لووتیروکسین و خطر شکستگی در سالمندان
سالمندان مبتلا به هیپوتیروئیدی نسبت به جوانان به دوزهای کمتر لووتیروکسین به عنوان درمان جایگزین نیاز دارند. با این حال بسیاری از سالمندان تحت درمان بیش از حد قرار می گیرند و در نتیجه، هیپرتیروئیدی ایاتروژنیک پیدا می کنند که یک عامل خطر شکستگی است. در این مطالعه مورد-شاهدی، محققان به ارزیابی اثرات دوز لووتیروکسین بر خطر شکستگی در 214 هزار فرد کانادایی (بیشتر یا مساوی 70 سال سن با میانگین سنی 82 سال) تحت درمان لووتیروکسین بین سالهای 7-2002 پرداختند. پس از میانگین پیگیری 3/8 سال، 22 هزار شرکت کننده (88% زن) دچار شکستگی شدند. پس از تعدیل از نظر عوامل مخدوش کننده متعدد و در مقایسه با مصرف قبلی لووتیروکسین در گذشته دور (بر حسب تعریف یعنی قطع شده بیش از 180 روز قبل از بروز شکستگی)، مصرف لووتیروکسین در حال حاضر و در گذشته نزدیک (قطع شده بین 15-180 روز قبل از بروز شکستگی) با افزایش معنی دار خطر شکستگی همراه بود (نسبت شانس به ترتیب 1/9 و 1/3). دوز روزانه در مصرف کنندگان فعلی لووتیروکسین هم بر خطر شکستگی تاثیر داشت؛ به این صورت که در مقایسه با دوزهای کم لووتیروکسین (بر حسب تعریف کمتر از 0/04-0/09 میلی گرم) دوزهای بالا (بیشتر از 0/09 میلی گرم) و متوسط (بین 0/04-0/09 میلی گرم) به صورت معنی داری با خطر بیشتر هرگونه شکستگی همراه بودند (نسبت شانس به ترتیب 3/5 و 2/6). نتایج درمورد شکستگی هیپ به تنهایی و نیز برای هر دو جنس، مشابه گزارش شد. رهنمود: این مطالعه مصرف فعلی و اخیر لووتیروکسین را با افزایش خطر شکستگی درسالمندان نشان داد. بعلاوه، یک ارتباط دوز-پاسخ مشاهده شد. یک محدودیت عمده این مطالعه این است که داده هایی در مرود استفاده از سطح هورمون محرک تیروئید (TSH) برای هدایت دوز لووتیروکسین به دست نداده است. با وجود این، یافته های این مطالعه به ما یادآوری می کنند که بیماران تحت درمان با لووتیروکسین را پایش نماییم و از سرکوب سطح TSH که نشانگر هیپرتیروئیدی ایاتروژنیک است، جلوگیری کنیم |
به نام يكتا خالق هستي