهان، این سرطان به عنوان سومین علت مرگ مردان شناخته شده است.
مبتلایان به چاقی بیش از حد یا تجمع بیش از حد آهن درمان نشده (هموکروماتوز).
افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند: مصرف مواد غذایی آلوده به کپک باعث تولید مواد سرطان زا می‌شود (آفلاتوکسین).
شایان ذکر است که شیوع ابتلا به سرطان کبد از بیست سال پیش تا کنون افزایش چشمگیری داشته است، احتمالاً علت این امر افزایش مصرف الکل، سرایت ویروس هپاتیت B و C، و ابتلا به سیروز باشد.

آیا سرطان کبد علائم ویژه ای دارد؟
سرطان کبد ممکن است خود را به شکل دردهای شکمی، تب، زردی، خستگی، تهوع، لاغری، آب آوردن شکم (جمع شدن مایع در حفرۀ شکمی) و ... نشان دهد.
اما در اغلب موارد، سرطان کبد به شکلی اتفاقی و در جریان اسکن کشف می‌گردد.
در اینجا باید خاطر نشان کنیم که کبد می‌تواند محل متاستاز یک سرطان دیگر هم باشد (سینه، کولون، تخمدان): بیش از یک سوم تمام سرطان ها به کبد سرایت می‌کنند.   
تشخیص سرطان کبد چه طور ممکن است؟
تشخیص سرطان کبد حتماً نیازمند تصویربرداری پزشکی (اسکن شکمی، MRI و/ یا سی تی اسکن) است که نشان دهندۀ وجود جراحت است. ضمناً با مشاهدۀ افزایش غلظت آلفافتوپروتئین در خون، می‌توان به وجود تومور پی برد. در نهایت، اگر لازم باشد، بیوپسی (نمونه برداری) می‌تواند وجود سرطان کبد را تأیید کند.

درمان های سرطان کبد چیست؟
درمان بستگی به اندازۀ تومور دارد. اگر تومور کوچک باشد، پیوند کبد در نظر گرفته می‌شود، اما این شرایط استثناست و بیشتر برای بیماران جوان در نظر گرفته می‌شود، ضمن اینکه انجام این پیوند نیازمند زمانی طولانی برای انتظار یک کبد پیوندی است.
رایج ترین درمان، انجام جراحی و خارج کردن تومور از کبد است. روش های دیگر جایگزین نیز ممکن است پیشنهاد شوند، مانند رادیو فرکانس (از بین بردن تومور به وسیلۀ حرارت)، الکلیزاسیون (تزریق مستقیم الکل در تومور) یا شیمی درمانی (داروهایی که درون سرخرگ های کبد تزریق می‌شوند). باید یادآوری کرد که شیمی درمانی برای درمان انواع دیگر سرطان هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما اثربخشی آن بر سرطان کبد بسیار کم است، ضمناً تحمل این درمان بسیار سخت است.
چگونه می‌توان از بروز سرطان کبد پیشگیری کرد؟
•عدم مصرف الکل.
•محافظت از خود در مقابل هپاتیت ویروسی: واکسیناسیون در مقابل هپاتیت B، استفاده از وسایل استریل شده و یک بار مصرف برای تزریق درون وریدی، سوراخ کردن و تتو و... .
•رعایت اصول تشخیص هپاتیت، و اقدام برای درمان آن با هدف جلوگیری از عوارض.
•متاستاز کبد نیز بسیار رایج است بنابراین پیشگیری و تشخیص زودتر از موعد تمام انواع سرطان ها روشی برای پیشگیری از سرطان کبد محسوب می‌شود.

 
تهیه و ترجمه : گروه سلامت سیمرغ

رانندگي زياد خطر ابتلا به سرطان پوست را تشديد مي‌كند

رانندگي زياد خطر ابتلا به سرطان پوست را تشديد مي‌كند

نتايج يك تحقيق جديد نشان داده است كه رانندگي زياد و افراطي خطر ابتلا به سرطان پوست را افزايش 

مي‌دهد.

متخصصان با بررسي گروه 1050 نفري از بيماران در سنت لوئيس كه به سرطان پوست در ناحيه صورت

مبتلا شده بودند،‌ دريافتند كه اين سرطان معمولات در سمت چپ صورت يعني سمتي كه صورت در كنار 

پنجره خودرو در حين رانندگي قرار مي‌گيرد، بروز مي‌كند.

 

محققان مي‌گويند؛ علاوه بر اين، يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اين فاكتور در مردان بيشتر وجود دارد.

سايت اينترنتي لايوساينس به نقل از دكتر اسكوت فوسكو رييس پوست شناسي در دانشكده پزشكي دانشگاه 

سنت لوئيس آورده است: رانندگان بايد نسبت به ميزان تماس با نور خورشيد به هنگام نشستن پشت رل، 

هوشيار باشند.

محققان تاكيد دارند كه انجام اقدامات ايمني مثل استفاده از دستكش و عينك مناسب و نيز استفاده صحيح از 

ضد آفتاب‌ها مي‌توانند در پيشگيري از بروز سرطان پوست به ويژه در افرادي كه شغل رانندگي دارند، مفيد 

باشند.

شرح اين تحقيقات در مجله درماتولوژي آكادمي آمريكا منتشر شده است. 


منبع:http://tandorosti.akairan.com

رانندگي زياد خطر ابتلا به سرطان پوست را تشديد مي‌كند

رانندگي زياد خطر ابتلا به سرطان پوست را تشديد مي‌كند

نتايج يك تحقيق جديد نشان داده است كه رانندگي زياد و افراطي خطر ابتلا به سرطان پوست را افزايش 

مي‌دهد.

متخصصان با بررسي گروه 1050 نفري از بيماران در سنت لوئيس كه به سرطان پوست در ناحيه صورت

مبتلا شده بودند،‌ دريافتند كه اين سرطان معمولات در سمت چپ صورت يعني سمتي كه صورت در كنار 

پنجره خودرو در حين رانندگي قرار مي‌گيرد، بروز مي‌كند.

 

محققان مي‌گويند؛ علاوه بر اين، يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اين فاكتور در مردان بيشتر وجود دارد.

سايت اينترنتي لايوساينس به نقل از دكتر اسكوت فوسكو رييس پوست شناسي در دانشكده پزشكي دانشگاه 

سنت لوئيس آورده است: رانندگان بايد نسبت به ميزان تماس با نور خورشيد به هنگام نشستن پشت رل، 

هوشيار باشند.

محققان تاكيد دارند كه انجام اقدامات ايمني مثل استفاده از دستكش و عينك مناسب و نيز استفاده صحيح از 

ضد آفتاب‌ها مي‌توانند در پيشگيري از بروز سرطان پوست به ويژه در افرادي كه شغل رانندگي دارند، مفيد 

باشند.

شرح اين تحقيقات در مجله درماتولوژي آكادمي آمريكا منتشر شده است. 


منبع:http://tandorosti.akairan.com