خلاصه‌ای از فصل «بیماری دیسک کمری» از کتاب Youmans and Winn Neurological Surgery

1. پاتوفیزیولوژی و اپیدمیولوژی

با افزایش سن، دیسک‌های بین‌مهره‌ای دچار دژنراسیون می‌شوند که می‌تواند منجر به کاهش ارتفاع دیسک، فتق دیسک و تنگی کانال نخاعی شود.

عوامل خطر شامل سن بالا، فعالیت‌های فیزیکی سنگین، سیگار کشیدن و ژنتیک هستند.

2. علائم بالینی

کمردرد مکانیکی: دردی که با فعالیت تشدید و با استراحت بهبود می‌یابد.

رادیکولوپاتی: درد تیرکشنده به اندام تحتانی، بی‌حسی یا ضعف عضلانی ناشی از فشار بر ریشه‌های عصبی.

سندرم دم‌اسب: وضعیتی اورژانسی با علائمی مانند بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع و بی‌حسی ناحیه زین‌مانند.

3. ارزیابی تشخیصی

شرح حال و معاینه فیزیکی: ارزیابی دقیق علائم و نشانه‌های بالینی.

تصویربرداری:

MRI: ابزار اصلی برای تشخیص فتق دیسک و تنگی کانال نخاعی.

CT: در مواردی که MRI قابل انجام نیست یا برای ارزیابی استخوان‌ها.

رادیوگرافی ساده: برای بررسی ناهنجاری‌های ساختاری.

الکترومیوگرافی (EMG): در مواردی که تشخیص بالینی و تصویربرداری نیاز به تأیید دارند.

4. درمان

الف. درمان‌های غیرجراحی

دارودرمانی:

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) برای کاهش درد و التهاب.

شل‌کننده‌های عضلانی در موارد اسپاسم عضلانی.

داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای یا داروهای ضدصرع مانند گاباپنتین برای دردهای نوروپاتیک.

فیزیوتراپی: تمرینات تقویتی و کششی برای بهبود عملکرد و کاهش درد.

تزریق استروئید اپیدورال: برای کاهش التهاب و درد در موارد خاص.

ب. درمان‌های جراحی

اندیکاسیون‌ها:

عدم پاسخ به درمان‌های غیرجراحی پس از 6 تا 12 هفته.

وجود علائم عصبی پیشرونده یا سندرم دم‌اسب.

روش‌ها:

دیسککتومی: برداشتن قسمت فتق‌شده دیسک برای کاهش فشار بر ریشه عصبی.

لامینکتومی: برداشتن بخشی از لامینا برای کاهش فشار بر نخاع یا ریشه‌های عصبی.

فیوژن مهره‌ای: اتصال دو یا چند مهره برای تثبیت ستون فقرات در موارد بی‌ثباتی.

تعویض کامل دیسک (Total Disc Replacement): جایگزینی دیسک آسیب‌دیده با پروتز برای حفظ حرکت بین مهره‌ها.

5. پیش‌آگهی و پیگیری

بیشتر بیماران با درمان‌های غیرجراحی بهبود می‌یابند.

در مواردی که جراحی انجام می‌شود، انتخاب مناسب بیمار و تکنیک جراحی مؤثر در نتایج بلندمدت تأثیرگذار است.

پیگیری منظم برای ارزیابی بهبود علائم و پیشگیری از عوارض ضروری است.

این فصل با تأکید بر رویکرد چندرشته‌ای در مدیریت بیماری دیسک کمری، به پزشکان کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری‌های بالینی مؤثری داشته باشند.