آرتروز شانه زمانی رخ می‌دهد که غضروف پوشش دهنده اطراف مفصل شانه ساییده شود. در مراحل اولیه این عارضه، حفره‌های کوچکی در غضروف صاف پوشش دهنده هر طرف مفصل ایجاد می‌شود. در نهایت برجستگی‌های استخوانی کوچک یا "خارها و زائده‌های استخوانی" در لبه‌های سطح مفصل تشکیل می‌شود. با انباشته شدن مایع مفصلی زیر غضروف کیست‌هایی تشکیل‌ می‌شود که به استخوان فشار می‌آورند و بیمار را دچار شانه درد می‌کنند. غضروف در مراحل پیشرفته این عارضه کاملاً از بین می‌رود و در نتیجه استخوان‌ها روی یکدیگر ساییده می‌شوند. آرتروز گاهی پی‌آمد صدمه دیدن یا از جا در رفتن استخوان شانه یا فرسودگی شانه به مرور زمان است. ارتروز شانه در میان افراد 50 سال به بالا درصد شیوع بالایی دارد. همان طور که در گذر سالیان مفصل‌ها به شیوه‌ای اشتباه یا بیش از اندازه به کار گرفته می‌شوند، به همان نسبت نیز موارد بروز این بیماری در سنین بالاتر افزایش می‌یابد. بااین حال ابتلا به آرتروز شانه در افراد جوان‌ تر نیز به دلیل وارد شدن ضربه یا جراحی مفصل ناممکن نیست. این عارضه در میان زنان شایع‌ تر از مردان است.

افراد در معرض ابتلا

آرتروز اغلب در افرادی ایجاد می شود که بیش از ۵۰ سال سن دارند. در افراد جوان تر، آرتروز و ساییدگی مفصل شانه می تواند در نتیجه ی آسیب یا جراحاتی از جمله شکستگی و دررفتگی شانه ایجاد شود. به این نوع آرتروز، آرتروز تروماتیک گفته می شود. آرتروز همچنین ممکن است وراثتی باشد.

علائم و نشانه ها

مانند اغلب انواع آرتروز شانه، درد یک علامت اصلی است. فردی که به علائم آرتروز شانه دچار است، معمولا حین حرکت دادن شانه و یا پس از آن احساس درد می کند. فرد مبتلا ممکن است حتی هنگام خواب نیز درد داشته باشد.

علامت دیگر می تواند محدودین دامنه ی حرکتی باشد. این محدودیت زمانی آشکار می شود که سعی دارید بازویتان را حرکت دهید و یا فردی دیگر برای ارزیابی دامنه ی حرکتی شما، بازویتان را حرکت می دهد. همچنین ممکن است حرکت شانه با ایجاد صدای غژغژ همراه باشد.