در بیماری آرنج گلف باز (Golfer's elbow)، تاندون هایی که ساعد دست را به آرنج متصل می کنند، دچار درد و التهاب می شود. درد این بیماری در قسمت داخلی استخوان آرنج بروز می کند. این درد معمولا با استراحت خوب می شود.
معمولا بیماری آرنج گلفباز در اثر استفاده زیاد از عضلات ساعد رخ می دهد و چون در بازی گلف زیاد دیده می شود، به این نام خوانده می شود.
البته باید گفت این بیماری، فقط در گلف بازان دیده نمی شود. هر گونه حرکات تکراری مچ و یا ساعد دست می تواند این بیماری را بوجود آورد.
حرکات و یا خم کردن تکراری ساعد و یا مچ دست می تواند باعث کشیدگی و یا پاره شدن تاندون ها شود.
علت بیماری آرنج گلفباز
اگر عضلات و تاندون هایی که مچ و انگشتان دست را کنترل می کنند، دچار آسیب شوند، بیماری آرنج گلف باز بوجود می آید.
این آسیب در اثر فشار مکرر و بیش از اندازه به مچ و انگشتان بوجود می آید.
علائم بیماری آرنج گلفباز
- حساسیت و درد زیاد موقع لمس داخل آرنج. برخی مواقع، درد به ساعد نیز کشیده می شود.
- سفتی آرنج
- ضعف دست ها و مچ
- بی حسی و سوزن سوزن شدن انگشتان (معمولا انگشت کوچک و انگشت کناری آن را در بر می گیرد)
- درد ممکن است ناگهان ظاهر شود.
در بیماری آرنج تنیس بازان، تاندون خارجی آرنج، آسیب می بیند. در حالی که در آرنج گلف باز، تاندون داخلی آرنج، تخریب می شود
درد آرنج گلف باز با چه کارهایی بدتر می شود؟
- حرکت دادن راکت و یا چوبدستی گلف
- فشار دادن و یا پرتاب کردن توپ
- تکان دادن دست
- بستن و یا باز کردن دستگیره درب
- برداشتن چیزی از روی زمین
- خم کردن مچ دست به طرف ساعد
فعالیت هایی که موجب ایجاد آرنج گلف باز می شوند
- بازی گلف: گرفتن و یا حرکت دادن نادرست چوب دستی گلف باعث تخریب ماهیچه ها و تاندون ها می شود.
- ورزش های با راکت : راکت های بسیار کوچک و سنگین باعث ابتلا به این بیماری می شوند.
- ورزش های پرتابی مانند بیسبال
- وزنه برداری
- نقاشی کردن
- استفاده از چنگک و چکش
- تکه تکه کردن چوب ها
- تایپ کردن و حرکات تکراری مچ، دست و یا بازو
افراد در معرض خطر بیماری آرنج گلفباز
- افرادی که از ابزارهایی از قبیل: پیچ گوشتی، چکش و چنگک استفاده می کنند.
- نقاشان
- ورزش های پر خطر عبارتند از تنیس، بولینگ و بیسبال
- این بیماری بیشتر در مردان می باشد.
- افراد در سنین 20 تا 49 سالگی تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند.
بر اساس شدت بیماری، درد ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بهبودی حاصل شود
راه های تشخیص بیماری آرنج گلفباز
- بر اساس وضعیت سلامتی بیمار و معاینه جسمی، تشخیص داده می شود.
- برای ارزیابی درد و سفتی، پزشک ممکن است به منطقه آسیب دیده فشار وارد کند و یا از شما بخواهد آرنج، مچ و انگشتانتان را به شیوه های مختلف حرکت دهید.
- با استفاده از اشعه X ، پزشک سایر علل درد آرنج مانند: شکستگی و یا آرتریت را بررسی می کند.
- برای ارزیابی بهتر، پزشک از شما MRI را نیز می خواهد.
عوارض بیماری آرنج گلفباز
- درد مزمن آرنج
- محدودیت حرکت دست
- گرفتگی دائمی در آرنج
درمان بیماری آرنج گلفباز
- استراحت کردن : اگر درد وجود دارد، باید تا توقف درد به موضع آسیب دیده استراحت دهید.
- قرار دادن یخ بر موضع آسیب دیده : مدت 15 تا 20 دقیقه یخ را در محل آسیب دیده قرار دهید و اینکار را چهار بار در روز انجام دهید. برای مدت 5 دقیقه، با یخ سمت داخلی آرنج را ماساژ دهید و این کار را 2 تا 3 بار در روز انجام دهید.
- انجام حرکات کششی و تقویتی
- کاهش حرکات آرنج: آرنج را بانداژ کنید یا آتل ببندید. در موقع بلند کردن اجسام، مچ دست را محکم کنید.
- مصرف مسکن های ضد درد
- اگر این مسکن ها درد را کم نکند، پزشک تزریق کورتیزون را برای کاهش درد و ورم تجویز می کند.
- عمل جراحی به ندرت لازم است. اما اگر علائم به گزینه های قبل جواب ندهد، جراحی انجام می شود.
بر اساس شدت بیماری، درد ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بهبودی حاصل شود.
مقایسه دو بیماری آرنج گلف باز و آرنج تنیس باز
هر دوی این بیماری ها در اثر التهاب تاندون های آرنج دست رخ می دهند.
تفاوت این دو بیماری عبارت است از:
در آرنج تنیس باز، تاندون خارجی آرنج، آسیب می بیند. در حالی که در آرنج گلف باز، تاندون داخلی آرنج، تخریب می شود.
بیماری آرنج تنیس باز شایع تر است.
منبع : تبيان
به نام يكتا خالق هستي